Take This Waltz

De romantische indie-komedie Take This Waltz heeft een depressieve boodschap: alle relaties eindigen in sleur. Maar de film is zo luchtig en speels, dat je niet in mineur achterblijft.

De mysterieuze overbuurman kan een welkome afleiding zijn voor de moderne vrouw met relatietwijfels, laat actrice Michelle Williams zien. Margot (Michelle Williams) is eind twintig jaar oud, vijf jaar getrouwd met een man die een kookboek schrijft met kiprecepten. Ze reist de wereld rond om toeristenfolders te vullen met letters. En dan komt ze op zo’n reis een mysterieuze kunstschilder tegen waar ze een flirt mee heeft. En prompt blijkt het later de nieuwe overbuurman te zijn.

Take This Waltz toont niet alleen een wereld waarin niemand nog een negen-tot-vijfbaan heeft, maar ook dat verlangen naar je overbuurman (Luke Kirby) een spannende tijdsbesteding is om de sleur in je eigen relatie te doorbreken.

Ikea-bank
Het is duidelijk dat Margot symbool staat voor de moderne twintiger die het allemaal niet meer zo goed weet. Waar verlangt de moderne vrouw eigenlijk naar? Een nacht vol lust met een droomman die alle seksuele fantasieën laat uitkomen? Of gewoon met je grappige stabiele man op de Ikea-bank dvd kijken en zeggen ‘Ik hou van jou’?

Zelfs als je een relatie aangaat met die droomman waar je al maanden over fantaseert en naar verlangt, zal het eindigen in een ongeïnspireerde zwaarmoedige sleur, vertelt regisseuse Sarah Polley ons in deze film. Net zoals de vergankelijkheid van het vrouwenlichaam. Dat ziet Margot zelf onder de douche in het zwembad als ze kijkt naar de oudere dames: dik en lelijk. De moderne vrouw maakt zich geen illusies. Of toch wel?

De kleurrijk beelden, de zomerse jurkjes van Michelle Williams. De hippe cameravoering. De geestige scènes waarin we Williams en haar man, gespeeld door Seth Rogen, kattenkwaad met elkaar zien uithalen. De overbuurman die vooral heel mysterieus en mening loos blijft. Expliciet naakt, mét schaamhaar. Het lijkt wel alsof we door een roze bril naar deze zwaarmoedigheid kijken. Het geeft ook wel een goed gevoel, deze film.

Vage indie, originele komedie
De Canadese productie schiet alle kanten op. Het komt soms als een vage indie over, dan als een humorvolle originele romantische komedie en schakelt onverwacht weer over naar de bittere ernst van het leven. Take This Waltz is een pessimistisch verhaal wat luchtig – bijna optimistisch – in beeld is gebracht. Conflicten worden buiten beeld gelaten en daardoor mist de film de nodige dramatische spanning. De confrontatie tussen de alcoholische zus (Sarah Silverman) en Margot op het eind komt te laat en is veel te geforceerd en onnodig.

Take This Waltz is verfrissend. Hoewel het makkelijker lijkt om te blijven bij je man, is hand in hand weglopen met je droomvent zeer opwindend en avontuurlijk (maar ook niet alles). Regisseur Polley verkent alle mogelijke uitkomsten en zet eens een keer niet de vraag ‘komen ze op het eind toch bij elkaar?’ centraal. Een gedurfd experiment.