The Deep Blue Sea

In Terence Davies’ (Distant Voices, Still Lives, The House of Mirth) nieuwe film verlaat de Britse Hester Collyer (Rachel Weisz) haar keurige man William (Simon Russell Beale), nadat die haar heeft betrapt, om een nieuw leven te beginnen met haar minnaar, oorlogspiloot Freddie Page (Tom Hiddleston). De film is gebaseerd op Terence Rattigans gelijknamige toneelstuk uit 1952.

Davies bouwt het verhaal niet chronologisch op. Hij begint niet bij het begin van Hesters affaire met de piloot Freddie Page maar bij een wanhoopspoging van Hester, op het dieptepunt van haar nieuwe leven met haar minnaar Freddie. In de anderhalf uur daarna wordt het scherm afwisselend gevuld met flashbacks over Hesters oude leven met haar man en haar verschrikkelijke schoonmoeder, flashbacks over het begin van haar affaire met Freddie en momenten uit het heden, waarin vooral het verdere verloop van Hesters wanhoopsactie en de daaropvolgende ruzie uit de doeken worden gedaan. Als kijker heb je zo weliswaar meteen aandacht voor de film, maar die aandacht raak je door de soms wat verwarrende overgangen of nietszeggende momenten ook snel weer kwijt.

Overspel in een huwelijk is een bekend en veelbeschreven onderwerp. Niet alleen in het echte leven gebeurt het, ook in boeken en op het witte doek komt het veel aan de orde. Regisseur Terence Davies maakt het al wat origineler door de vrouw en niet de man vreemd te laten gaan en het geheel flink aan te dikken met Hesters wanhoopspoging en de knallende ruzie die daarop volgt. Hierbij balanceert hij echter regelmatig op de grens van het subtiel uiten van diepe gevoelens en het vet aanzetten van scenes die geen ander doel hebbben dan dramatisch te zijn.

Geldzorgen in een klein appartement

Het contrast tussen Hesters twee levens wordt dan weer wel mooi en zonder teveel overdrijving verteld. Aan de ene kant is daar haar vroegere leven met haar brave, ietwat sullige man, die haar liefde en stabiliteit kan geven, maar geen genot. Aan de andere kant is daar Freddie, de jonge, avontuurlijke piloot, die haar op seksueel gebied laat herleven, maar qua stabiliteit en geld niks te bieden heeft. Van een rustig leventje zonder geldzorgen verhuist Hester ineens naar een klein appartement en moet ze haar hand ophouden om de huur te kunnen betalen. Op momenten is dan ook een kleine aarzeling bij Hester over haar beslissing te zien.

Het verhaal speelt zich af na de Tweede Wereldoorlog. Freddie, oorlogspiloot, heeft nog steeds last van wat hij in die oorlog heeft meegemaakt. Hierdoor krijgt de romance een serieuzere lading, maar doordat de oorlog alleen in kleine verwijzingen is te zien, is de film er tegelijkertijd niet volledig mee beladen. Door de rustige manier van filmen, waarbij korte momenten lang worden uitgemeten, komt de film heel natuurlijk over, alsof je de momenten zelf meemaakt. Het is dan ook jammer dat de harde, storende muziek – die te pas en te onpas wordt gebruikt en vaak te lang doorgaat – de sfeer die het camerawerk oproept steeds doorbreekt.

Sterk tijdsbeeld

Het onderwerp van de film is enigszins cliché, maar de originele uitwerking en goede weergave van Hesters moeilijke keuze zijn mooi gedaan. Door de Tweede-Wereldoorloglink wordt de film ook net wat serieuzer. De setting, kleding en beeldkwaliteit zorgen ervoor dat je je ook echt in de tijd waarin de film zich afspeelt lijkt te bevinden. Jammer dat de slecht gekozen en gebruikte muziek het ontroerende effect van de rustige filmstijl met oog voor kleine momenten bederft.