Film / Films

Phonebooth

recensie: Phonebooth

Joel Schumacher is een regisseur met een zeer wisselvallige loopbaan. Ooit begonnen als hippe modeontwerper voor de jetset van Hollywood, brak hij aan het begin door met St. Elmo’s Fire en maakte verder hits als de vampierenfilm The Lost Boysen de zeer amusante maar niet door iedereen gewaardeerde leven-na-de-dood-thriller Flatliners. Maar toen hij in 1995 het stokje van Tim Burton overnam bij de Batman-serie, ging er iets mis. Batman Forever was nog wel te doen, maar de geldverspillende flop die Batman & Robin (1997) was, zal hem zijn leven lang blijven achtervolgen.

~

Schumacher besloot zich niet te laten kennen en keerde terug naar zijn low-budgetdagen van weleer en maakte min of meer achtereenvolgens Tigerland (2000) en Flawless (1999), films waarin hij liet zien voor weinig geld toch nog goede films te kunnen maken. En ook Phonebooth hoort in dit rijtje thuis: de film werd in tien dagen opgenomen in New York met een handjevol acteurs. En desondanks zou deze rap gemonteerde thriller wel eens Schumachers beste film uit zijn carrière kunnen zijn.

Onder schot

~

Het verhaal is eenvoudig: de harde maar weinig betekenende publicist Stu Shepard (Colin Farrell) belt elke dag vanuit dezelfde telefooncel naar een actrice (een bijrolletje van Katie Holmes) met wie hij op een goede dag het bed eens hoopt te delen. Hij doet dit niet op zijn gsm omdat zijn vrouw de maandelijkse telefoonrekeningen doorspit. Als hij opgehangen heeft, begint te telefoon in de cel te rinkelen. Hij neemt op en krijgt een bekende stem (die van Kiefer Sutherland) aan de lijn, die beweert hem op dat moment onder schot te hebben en hem neer zal schieten als hij op durft te hangen. Het resterende uur (de film duurt iets meer dan 75 minuten) zien we met het zweet in de handen hoe de sluipschutter iedere mogelijke uitvlucht heeft voorzien en Stu in een ijzeren wurggreep houdt.

Camerahoeken

Het razendsnelle script en dito montage zorgen ervoor dat je weinig tijd hebt zelf uit te puzzelen wat er zal gebeuren, en ook al doe je dat wel (mijn vriendin is daar heel goed in), dan zetten de filmmakers je toch steeds op een verkeerd been. Schumacher heeft elke camerahoek benut die je maar kunt bedenken om iemand in een telefooncel te filmen en mede daardoor blijft Phonebooth, ondanks zijn beperkte locatie, steeds onderhoudend.

Extra’s

Als je weet dat Phonebooth in tien dagen en met minimale middelen werd opgenomen, is de grootste vraag die je voor het bekijken en beluisteren van de extra’s op deze DVD hebt: hoe heeft-ie het gedaan? Ik wilde graag weten of hij de hele film, beeldje voor beeldje heeft uitgetekend, of op basis van het scenario maar wat heeft gefilmd. Helaas worden we uit zijn commentaar niet zo heel veel wijs over de technische details van de opnamen en daaropvolgende montage, want Schumacher praat vooral veel over zijn acteurs (die, toegegeven, inderdaad prima prestaties leveren).

Tevreden

De ongeïnspireerd getitelde Making Of Phonebooth is wat dat betreft een stuk beter: in ruim een half uur komen de details van letterlijk elke opnamedag voorbij. Vrijwel iedere medewerker aan de film wordt geïnterviewd en dat levert een interessante kijk op op een gedurfd experiment. De bioscooptrailer is de laatste van de extra’s, maar Phonebooth heeft ook niet meer nodig; deze DVD heeft precies genoeg inhoud om degenen die nieuwsgierig zijn naar deze thriller tevreden te stellen.