Film / Films

Onderbroekenlol in een warenhuis

recensie: Employee of the Month

Je moet er van houden. Onderbroekenlol bekijken is niet ieders favoriete tijdverdrijf, maar in Amerika viert het ‘genre’ al jaren hoogtij. Na de dierendetectives en de dommer-dan-domme vrijgezellen maakten we in 2005 kennis met John en Jeremy in Wedding Crashers, een behoorlijk vermakelijke romantische komedie die ondanks het gebrek aan diepgang sloten met geld, prijzen en lof binnenhaalde. Van dezelfde producers is er nu Employee of the Month, die het weliswaar qua scherpte en giechelgehalte niet haalt bij zijn voorganger, maar wel een aantal tenenkrommende Amerikaanse gewoontes aan de kaak stelt.

Neem bijvoorbeeld het fenomeen ‘employee of the month‘: een hamburgerketen of warenhuis zet iedere maand een medewerker in het zonnetje, bijvoorbeeld naar aanleiding van het verkopen van de meeste supersize menu’s of wellicht het aanvegen van de meeste vierkante meters vloer. Bij de keten met de gouden bogen hebben ze er zelfs een speciale parkeerplaats voor.

~

In Employee of the Month draait het om de Super Club, een soort Aldi in kwadraat (zakken chips van tien kilo, tamponvoorraden voor vijf jaar, dat idee). Daar is Vince (Dax Shepard) al 17 maanden de werknemer van de maand. Iedere dag krijgt hij een gouden sterretje, en hij heeft dan ook pijlsnel carrière gemaakt: hij draait sneller kassa dan wie dan ook.

Zack (Dane Cook) is zijn tegenpool in alles, en heeft als inpakker geen enkele ambitie om meer te doen dan strikt noodzakelijk. Deze instelling verandert als hij het nieuwe kassameisje Amy (Jessica Simpson) voor het eerst ziet, en om haar voor zich te winnen besluit hij zijn beste beentje voor te zetten, met alle gevolgen van dien.

Humor

In dit type films draait het allemaal om komische timing en het hebben van chemie met je tegenspelers. Zack en Vince hebben allebei sidekicks, die hun bestaan ontlenen aan de noodzaak voor komische interactie. Dat is vooral te merken aan de wisselwerking tussen Vince en zijn hulpje Jorge, die erg gekunsteld aandoet. De vrienden van Zack, die er maar liefst drie aan zijn zijde heeft, hebben meer diepgang en zijn vooral ook een stuk functioneler. De komische timing is verder over het algemeen ver te zoeken, terwijl meerdere acteurs in de film nota bene bekend staan als comedian. Dax Shepard, bekend van MTV’s Punk’d, is als Vince bijvoorbeeld geen enkele keer grappig, en slaagt maar deels in zijn opzet het karakter gemene trekjes mee te geven. Dane Cook, die Zack speelt, is daarentegen wel weer geknipt voor zijn rol. Het is een symphathieke kerel met de juiste komische timing, die goed acteert en zijn karakter de juiste trekken meegeeft. Daarbij komt dat hij de enige man is die plezierig is om naar te kijken.

Het oog wil ook wat

~


Het feit dat er maar één vrouw van betekenis in de film meedoet, en dat haar voornaamste taken lief glimlachen en er mooi uitzien zijn, zal ook aardig wat mensen doen afhaken. Mannelijke bewonderaars van Jessica Simpson vallen misschien wél over elkaar heen voor een kaartje, en krijgen dan ook waar voor hun geld. Dat ze nog verbazend veel volzinnen uitkraamt, een doorzichtige poging van de makers om haar karakter meer diepgang mee te geven, zal ze waarschijnlijk weinig uitmaken. Die opzet is dan ook jammerlijk mislukt. Er is (behalve aan haar uiterlijk misschien) weinig aan haar te beleven, en de enige diepgang is te vinden in haar schijnbaar oneindige decolleté.

Employee of the Month is dus niet het soort film waar je veel wijzer van wordt, en schuddebuiken van het lachen is er ook niet bij. Er zitten een aantal aardige scènes in de film, maar een hoogvlieger is het zeker niet. Aan de andere kant is het misschien ook wel eens prettig om zonder nadenken gewoon achterover te leunen en de lachwekkende aspecten van de Amerikaanse cultuur over je heen te laten komen. Employee of the Month is daar op dvd straks best een aardige gelegenheid voor.