Virtuoze concertregistratie

In de geestige openingsminuten van Shine a Light is te zien hoe Martin Scorsese tot wanhoop wordt gedreven door The Rolling Stones. Scorsese, die erom bekend staat niets aan het toeval over te laten en alles minutieus voorbereidt, probeert uit alle macht de setlist van het concert van de Stones te achterhalen, maar wordt voortdurend afgewimpeld door Mick Jagger. Alsof niet hij, maar de Stones zelf de film regisseren. Enkele ogenblikken voor aanvang van het optreden wordt dan eindelijk het langverwachte document onder de ogen van een zenuwachtige Scorsese geschoven en kan het feest alsnog beginnen.

De opening is een van de weinige afleidingen van het échte onderwerp van deze documentaire, de muziek. De film bestaat voor het overgrote deel uit de registratie van het concert dat The Rolling Stones in de herfst van 2006 gaven in het Beacon Theatre in New York. Beelden van dat concert worden sporadisch afgewisseld met korte interviews met de bandleden die tonen hoe de Stones door de jaren heen met de aandacht en de roem zijn omgegaan. Het was echter niet het doel van Scorsese een tijdsbeeld te schetsen of de rol van de band in de rockmuziek te analyseren. Shine a Light is een concertregistratie voor de fans van de legendarische rockhelden. Niets meer en niets minder.

Megalomaan

De documentaire over de Stones is er één in een rij van vele muziekfilms die dit jaar de bioscopen bestormen. Eerder waren er al het ambitieuze U2 3D en Berlin, een door Julian Schnabel vastgelegd optreden van Lou Reed, en later dit jaar volgen er nog films over rockiconen als Neil Young en Patti Smith. Shine a Light onderscheidt zich vooral door de megalomane aanpak van Martin Scorsese. Met behulp van de beste cameramensen ter wereld (o.a. Robert Elswitt en Emmanuel Lubezki) en onder de bezielende leiding van DP Robert Richardson, liet Scorsese maar liefst 16 camera’s door het relatief kleine Beacon Theatre zwerven. Die moesten de kijker het gevoel geven deel uit te mogen maken van een intiem feestje van The Rolling Stones.

Dat effect tilt Shine a Light boven de gemiddelde concertregistratie uit en het is dan ook te prijzen dat Scorsese erin is geslaagd Mick Jagger, wiens oorspronkelijke idee het was een groots stadionconcert vast te leggen, te overtuigen dat de kleinschaligheid van een theater garant zou staan voor een grootser effect dan de massaliteit van een stadion. Het stelt de kijker namelijk in staat The Rolling Stones en vooral de schitterende verstandhouding tussen de op elkaar ingespeelde bandleden op zeer kleine afstand te aanschouwen.

Energie

Shine a Light is bij vlagen virtuoos, dan weer ingetogen, maar altijd bruisend van energie. Die energie van de band werkt aanstekelijk, niet alleen op de achtergrondzangers en het uitzinnige publiek tijdens het concert zelf, maar ook op de bioscoopbezoeker in de zaal. Met behulp van een fenomenale montage en verbluffend sterk geluid is Shine a Light daarmee niet alleen een film voor de grote schare fans van The Rolling Stones, maar ook voor elke muziek- en filmliefhebber. De Stones op hun best, vastgelegd door Martin Scorsese. Wat wil een mens nog meer?