Van Hitler naar Diana

Hirschbiegel gaf Hitler naast zijn furieuze tirades ook wat sporen van menselijkheid. Hitler werd niet alleen geportretteerd als monster, maar ook als mens met persoonlijke problemen. In Diana doet Hirschbiegel hetzelfde door Princess Diana niet alleen te portretteren als erbarmelijke ambassadrice voor een betere wereld, maar ook als onzekere vrouw. Net als in Hudson on Hyde Park, waarin de lusteloze affaires van Franklin Delano Roosevelt werden verfilmd, focust Hirschbiegel zich op Diana’s turbulente liefdesleven. Daardoor wordt het leven van Lady Di gereduceerd tot een melodramatisch liefdesepos waarin ze in hartchirurg Hasnat Khan (Naveem Andrews) de liefde van haar leven vindt, een liefde die nooit kan opbloeien door paparazzi en persoonlijke perikelen.

Geen aantrekkingskracht

Diana stal de harten van menig wereldburger met haar ontwapenende lach en mededogen, haar tomeloze inzet voor een betere wereld en persoonlijke campagnes tegen onrecht. In de film is weinig van de aantrekkingskracht van Diana terug te vinden. Naomi Watts doet haar best, krijgt dezelfde coupe aangemeten als de prinses en heeft haar maniertjes bestudeerd, maar het zwakke script, het gebrek aan chemie met Naveem Andrews en de afwezigheid van sleutelfiguren in Diana’s leven beletten Watts om The Queen of Hearts een persoonlijk tintje mee te geven. Prince Charles, Harry, William en Queen Elizabeth zijn bijvoorbeeld nergens te bekennen.

Naast de afwezigheid van sleutelfiguren kent Diana een ander manco: een overvloed aan staatsbezoeken en mediaoptredens. Der Untergang was zo beklemmend omdat alles zich in een bunker afspeelde. De kijker zit dicht op de huid van de dictator en ervaart zijn waanzin en uiteindelijk machteloosheid. Diana gaat echter van hot naar her, van Pakistan tot New York, en dat leidt enorm af van de persoonlijke misère. Al deze scènes mogen dan feitelijk juist zijn, ze voegen niets toe en geven de film een fragmentarisch karakter.

Miljoenenjacht
Diana volgt grotendeels de onmogelijke relatie tussen Hasnat en Diana, die voornamelijk niet slaagt omdat Hasnat de media-aandacht niet aan kan en zijn familie hem geen toestemming geeft met een gescheiden vrouw te trouwen. Maar dan wordt vrij abrupt de relatie verbroken. De Princess of Wales ruilt de liefde van haar leven in voor Dodi Fayed (Cas Anvar), die uit het niets komt aanvaren op een miljoenenjacht. Niemand die tijdens het kijken van de film verwacht dat Dodi Fayed zal ontbreken, maar opeens is hij er gewoon. Voor de tweede maal vormt zich een statisch geheel waarbij chemie tussen Watts en haar tegenspeler ontbreekt.

De bijzondere vrouw Diana had wellicht een heel ordinair, onsuccesvol liefdesleven. Eentje waarvan iedereen weet hoe het grofweg is gelopen, dankzij alle paparazzi. Hirschbiegel is genoodzaakt zich aan de feiten te houden, maar het lijkt alsof de regisseur het liefst Hasnat Khan met Diana in Parijs had willen hebben om ze samen tragisch te laten sterven op Shakespeareaanse wijze. De laatste momenten doormakend in angst en oprechte liefde, stervend in elkaars armen na een wilde achtervolging door paparazzi. De realiteit dicteerde echter anders en vereiste Dodi die geforceerd ten tonele verschijnt, de laatste twintig minuten van de film vullend met rijkdom en leegte. Een anticlimax in een toch al niet erg enerverende film.