Kunst / Expo binnenland

De terugkeer van Anton Corbijn

recensie: Anton Corbijn - Inwards and Onwards

.

Anthony Kiedis

Anthony Kiedis

Aandachtig bekijken de bezoekers van Inwards and Onwards de foto’s die Corbijn voor deze tentoonstelling maakte. Na een carrière als regisseur is Anton Corbijn terug als fotograaf. De kunstenaar was ooit vooral bekend van zijn zwart-wit foto’s van bands als U2 en Depeche Mode. Grote bands waar hij bewondering voor had. En altijd was er in zijn foto’s datgene wat zijn werk typeerde: de rocksterren werden echte mensen. Hun imago doet er voor de fotograaf niet toe. In plaats van ze vast te leggen als stereotiepe muzikanten weet hij hun karakter te vangen. Dat kan al door een bepaalde blik in hun ogen.

Maar Corbijn wilde de grenzen van zijn talent verkennen en ging op zoek naar nieuwe kunstvormen. In eerste instantie richtte hij zich op videoclips. Later werd hij vooral bekend als regisseur van speelfilms als Control (2007) en The American (2010).

Creatieve wanhoop
Voor de tentoonstelling Inwards and Onwards gaat Anton Corbijn terug naar de basis. We zien portretten zoals we die van hem kennen. Hij werkt nog steeds niet digitaal en blijft vasthouden aan zwart-wit fotografie. En toch is er iets veranderd. Waar vroeger zijn naam verweven was met de grote bands van deze aarde, wordt hij tegenwoordig geïnspireerd door allerlei soorten kunstenaars: muzikanten, ontwerpers en beeldend kunstenaars. Hun kunstvorm is daarbij niet van belang; stuk voor stuk zijn het mensen die hem inspireren door hun manier van werken, door de drive die ze hebben om iets geniaals te creëren. Hun alom gewaardeerde werk komt niet door relaxed op de bank zitten wachten op goddelijke inspiratie. Het is hard werken, zo’n creatief proces. En dat is wat Corbijn zo fascineert.

Alexander McQueen

Alexander McQueen

Een foto waar dit treffend op te zien is, is het portret van Alexander McQueen. De Britse modeontwerper, die in 2010 zelfmoord pleegde, werd door Corbijn vastgelegd in zijn studio. McQueen staat voor een fotowand met zijn ontwerpen. Hij lijkt zich te willen verstoppen door diep in zijn kleding weg te duiken. Zijn blik ontwijkt de camera. Hij oogt kwetsbaar en eenzaam in zijn succes. Juist het feit dat hij inmiddels is overleden, maakt dit tot zo’n indringend portret.

Onverwachte kijk
Ruim twee jaar geleden ontstonden de plannen van het FOAM om een tentoonstelling met Anton Corbijn te maken. De lange voorbereiding blijkt de moeite waard te zijn geweest: sinds de eerste dag is Inwards and Onwards een succes bij de bezoekers. Behalve het portret van Alexander McQueen is er nog meer interessant werk. Kunstenaars als Damien Hirst (gefotografeerd als de dood) en Lucian Freud zijn te zien naast muzikanten als Tom Waits en Bruce Springsteen. Wat de tentoonstelling bijzonder maakt, is dat de bezoeker veel van de geportretteerden wel zal kennen, maar niet op de manier waarop ze door Corbijn zijn vastgelegd. De fotograaf toont ons zijn eigen visie op de kunstenaars, waardoor het publiek een onverwachte kijk op deze mensen krijgt. Hij vangt hun karakter op een treffende manier. De hooggespannen verwachtingen die een tentoonstelling van Anton Corbijn met zich meebrengt, zijn dan ook zeker terecht.