8WEEKLY

Can’t Let Maggie Go

Artikel: Kijk ons eens: Single Luck

.

Gehuild heb ik. Een tijdje terug gaf ik Jan Auke de opdracht om voor deze column te kijken naar het geweldige leuke filmprogramma Film 2004 met Jonathan Ross. Jan Auke was duidelijk een andere mening over het programma toegedaan, hij vond er niet zoveel aan. Fair enough, iedereen zijn smaak zou je denken. Tot ik het volgende regeltjes las: “Prachtige Britse humor is mij volledig ontgaan. Wellicht komt dat door mijn gebrekkige Engels, maar het kan ook komen doordat Britse humor tegenwoordig wel erg voorspelbaar is. Liefhebbers weten dat je voor echte humor tegenwoordig in – jawel – de Verenigde Staten moet zijn.”. Volgens mij is het idee van Britse humor vaak het voorspelbare tot humor promoveren, dat maakt de Britten juist de meesters van het understatement. Het allerergste van zijn stukje was dat hij min of meer beweerde dat Amerikanen leuker zouden zijn dan Engelsen!

The Honeybus

~

Nadat mijn tranen gedroogd waren besloot ik me te wijden aan de opdracht van Jan Auke, het kijken naar Single Luck, een programma over ‘one hit wonder’-bandjes. In deze aflevering stond het bandje The Honeybus centraal, bekend van hun ene hitje Can’t Let Maggie Go. Dit soort programma’s zit doorgaans weinig spectaculair in elkaar. Je ziet een paar oude mannetjes herinneringen ophalen over vroeger tijden, en hoort hoe ze hun ene hit in elkaar hebben gezet. Aanvankelijk vond ik Single Luck dan ook een beetje saai.

Profiteren

Maar na een kwartiertje kijken merkte ik dat ik het ondanks alle saaiheid en voorspelbaarheid prettig vond om naar Single Luck te kijken. Het is tragisch en verpozend tegelijk om te zien hoe de leden van The Honeybus probeerden gevolg te geven aan hun succes, of beter: hoe één van de leden eventueel toekomstig succes razendsnel wist kort te wieken. Zanger Dello besloot dat een carrière als popmuzikant niks voor hem was, en had al helemaal geen zin in touren. De goede man stapte uit de band. The Honeybus probeerde het nog wel met een andere zanger, maar zonder de touch van Dello ging de band als een nachtkaars uit. Vervolgens analyseren de ex-leden hoe het allemaal zo heeft kunnen lopen. Eigenlijk komt het allemaal op hetzelfde neer: The Honeybus was gewoon niet geschikt voor sterrenroem, en zonder drijvende kracht Dello was de magie uit de band verdwenen. Dello scoorde overigens flink wat royalty’s met zijn ene hitje, terwijl de andere leden er maar karig vanaf kwamen. In het programma geeft hij meermaals aan behoorlijk te hebben verdiend aan het nummer. Door zijn ’take the money and run’-actie vind ik toch dat hij een beetje heeft lopen profiteren van zijn ex-collega’s.

Mijn eendagsvlieg

En dan was er nog de tweede subopdracht die Jan Auke me had opgedragen: “Wat is je favoriete muzikale eendagsvlieg?” Na eens flink te hebben nagedacht kom ik op twee songs uit. Nada Surf met Popular en Fastball met The Way. Beide bands bestaan al een tijdje, en dus is het misschien niet fair om ze eendagsvliegen te noemen, maar dit zijn hun enige hits die bij het grote publiek enigszins bekend zijn.

Volgens hem

En dan nu een nieuwe opdracht. Waar zullen we Jan Auke eens naar laten kijken? Ineens heb ik het. Ik kijk al maanden bijna elke werkdag naar RTL Boulevard, maar daarna volgt zo af en toe het programma Volgens hem, volgens haar. Hierin zien we de relatieperikelen van een stereotiep man-vrouw koppel. Ik snap niet waarom RTL4 überhaupt geld steekt in deze serie, want zoiets flauws heb ik nog niet eerder gezien. Ik verwacht van Jan Auke dan ook een scherpe analyse van deze serie, met als subopdracht de vraag of hij zich kan herkennen in enkele van de situaties in Volgens hem, volgens haar.

Volgens hem, volgens haar: RTL 4, woensdag 19:15