Twee vreemdelingen op reis

De Franse Zingarina (Asia Argento) gaat met haar vriendin Marie in Transylvanië op zoek naar haar geliefde Milan, die Frankrijk is uitgezet en waarvan ze ook nog zwanger is. Als ze hem uiteindelijk vindt blijkt hij echter niets meer met haar te maken willen hebben. Getergd door een onbekend verleden en ziek van verdriet verlaat Zingarina haar vriendin Marie en eindigt bij de vrijbuiter Tchangalo (Birol Ünel uit Gegen die Wand). Samen trekken zij door het desolate en door armoede geteisterde landschap van Transylvanië, waar het langzaam winter wordt. Toch lijken de mensen van dit land niet te treuren om hun lot. Bijna overal is vreugde en muziek te vinden.

Zoals altijd weet Gatlif een mooie cultuurschets te geven van een sprookjesachtig land, waarbij de nadruk ligt op het zigeunerbestaan. Als kijker heb je een beetje het gevoel zelf op reis te zijn, op de achterbank van de hoofdrolspelers. Hoewel er meer nadruk is op de verbale interactie tussen de personages dan gewoonlijk in Gatlifs films, is de draad van het verhaal soms moeilijk op te pakken en het gebrek aan een echte climax zal bij sommigen een onbevredigd gevoel achterlaten. Er valt echter genoeg te genieten aan de karikaturale, humoristische situaties en de mooie, ontroerende momenten die met minimale middelen gecreëerd worden.

Botsende karakters

Transylvania dreigt op sommige momenten een parodie op zichzelf te worden. Het lijkt alsof de regisseur zichzelf niet altijd even serieus neemt. Daardoor doen bepaalde scènes enigszins misplaatst aan en verdwijnt de sobere sfeer die de film in het begin uitademt. Zingarina is een schreeuwerig, aandachthongerig en af en toe zelfs irritant personage en de motivatie van Tchangalo om haar mee te nemen op zijn rondreis is dan ook onduidelijk. Tchangalo is een woekeraar, iemand waarvan je verwacht dat hij zich niet snel het lot van een ander zou aantrekken.

Er ontstaat langzaam een intieme band tussen de twee, maar deze voelt na het vaststellen van hun botsende karakters niet erg geloofwaardig. Dit alles voorkomt niet dat je toch geneigd bent om mee te gaan in de relatie en dat er sympathie ontstaat voor de twee personages, die een geheim verleden hebben dat nergens onthuld wordt. Zo staan zij dan ook tegenover elkaar. Wie ben je, vragen ze elkaar meerdere keren. Dit lijkt echter niet uit te maken. Ze hebben elkaar gevonden in het mystieke land dat om hen heen verandert. En zo vinden twee vreemdelingen op reis troost bij elkaar.