Film / Films

Mislukte Blade Runnerkloon

recensie: Repo Men

In de nabije toekomst hoeven mensen niet langer op een donororgaan te wachten. The Union ontwikkelt en verkoopt apparaten die menselijke organen kunnen vervangen. Voor veel geld.

~

En als je het bedrag niet kunt betalen, betaal je toch gewoon in termijnen? Maar dan wel met een hoge rente. En als je je schuld niet kunt betalen, dan zendt The Union de ‘Repossession Men‘ op je af om het kunstorgaan terug te halen.

De inzet om tot een goed verhaal te komen lijkt hier opgehouden. De structuur van de film is chaotisch, onsamenhangend en oninteressant. Dit laatste komt mede doordat Repo Men visueel en verhaaltechnisch het zoveelste slappe aftreksel van Blade Runner is. Daarnaast is het verhaal van elke verrassing gespeend, op een plotwending aan het einde na. Al komt ook die erg bekend voor. De plot raast van de ene ongeloofwaardige scène naar de andere en is rommelig opgezet. Dat een interessant gegeven geen garantie is voor een goede film bewijst regisseur Miguel Sapochnik maar weer eens met deze uiterst saaie film.

~

Naast het oninteressante verhaal kampt de film met onsympathieke personages, die geen enkele diepgang of geloofwaardigheid kennen. Jude Law speelt de rol van Remy, een succesvolle Repo Man die zijn werk zonder scrupules uitvoert. Het is immers maar een baan, zoals hij herhaaldelijk roept tegen collega Jake (Forest Whitaker). De twee mannen zijn onwaarschijnlijk laconiek over het feit dat ze regelmatig mensen opensnijden om de organen die hen in leven houden af te pakken. Nog onwaarschijnlijker is het echter wanneer Remy zelf een kunstorgaan krijgt aangemeten en zijn gehele levensvisie van het ene op het andere moment omslaat. Zijn vrouw (een enorm onsympathieke Carice van Houten) zet hem het huis uit en hij vist ergens een ander leuk grietje op. Met haar is de chemie ook ver te zoeken maar dat weerhoudt Remy er niet van het op te nemen tegen The Union door te proberen ‘het systeem’ te vernietigen.

Totaal de weg kwijt
In een poging het verhaal nog enige pit mee te geven is gekozen voor een mix van slappe actiescènes en zwak opgezette climaxen. De regisseur is zo hard bezig met cool proberen te zijn, dat de belangrijkste ingrediënten voor een goede film over het hoofd gezien worden. De gehele opzet van Repo Men geeft vooral het gevoel van een regisseur die totaal de weg kwijt is. De term ‘beter goed gejat dan slecht gemaakt’ is hier zelfs niet van toepassing. Miguel Sapochnik is zeker geen Ridley Scott, maar zelfs een hommage aan Scotts klassieker is voor Repo Men te hoog gegrepen.