8WEEKLY

Grand Theft Auto: Vice City

Artikel: Grand Theft Auto: Vice City

~

Wie heeft er nou niet genoten van Grand Theft Auto 3? Lekker rondracen in diverse auto’s, hiphop op de radio, stoepje meepikken, bermpje doorslippen, uitstappen om vervolgens een nieuwe auto te jatten, het kon allemaal. Het feit dat je mensen kon platrijden, doodschoppen en neerschieten zorgde voor nogal wat beroering. Dit was wel zo fout, dat kon gewoon niet goed zijn voor de tere kinderziel.

Sfeer

En toen was er Mafia, een soortgelijk spel, maar qua setting veel sfeervoller. De grote zwakte van GTA3 werd blootgelegd als je eenmaal een behoorlijk tijdje had rondgeracet; dan geloofde je het eigenlijk allemaal wel. Er zat niet veel diepgang in de personages, en eenmaal uitgespeeld verdween het spel toch in de kast. Daar moest wat aan gedaan worden. Hier waren structurele verbeteringen nodig om de concurrentie voor te blijven. Het resultaat is er met GTA: Vice City. GTA3 in een heuse jaren ’80 stijl.

Het verhaal

~

Het verhaal begint met een mislukte cokedeal. Jouw persoontje word door de maffia verantwoordelijk gehouden voor de verloren coke en je hebt weinig tijd om het allemaal goed te maken. Samen met een laffe en louche advocaat probeer je te redden wat er te redden valt. Al snel wordt je Hawaïshirt ingeruild voor een flitsend pak (denk Sonny uit Miami Vice), en de actie kan beginnen.

Soundtrack

De eerste missies zijn vrij simpel, en bedoeld om nieuwelingen te laten wennen aan de GTA-besturing. Het is het gebruikelijke werk. Beetje rondrijden, mensen naar de juiste plek brengen, informatie inwinnen, onderwereldtypes verrot meppen. Je kent het wel.
Groot is de verrassing als ik de radio aanzet. Billy Jean van Michael Jackson schalt uit de speakers. De variatie aan beschikbare radiozenders is groot, en elke zender heeft zijn eigen soort programmering. Zo kwam ik muziek van jaren ’80 iconen als Blondie, the Police, Kim Wilde, Tears for fears, Nena en Frankie goes to Hollywood tegen. Geweldig, en het helpt om je in te leven in de game.

Niet voor de jongsten

De variatie aan auto’s is werkelijk waar verbluffend. Verder kan de speler nu ook door de stad scheuren op een motor, of het ruime sop kiezen met een speedboot. Ook schijnen er vliegtuigen en helikopters beschikbaar te zijn in het spel. Over de ethische kant van het spel valt veel te zeggen. He blijft natuurlijk extreem om iemand totaal af te rossen met een slagersmes of om een ambulance in de vernieling te rijden. Toch blijf ik van mening dat alles in dit spel zo overduidelijk ‘over the top’ en fictief is, dat het allemaal weinig kwaad kan. Desondanks is het spel zeker geen aanbeveling voor de allerjongsten onder ons.

Conclusie

Vice City is een puik spel geworden. De sfeer heeft in vergelijk met het vorige deel een behoorlijke boost gekregen, en de vrijheid die de speler geniet maakt dat de game een lange speelduur zal hebben. Verder is er nog de geweldige sound track, en de humorvolle radio interviews, ingesproken door serieuze acteurs. De humor vollewijze waarin men de jaren ’80 behandelt maken het spel helemaal af. Absolute en onvermijdelijke aanrader.