Typisch Nintendo
Wederom krijgt een oude gameheld een eigen racegame. Deze keer is het de sympathieke Kirby die het twijfelachtige genoegen heeft om te mogen schitteren in zijn eigen game. Hoewel ik dit soort funracers over het algemeen wel aardig vind, kun je in mijn recensie van Bomberman Kart lezen dat ik niet alles in dit genre als zaligmakend beschouw.
~
Bij Nintendo dacht men dan ook slim te zijn door het met deze funracer net even anders te doen. Ten eerste is de opzet van de game heel eenvoudig. Je stuurt met het stickje en remt met de A-knop. Gas geven gebeurt automatisch, je moet af en toe Kirby een beetje temperen. En dat is het dan. Het is even wennen, maar na een klein half uurtje heb je de complete gameplay onder de knie. Aan de ene kant maakt dit het spel zeer toegankelijk voor de mindere joypad-ridders onder ons, aan de andere kant mist het spel hiermee de diepgang van een game als Super Mario Kart op de oude SNES.
Gamemodi
Kirby heeft drie verschillende gamemodi. Er is de Airride, de standaard mode die eigenlijk ietsje te simpel is. Hierin kies je een voertuig en ga je racen op een circuit van jouw keuze. Of dit in een reguliere race is of een pure time attack, is geheel aan de speler zelf. Je kunt ook spelen in de Topridemodus. Je ziet het spel dan van bovenaf, en alle spelers zijn te zien op één scherm. Tenslotte is er nog de z.g.n. City-Trail, waarin je rond een stad zweeft en allerhande items kunt oppikken voordat je je in het strijdgewoel van een race of een minigame stort.
Lief en vrolijk
Qua beeld en geluid is Kirby een typisch Nintendospelletje. Alles ziet er lief en kleurrijk uit, inclusief de benodigde lieve achtergrondmuziekjes. Alle te kiezen karakters zijn in feite gewoon Kirby in een ander kleurtje. Ditzelfde euvel had Bomberman Kart ook een beetje. Bij Mario rijd je echt met radicaal andere figuren die elk zo hun plus- en minpunten hebben. Hun verschillende achtergronden en karakter gaven Mario Kart net even een beetje meer diepgang.
Conclusie
Kirby’s Airride is een simpel en vermakelijk spelletje, maar voor de doorgewinterde gamer gewoon te makkelijk. Er is mijn inziens namelijk niets tegen een simpele gameplay (graag zelfs), maar het moet wel een uitdaging blijven. Nu is de game voor de echte freaks in een weekendje helemaal bekeken, en ik vraag me af of ze dan nog vaak uit de kast getrokken gaat worden. Voor de minder bedreven gelegenheidsgamer, of gewoon voor de kinderen tussen de acht en veertien jaar, is Kirby echter best het bekijken waard. Zelf houd ik het liever bij Mario Kart.
