Film / Films

‘Bridesmaids from hell’

recensie: Bachelorette

In The Bachelorette worden drie vrouwen als bruidsmeisje gevraagd voor de bruiloft van het meisje dat ze op de middelbare school genadeloos pestten. Jaloers en gemeen als het drietal is, gaat de nacht voor de bruiloft al snel van kwaad tot erger.

De belangrijkste les die je uit deze film kunt leren, is dat je nooit een kreng als bruidsmeisje moet vragen. Als überbitch Regan (Kirsten Dunst) van haar ‘vriendin’ Becky (Rebel Wilson) hoort dat ze gaat trouwen, stikt ze bijna van jaloezie. Knap en populair als ze is, dacht ze dat zij als eerste zou trouwen. Niet ‘Pigface Becky’, die door Regan en haar vriendinnen Gena (Lizzy Caplan) en Katie (Isla Fisher) altijd zo belachelijk gemaakt werd. Desondanks reizen de vriendinnen af naar de bruiloft van Becky. Als daar blijkt dat Becky geen wilde vrijgezellenavond heeft georganiseerd, besluit het drietal zelf een feestje te bouwen – met desastreuze gevolgen. 

Boulimiagrappen

Hierna volgt in rap tempo ramp na ramp, waarbij je als kijker de draad verliest en het qua gebeurtenissen al snel teveel van het goede wordt, onder meer omdat de hele film – op een paar scènes na – alleen over de nacht vóór de bruiloft gaat. Zonder noemenswaardige verhaallijnen en met veel gevoel voor drama vliegen de personages door de nacht, strooiend met gemene opmerkingen en grappen over boulimia. Daarbij komt alles – zoals het een echte clichéfilm betaamt – op het allerlaatste moment toch nog goed en blijkt het viertal toch maar mooi dikke vriendinnen te zijn. 

~

Helaas is niet alleen de verhaallijn een cliché, ook de personages zijn slappe aftreksels van al vaak gebruikte – en voor deze film zwaar aangedikte – typetjes. Katie is het eeuwig domme, hoerige meisje dat verslaafd is aan drugs en te pas en onpas knockout gaat, of zich opdringt aan jongens in wie ze verder niet geïnteresseerd is. Gena is de typische rebel met de grote mond, die van binnen echter een klein hartje en een zwak voor haar ex-vriend (die ook aanwezig is op de bruiloft en al net zo bedrieglijk gemeen is als Gena zelf) blijkt te hebben. Becky is het schoolvoorbeeld van het gepeste meisje dat koste wat het kost bij de populaire meisjes wil horen, en daarvoor alles zal slikken. Regan, tot slot, is dé ultieme bitch, die het beste valt te omschrijven met de volgende quote: ‘You know how there are serial killers, and then there is Hannibal Lector? Well, there are girls, and then there is Regan.’ 

Sterk acteerwerk

~

De grappen zijn al eerder gemaakt, het verhaal en het voorspelbare happy end zijn allang bekend en de personages lijken op zoveel andere personages, maar het acteerwerk maakt veel goed. Kirsten Dunst, de voormalige kindster, past perfect bij de rol van koele bitch en slaagt er zelfs in de kijker een beetje te beangstigen. Rebel Wilson is tegelijkertijd grappig en bijna psychopatisch, terwijl Katies domme opmerkingen en Gena’s directheid bij vlagen hilarisch zijn. Ondanks dat de film een slap aftreksel van The Hangover en Bridesmaids lijkt, valt er wel om te lachen – af en toe.