Stuurloze martelporno

De afgelopen jaren heeft een opvallend aantal low budget films van een bepaalde soort de bioscopen bereikt. Het kenmerk van deze films is dat ze zich voor een groot gedeelte afspelen op één locatie. Saw: pakhuis, Devil: lift, The Mist: supermarkt, 127 Hours: grot, Buried: grafkist. Net als in veel korte films draait de plot om één intrigerend uitgangspunt. Saw: kun je je eigen been afsnijden om te overleven? Devil: wie is de duivel in een stilstaande lift? Buried: waarom is hij levend begraven? The Mist: wat voor bovennatuurlijks huist er in de mist?

Spanningen nemen toe

De film The Divide valt in dezelfde categorie: hij heeft een laag productiebudget en speelt zich volledig af in de kelder van een appartementencomplex. Het verhaal: nadat een kernbom is gevallen, proberen acht bewoners van een appartementencomplex in een kelder te overleven. Naarmate de film vordert, nemen de spanningen in de groep toe. De helft van de groep radicaliseert tot krankzinnigen, de andere helft probeert humaan en sociaal te blijven.

De beperking van het budget moet geen nadeel zijn voor een filmmaker. Integendeel: beperkingen vragen creatieve oplossingen. Juist in een goedkope film is het de uitdaging om karakters te dramatiseren. Bij de films Buried en 127 Hours lukte het met slechts één karakter.

Stuurloos

The Divide volgt maar liefst acht personages, die helaas vlak zijn, geen doel hebben en daardoor niet van elkaar te onderscheiden zijn. De film is hiermee stuurloos. De makers hebben zelfs moeite om de film naar de helft van de speelduur te brengen, het omslagpunt in het verhaal. Daarna gaan alle remmen los. In de groep slaat de sfeer om onverklaarbare reden om naar krankzinnigheid, wat resulteert in sadisme en masochisme. Tot het eind toe krijgen we martelpornoscènes voorgeschoteld. Leuk voor de liefhebber, maar het voelt zo zinloos aan als het geweld geen doel heeft.

Een mix van Saw en Das Experiment in de vorm van een postapocalyptische film klonk als een goed gegeven. Maar om 120 minuten lang boeiende cinema te maken met nauwelijks geld, is meer nodig dan wat deze film biedt. Misschien had The Divide beter gewerkt als een korte film van vijftien minuten.