The Bubble

In het kader van de Roze Film Dagen, die in december van dit jaar zullen plaatsvinden, werd op 31 juli als voorproefje de film The Bubble vertoond in Filmtheater De Uitkijk. Samenvallend met de Gay Pride is de film vanaf 1 tot en met 6 augustus elke dag om 21.45 te zien in het Ketelhuis in Amsterdam.

De bubbel waarnaar de titel van deze film verwijst is Tel-Aviv, een stad waar de inwoners zich weinig aan lijken te trekken van het geweld en de politieke conflicten om hen heen. In deze ogenschijnlijke ‘veilige haven’ delen de drie hippe twintigers Noam, Yali en Lulu een appartement in een hippe buurt. Ze houden zich voornamelijk bezig met zichzelf en de sores van hun liefdesleven. Noam ontmoet tijdens zijn dienst bij één van de vele checkpoints de Palestijnse Ashraf, en wanneer deze hem opzoekt in Tel-Aviv ontbloeit er een intense relatie. Noam en zijn huisgenoten proberen Ashraf te helpen zodat hij in Israel kan blijven, maar al snel blijkt dat hun dromen van vrede en wederzijds begrip niet zo makkelijk realiseerbaar zijn als ze hoopten.

Naïviteit

De naïviteit van de drie Israëlische flatgenoten en hun ‘bubbelmentaliteit’ wordt in de structuur van de film het beste naar voren gebracht. Ze zeveren op betweterige manier over het conflict tussen Israël en Palestina, maar willen er eigenlijk liever niet over nadenken. Ze organiseren een protest-rave tegen de bezetting van de Palestijnse gebieden, maar lijken vooral gewoon te willen feesten, XTC slikken en neuken. Behalve de openingsscène bij de checkpoint is er weinig te zien van de strijd tussen de twee volkeren. Daardoor lijkt het alsof de makers het conflict op een luchtige manier als een context voor de romance tussen Ashraf en Noam willen gebruiken, maar het tegendeel is waar. Na een ommekeer in het verhaal blijkt dat de drie vrienden uit hun droom zullen moeten ontwaken en dat er geen simpele weg naar vrede is.

Wat erg jammer is, is dat de onvermijdelijke wending in het verhaal erg lang op zich laat wachten en daardoor de impact mist die hij eigenlijk zou moeten hebben. De dramatische ontwikkelingen die in een rap tempo volgen staan in sterk contrast met het lage tempo van de rest de film, en voelen daardoor onverwacht en niet geheel overtuigend aan. Ook omdat één van de hoofdpersonages aan het einde een beslissing neemt die totaal ingaat tegen hoe hij de rest van de film geportretteerd wordt. In het einde is er een romantische poëzie te vinden die dit enigszins goedmaakt, maar enige teleurstelling toch niet geheel kan verhelpen.

Nieuw perspectief

Desondanks verveelt The Bubble zeker niet. Het tempo van de film is prettig, er is een goede dosering humor en dramatiek en de cast is lekker op dreef. Het lijkt alleen op bepaalde momenten dat de makers van deze film dezelfde naïviteit bezitten die ze toeschrijven aan de inwoners van Tel-Aviv, die maakt dat deze film toch een bepaalde scherpte mist. Er is dan wel aandacht voor beide kampen, maar zoals de makers ook al aangeven, is de film voornamelijk een liefdeslied voor Tel-Aviv. Dit zorgt voor gemiste kansen, maar eveneens voor een nieuw perspectief op de groeiende immuniteit ten opzichte van het geweld van de oorlog.