Film / Films

Malle accenten irriteren in bijzonder oorlogsdrama

recensie: The Zookeeper's Wife

Jan Zabrinsky en zijn vrouw Antonina werken in The Zookeeper’s Wife in de dierentuin in Warschau. Het is augustus 1939 en Duitsland is op oorlogspad. Polen blijft voorlopig buiten schot en de werknemers in de dierentuin bekommeren zich vooral om de dieren. Elke ochtend fietst Antonina haar rondje waarna ze de hekken opent voor de wachtende bezoekers.

De dierentuin heeft de aandacht getrokken van Dr. Lutz Heck. Deze officier in dienst van Hitler heeft als zoöloog de droom om de oerossen voor uitsterven te behoeden. De nazi wil in de dierentuin van Warschau zijn droom verwezenlijken en een fokprogramma voor de soort opzetten.

Varkens en Duitse manschappen

Op 1 september wordt Warschau aangevallen door de Duitsers. Antonina en haar zoon zijn in de dierentuin tijdens de bombardementen. De hokken worden geraakt en dieren ontsnappen. De ravage is groot. Om de dierentuin te redden stelt Jan Zabrinsky Heck voor ook varkens te fokken. Het vlees kan voor de Duitse manschappen worden gebruikt. De onderdrukker komt met grote regelmaat naar Warschau. Hij wil de vooruitgang van het fokprogramma van de oeros zien en heeft een oogje op Antonina. Intussen haalt Jan met een vrachtwagen niet alleen schillen op voor zijn dieren. Hij vervoert Joden naar de kelders onder de kooien en helpt ze op deze manier aan onderdak tot ze kunnen ontsnappen. Heck heeft zijn oerossen, de Zabrinskys willen de Joden redden.

De rol van Antonina wordt gespeeld door Jessica Chastain. Deze Amerikaanse actrice kiest haar eigen films. De keuzes zijn in alle gevallen gewaagd en interessant. Ze speelde rollen in films als Zero Dark Thirty, Interstellar en A Most Violent Year. Bij een overzicht van al haar rollen worden twee zaken duidelijk. Ten eerste durft Chastain te kiezen voor kleine, commercieel minder interessante films en ten tweede herhaalt ze zichzelf niet. In The Zookeeper’s Wife speelt ze de rol van de vrouw van de directeur. Vanaf de eerste scenes is duidelijk dat deze echtgenote een belangrijk stempel drukt op het reilen en zeilen binnen de dierentuin. Ze geniet het vertrouwen van de medewerkers en van de dieren. Daarnaast is ze echtgenote en moeder.

Verleiden en smokkelen

Met veel liefde voor de dieren en de medewerkers heeft regisseur Niki Caro de eerste scène gefilmd. Antonina fietst rond, heeft een vriendelijk woord voor iedereen, laat een lama joggen en begeleidt de moeilijke bevalling van een olifantenjong. The Zookeeper’s Wife is daarnaast een film die tijdens de oorlogsjaren in Polen speelt. In 1945 verliest Duitsland de oorlog. Heck lijkt wraak te willen nemen op de Polen die niet zijn vermoord. Na een confrontatie met Antonina verlaat hij Polen om in Berlijn “mein führer” verder te dienen. Vier maanden nadat de nazi’s zich hebben overgeleverd beginnen de Polen met het opbouwen van Warschau.

Irritante accenten

The Zookeeper’s Wife is een oorlogsfilm, die op een speciale plek is geschoten. De dierentuin als setting is bijzonder en overtuigend. De film heeft echter twee grote nadelen. De dialogen zijn soms wat houterig en er is ervoor gekozen om alle Polen en Duitsers een vreemd accent te geven. Er wordt Engels gesproken met een irritant Pools en Duits sausje. Zo spreekt er in de film niemand de eigen taal en praat iedereen met een onnatuurlijke tongval. Na precies twee zinnen in de eerste scène irriteren de malle accenten. The Zookeeper’s Wife zou in het Pools en Duits moeten zijn gemaakt. Beste tweede keus voor de Amerikaanse filmmakers zou het opnemen in gewoon Engels zijn geweest.