Film / Films

Een keurig opgepoetste klassieker

recensie: Christine

.

~

In 1958 rolt Christine van een lopende band in Detroit en vanaf het allereerste begin blijkt er al iets grondig mis met dit prachtig staaltje autotechniek. Als in 1978 de twee vrienden Arnie Cunningham en Dennis Guilder diezelfde Christine in haveloze staat zien staan in een even aftandse tuin, valt Arnie meteen op de, nu verroeste, charmes van de auto. Ondanks protesten van Dennis koopt Arnie de auto en begint de ellende. De auto en Arnie gaan een vreemde symbiose aan. Naarmate Christine in oude staat herstelt, verandert de sukkelige nerd Arnie in een stoere bink die het mooiste meisje van school aan de haak slaakt. Hier blijft het echter niet bij: het gedrag van Arnie wordt steeds irritanter. Erger nog, de treiteraars die vroeger Arnies leven zuur maakten komen één voor één om het leven. Vermoord door Christine. Of Arnie achter het stuur zat tijdens de moorden is niet meteen duidelijk, maar dat hij zich vreemd is gaan gedragen des te meer.

Boek vs film

Voor de fans van Stephen King is niet de vraag belangrijk wie er nu precies achter de moorden zit, maar vooral of de verfilming het boek geen geweld aan doet. Het is bij de horrorverhalen van Stephen King altijd een grote vraag. John Carpenter levert wat dat betreft goed werk. Hoewel een film van 105 minuten altijd concessies moet doen aan een boek van bijna 600 pagina’s, is de sfeer wonderwel overeind gebleven.

Oudje

~

Dat de film al twintig jaar oud is, is op diverse vlakken goed te merken. Uiteraard zijn de kapsels en kleding typisch begin jaren tachtig. Filmtechnisch zijn er ook duidelijke verschillen met de hedendaagse horrorfilms. Zo is het tempo een stuk lager dan we tegenwoordig gewend zijn. Er vallen weinig doden en dan ook pas laat in de film – met weinig tot geen bloed. Christine zou vandaag de dag ook geen kassucces kunnen worden. Maar dat maakt het, ook naar huidige maatstaven, nog geen slechte film. De muziek is sfeervol, het camerawerk goed verzorgd, de auteurs geloofwaardig en met opgepoetst beeld en geluid is dit alles een goed te bekijken en beluisteren dvd. Vooral de scène waarin Christine zichzelf weer repareert blijft een pareltje. Zeker als je weet dat de computeranimatie zijn intrede nog niet had gedaan.

Toetje

Als je dan ook nog voorziet in een goed audiocommentaar van regisseur John Carpenter en acteur Keith Gordon, twintig verwijderde of veranderde scènes, drie documentaires en een viertal trailers heb je een zowel voor fans van John Carpenter als van Stephen King een klein juweeltje in je bezit. Met 45 minuten documentaire en bijna een half uur aan verwijderde scènes biedt de Limited Edition precies datgene wat je van zo’n uitgave verwacht. De documentaires zijn informatief en vermakelijk, net als het audiocommentaar. John Carpenter en Keith Gordon hebben duidelijk zin een een trip langs ‘memory lane’ en discussiëren gedurende de hele film over lokaties, belichting, camerawerk en acteurs.

Ophef

Hoewel Christine in 1983 nogal wat ophef veroorzaakte (voornamelijk vanwege het veelvuldige gebruik van het f-woord) doet de film dat vandaag de dag zeker niet meer. Maar deze Limited Edition dvd is zeker iets dat de aandacht van menig liefhebber verdient. Want net als het kwaad én Christine gaat een goede film nooit echt verloren.