Film / Films

Mooi en sfeervol

recensie: Sounds of Sand (Si le vent soulève les sables)

Weggaan lijkt de enige optie als je in een woestijn woont waar de oogst is mislukt, te weinig water is en een oorlog dreigt. In Sounds of Sand is nog veel meer aan de hand.

Sounds of Sand (gebaseerd op het boek Chamelle van Marc Durin-Valois) begint met een hartverscheurend gegeven. In een niet nader benoemd Afrikaans land overlegt vader Rahne met zijn dorpsgenoot of hij zijn pasgeboren dochtertje moet laten leven. Nog een mond om te voeden, en een die later niets zal opbrengen. Omwille van moeder Mouna mag de kleine meid blijven leven en ze wordt Shasha genoemd. Een paar jaar later wordt het land geteisterd door extreme droogte en besluit Rahne om met zijn gezin op zoek te gaan naar water. Om dit te bereiken zullen zij echter door grote stukken woestijn moeten reizen, waar ook nog verschillende gevaarlijke militaire groeperingen rondzwerven.

Wanhoop

~


Regisseuse Marion Hänsel (bekend van Between the Devil and the Deep Blue Sea) windt er geen doekjes om: overleven is klote. Op onverbloemde wijze laat zij zien hoe de bevolking van verscheidene Afrikaanse landen kampen met droogte, honger en dorst en de constante dreigingen van oorlog en losgeslagen milities. Ook de vreemde manier waarop vrouwen op waarde worden geschat is een pijnlijke gewaarwording. Vader Rahne is constant bereid om zijn dochter op te offeren, maar wil zijn zonen koste wat kost behouden. Terwijl het gezin steeds verder van huis raakt, lijden zij steeds meer verliezen en komen in de meest onmenselijke situaties terecht.

De wanhoop van het verhaal is goed voelbaar, mede door de onmetelijk grote woestijn en de bijna tastbare droogte. Het spel van de charismatische acteurs en de goed ingezette tempowisselingen maken Sounds of Sand een film met een grote impact, zonder te verzanden in clichés of overmatige zoetsappigheid. Het drama zit niet in grote emotionele gebaren maar in het ingetogen verdriet van de personages. Zij nemen de dingen die hen overkomen op een pragmatische manier, om te overleven moet je immers altijd doorgaan.

Haatgevoelens en medelijden

~


Behalve de maatschappelijke thema’s staat vooral de moeizame relatie tussen Shasha en haar vader centraal. De wrange ironie van hun groeiende wederzijdse afhankelijkheid is zeer sterk in beeld gebracht en daarom een heel bijzonder onderdeel van de film. Hoe meer Rahne van haar af probeert te komen, hoe duidelijker de levenslust en overlevingsdrang van het meisje. Het levert ontroerende en soms schokkende taferelen op, waarbij haatgevoelens voor Rahne soms weer omslaan in medelijden en sympathie. Het is geen slechte man, hij houdt zeker wel van zijn kinderen, maar zijn cultureel bepaalde instincten zijn op sommige momenten sterker. Uiteindelijk groeien de twee naar elkaar toe en ontstaat er een wederzijds respect.

Sounds of Sand is een mooie film, die als maatschappelijk document én persoonlijk verhaal goed werkt. De met vulkanisch gesteente gevulde woestijn van Djibouti, waar de film geschoten is, levert mooie plaatjes op en de onervarenheid van de acteurs is totaal geen belemmering. Vooral de algemeen heersende droevige toon blijft na het kijken nog lang hangen. Een mooie, sfeervolle film die op een ingetogen manier een sterke boodschap overbrengt.