Een gladde achtbaanrit
Mooie mannen in stijlvolle pakken bedenken slimme plannen om gladde schurken van hun rijkdom te ontdoen en maken en passant ook nog goede grappen. Dat is kortweg het concept dat de Ocean’s-films van Steven Soderbergh met elkaar verbindt. Zolang ze dat blijven doen als in Ocean’s 13, is het alleen maar te hopen dat de reeks zich verder uitbreidt.
Na het uitstapje in Europa keert Steven Soderbergh met Ocean’s 13 terug naar Las Vegas; een goede beslissing. Het welbekende decor van casino’s, hotels, heel veel mensen en nog veel meer neonlicht doet het uitstekend in de consequent razendsnelle montage. De overvloed aan beelden en geluiden zou een epilepticus makkelijk een aanval kunnen bezorgen, maar voor wie daar geen last van heeft is Ocean’s 13 een heerlijke gladde achtbaanrit.
Geoefend
~
De gewetenloze casino-eigenaar Willy Bank (Al Pacino) begaat de vergissing om de oude mentor van de bende, Reuben Tishkoff (Elliott Gould), een loer te draaien bij de bouw van zijn nieuwe casino, The Bank. De schok is zo groot dat Reuben in kritische toestand in het ziekenhuis belandt. Danny Ocean roept zijn mannen bijeen om wraak te nemen. Ze willen het nieuwe casino met de grond gelijk maken. Op de openingsavond zal het huis voor het eerst eens niet winnen.
Zoals in elke Ocean’s-film wordt het plan ongeveer uitgelegd, maar blijft de precieze uitwerking ervan onduidelijk tot aan de Grand Finale. Als die dan eindelijk van start gaat, is hij zo spetterend dat je zowaar medelijden krijgt met de door Pacino vrij ingetogen gespeelde Willy Bank, die de opening van zijn droomcasino voor zijn ogen ziet veranderen in een nachtmerrie.
Jongensclub
De snelheid in deze Ocean’s-film wordt niet afgeremd door een liefje. Meer nog dan de eerste twee delen is het een jongens-onder-elkaar-film geworden, waarin de onderlinge band en de humor een belangrijk onderdeel van het verhaal uitmaken. Alleen Ellen Barkin speelt een rol van betekenis als de rechterhand van Al Pacino. Om haar uit te schakelen wordt Linus Caldwell (Matt Damon) ingezet om haar met een valse neus op te verleiden. De nepneus is een inside joke waar eindeloos over door gegiebeld wordt, en voor wie het verhaal erachter niet kent zijn de grappen niet geslaagd. Naar verluidt werd het Matt Damon in The Brothers Grimm verboden om een nepneus te dragen, omdat de studio vond dat de ster altijd herkenbaar moest zijn. Gelukkig is het de enige keer dat Soderbergh zich te buiten gaat aan de melige incrowdhumor die Ocean’s 12 domineerde, want het grootste deel van de tijd zijn de oneliners heel sterk. Met name de droge dialogen tussen Danny Ocean (George Clooney) en Rusty Ryan (Brad Pitt) vormen een hoogtepunt.
Terugkeer
~
Een tweede hoogtepunt is de terugkeer van Andy Garcia als Terry Benedict, de casino-eigenaar tegen wie Ocean’s 11 het in het gelijknamige deel opnamen. Danny zit zonder geld en moet bij Benedict lenen om zijn plan te kunnen voltooien. Benedict vindt het prima om zijn concurrent onderuit te zien gaan, maar hij heeft nog wel een eis: de mannen moeten de Royal Review Board’s Five Diamond Awards stelen die Bank voor ieder van zijn andere hotels gewonnen heeft. Een onmogelijke opgave, vooral als blijkt dat Benedict de Awards zelf in handen wil krijgen. Na het eerste deel had hij toch moeten weten dat hij grover geschut in moet zetten dan één mannetje met een lullig pistooltje…
Er is dus wel wat op het plot aan te merken, maar al met al heeft Ocean’s 13 er zo veel vaart in zitten dat je er makkelijk overheen kijkt. Steven Soderbergh en zijn mannen lijken nog niet klaar met het concept. Integendeel, ze komen er net lekker in. Wat Rocky kan, kunnen wij beter, zei Brad Pitt onlangs tegen de verslaggever van RTL Boulevard. Wanneer Ocean’s 14 weer net zo lekker glad wordt als zijn voorganger, is dat alleen maar toe te juichen.
