In een notendop: Discordia doet Sofokles
In de reeks Weiblicher Akt brengt Maatschappij Discordia deel 6: Vanuit Iokaste. Een voorstelling waarin de Oedipusmythe vanuit Iokaste wordt belicht, een perspectief van de vrouw ‘die uiteindelijk het verhaal mogelijk maakt’. In de kleinste zaal van Frascati wordt het publiek een glas eeuwenoud bier ingeschonken en het wordt verrast met de verfrissende bewerking en het geestige spel van de Discordia-actrices.
Maatschappij Discordia bestaat sinds 1981 en is tot stand gekomen door, in hun woorden, geëmancipeerde toneelspelers. Zij werken altijd als een collectief en die werkwijze resulteert altijd in een ingenieus, filosofisch, tikkeltje gek en uitermate goed doordacht stuk. In hun werk onderzoeken zij eindeloos nieuwe manieren van overdracht. En ook deze keer is het spel weer even boeiend als apart.
De drie actrices Annette Kouwenhoven, Maureen Teeuwen, Miranda Prein bevragen de beweegredenen en de acties in de klassieker Oedipus. Met behulp van een fluitje wordt de verscholen Jan Joris Lamers erop gewezen om het licht te schakelen tussen ‘heden/verleden’, ofwel van het spelen van scènes uit de mythe, naar het analyseren, bevragen en in discussie gaan over het zojuist getoonde. Het stuk wordt vanuit massa’s uiteenlopende thema’s belicht, noem het vormen van een identiteit, de ‘platheid’ van seksualiteit, het vinden van een onschuld. Het brengt zo nieuwe filosofie over de zwaar beladen tragedie.
Minimale middelen versterken het visueel
Het lichtontwerp is simpel. Jan Joris Lamers verschijnt niet onuitgenodigd tweemaal vanachter het zwart beschilderd papier, waar hij gedurende de voorstelling schakelt tussen het werklicht en de verduisterende bureaulampen vooraan het ondiepe toneel. De drie actrices zijn zowaar wat hysterisch gekleed in tijdloze kostuums: een goed doordachte kwestie van historische kledingelementen over elkaar aantrekken. Deze kostuums gaan gepaard met eenvoudig geknutselde rekwisieten die zonder moeite de situaties visualiseren.
Maatschappij Discordia weet wederom de toneelwetten op de proef te stellen en brengt als resultaat een speelse bewerking van de Sofokles’s klassieker Oedipus. In een intieme, geconstrueerde café-setting en met een glas bier aan je lippen, filosofeer je onbewust mee met het steeds verrassende uitzicht van het op dat moment besproken fragment. Het collectief mag zichzelf prijzen, en wel met de eenvoud waarmee zij hun betekenisvolle blootlegging van Sofokles ten gehore brengen.
