The Arena

De film, hilarisch genoeg ook bekend als Gladiatrix, stamt uit 2001 en blijkt een remake te zijn van de obscure jaren 70-pulpfilm The Arena. Naast producent Roger Corman en twee Playboy-dames in de hoofdrol, is de rest van de cast en crew compleet Russisch (de regisseur schijnt in eigen land een gerenommeerd filmmaker te zijn). Dit had in theorie een vermakelijke B-film op kunnen leveren, maar helaas werd het een bizar, naargeestig en pretentieus rommeltje.

Gladiatrices

Het te verwaarlozen verhaal draait om de sadistische generaal Timarchus, die in de Romeinse nederzetting Dorostorum regeert. Hij verveelt zich een ongeluk en besluit om de arenagevechten aldaar wat op te leuken door een aantal slavinnen als gladiatrices op te laten treden.

De beelden zijn grauw, lelijk en ademen een naargeestige sfeer uit. Ze zijn heel flitsend gemonteerd, er komen nogal wat extreme close-ups, slowmotion en andere foefjes aan te pas, terwijl de arenascènes in contrasterend bleekgeel zijn geschoten. Zonder aantoonbare reden: de film wil kennelijk artistiek lijken bij gebrek aan inhoud. De Russische acteurs spelen naar omstandigheden best capabel. Soms, wanneer mensen het bijvoorbeeld onverwacht (in belabberd Engels) op een schreeuwen zetten, lijkt het er echter op dat de regisseur hen opdracht gaf zo waanzinnig mogelijk op hun tegenspelers te reageren.

Maniak

De vorm, de regie en de acteurs geven The Arena een bizarre surrealistische sfeer mee. De film ziet er eigenlijk uit als een nachtmerrie die zich traag voortsleept en waaruit je maar niet wakker kunt worden. In dat opzicht is hij ook niet geslaagd, want de playmates zorgen er wel voor dat enkele scènes meer op mislukte opnames voor een aflevering van Xena of Hercules lijken. De soundtrack lijkt bovendien door een maniak samengesteld, zoveel verschillende muziekstijlen wisselen elkaar in rap tempo op ongepaste momenten af. Tenslotte is de film voorzien van een lachwekkende en volstrekt overbodige voice-over.

The Arena is dus duidelijk bedoeld als direct-op-video-pulp, maar is daarvoor te akelig, mist de nodige seks- en geweldscènes, en heeft te veel artistieke pretenties. Deze film raakt kant nog wal en is dan ook eigenlijk niet om aan te zien; zelfs de verstokte Romeinenfanaat zal zich hier met moeite doorheen kunnen worstelen. Wie weet wordt het over 25 jaar nog een cult-klassieker, maar vooralsnog heeft Bridge Entertainment het publiek een bijzonder slechte dienst bewezen door dit prul op video en DVD uit te brengen.