Muziek / Album

Formule zonder verrassingen

recensie: Bony King-Wild Flowers
Bony King-Wild Flowers

Nee, Bony King is geen alternatieve band uit een Amerikaanse staat of een Scandinavisch dorpje. Ondanks de internationale artiestennaam komt Bram Vanparys gewoon uit Gent. Toch is zijn muziek, mede dankzij de herkenbare stem, van een internationaal niveau.

Het is dan ook niet vreemd dat zijn debuutalbum Alas My Love (2009) ook buiten België in de smaak viel. Na een stilte van bijna drie jaar is het hoog tijd om te kijken of Vanparys die internationale aandacht vast kan houden met zijn nieuwe album Wildflowers.

Slimme teksten
Een van de kwaliteiten die waarschijnlijk heeft bijgedragen aan het eerdere succes van Vanparys is dat hij een intelligente tekstschrijver is. Hoewel de nummers vaak over de liefde lijken te gaan, zitten de teksten van de Belgische muzikant niet vol clichés. Er zit zelfs een zekere vaagheid in, zodat de ware betekenis van de nummers onzeker blijft. Dat is prettig, want zo blijft er nog genoeg ruimte over om er zelf invulling aan te geven. Mede dankzij die onduidelijkheid worden de nummers ook een beetje van de luisteraar zelf.

Natuurlijk proces
Het in elkaar zetten van liedjes is voor Vanparys niet per se een kwestie van eindeloos nadenken. Over Wildflowers zei de zanger dat muziek er soms gewoon ‘uit’ moet: je krijgt ineens een idee en dat moet je dan maar zo snel mogelijk op papier zetten. Vervolgens moet je die liedjes niet veel veranderen, maar juist in die oorspronkelijke vorm laten. Kortom, het is dus soms gewoon een kwestie van geluk. Dat dit voor Vanparys vaak het geval is, bewijst hij ook op Wildflowers; het schrijven van liedjes lijkt hem makkelijk af te gaan. De nummers op zijn nieuwe album vloeien soepel in elkaar over, zonder dat er ergens een valse noot tussen zit.

Geen verrassingselement
Toch lijkt er iets te missen. Misschien juist omdat de nummers gemakkelijk in elkaar overgaan, mist het album op sommige momenten variatie. Vanparys’ formule van een herkenbare stem, in combinatie met een gitaar en diepzinnige teksten, werkt, maar dat betekent niet dat die niet af en toe aangepast mag worden. Dat Vanparys niet bang is om dat te doen, is wel terug te horen op eerdere albums. Hoewel ook op Wildflowers een aantal nummers staan die eruit springen (zoals ‘One More Night’ en ‘At Gates Of The Town’, blijft het jammer dat Vanparys er niet voor heeft gekozen om meer kanten van zich te laten horen.

Ondanks een missend verrassingselement blijft Wildflowers een prettig album: de nummers zitten goed in elkaar en de stem van Vanparys klinkt net zo mooi als op eerdere albums. Gelukkig is Vanparys nog jong en heeft hij nog veel jaren om te experimenteren met zijn muzikale talent. Met dat in gedachten blijven er nog genoeg redenen over om benieuwd te blijven naar de toekomst van Bony King.