Emoes en hybride auto’s

De 41-jarige Belgische Michel droomt ervan een succesvol uitvinder te worden. Na vele jaren van mislukking dreigt zijn geldschieter zich echter terug te trekken en ontdekt hij ook nog eens dat hij geadopteerd is. Onder het mom van een zakenreis vertrekt hij naar het plaatsje Sainte-Cécile in Québec, waar zijn biologische ouders vandaan komen. Wanneer zijn zoektocht op niets uitdraait, vertrekt hij naar Montréal. Hij krijgt een lift van de mysterieuze Louis. Onderweg belanden ze in een auto-ongeluk, veroorzaakt door een emoe. Louis belandt in een coma en Michel keert terug naar huis met een belangrijke vondst.

Maar daarmee is het verhaal nog niet uit. Want nu krijgen we het verhaal te zien door de ogen van Louis. Hij blijkt een diamantdeskundige te zijn wiens vader, na jarenlang gewerkt te hebben aan het ontwerp voor een hybride auto, verdwenen is. Zijn aantekeningen zijn ook spoorloos verdwenen en Louis is koortsachtig op zoek. Hij vindt wel de auto van zijn vader, waarmee hij uiteindelijk Michel een lift geeft. Onderweg komt hij er achter dat de aantekeningen van zijn vader in de auto verstopt zijn. Maar dan gebeurt het ongeluk…

Toeval

Hoewel het grootste gegeven van de film redelijk voorspelbaar is, heeft de film toch nog een leuke twist te bieden. Dit is nog maar één van de vele elementen die Congorama zo’n prettige film maken. Een simpel uitgangspunt wordt op een vermakelijke wijze uitgewerkt, door de benadering van het verhaal vanuit twee oogpunten en een grote dosis droge humor. Maar de winnende factor van deze film is toch vooral de goed uitgewerkte structuur, en de manier waarop het toeval een bijzondere rol speelt zonder zijn geloofwaardigheid te verliezen.

Zo dankt Congorama zijn titel aan de wereldtentoonstelling in Brussel in 1958. Hier stond een attractie met dezelfde naam, waar Michel’s adoptie-ouders de non ontmoetten die de adoptie uiteindelijk voor hen regelde. Laat Louis nou geboren zijn op de wereldtentoonstelling in 1967… Jaja, voelt u hem al aankomen? Zoals al eerder gezegd doen voorspelbaarheid en toeval niets af aan deze film, omdat je gewoon zo verdomd geneigd bent om het allemaal te accepteren.

Tevredenheid

De twee antihelden die de hoofdrol spelen in dit verhaal worden samengebracht in een levensveranderende situatie, die op een kleinschalige manier in beeld is gebracht. De film wisselt van absurdistisch tot aandoenlijk, humoristisch en soms zelfs magisch realistisch. Congorama is een film die lekker wegkijkt en ongecompliceerd vermaak biedt, zonder kwaliteitsverlies te lijden. Niet voor niets was dit de slotfilm van het Filmfestival Cannes van 2006. Een film die met veel liefde is gemaakt, en vol met herkenbare figuren. De ‘gewone’ man van de straat, die een vorm van tevredenheid vindt op de meest onwaarschijnlijke plaats.