Snel geld
De films van Damjan Kozole kenmerken zich door personages die met behulp van dubieuze praktijken wat rijker willen worden. In Pornofilm wil een groepje vrienden geld verdienen door de beste Sloveense pornofilm te maken, in Spare Parts (Reservni deli) doen ze dat met illegale mensenhandel en in Slovenian Girl probeert een studente haar dure appartement te onderhouden door zich als callgirl aan te bieden aan politici.
Stad versus platteland
Slovenian Girl is een variatie op het thema dat Damjan Kozole goed ligt. Het nieuwe Slovenië wil meedoen met Europa en daar hoort ook een goed inkomen bij. Hoe dat inkomen verkregen wordt, doet er in zijn films niet zoveel toe. De regisseur gebruikt de creatieve manier van handelen, vaak op de grens van het criminele (of eroverheen), om maatschappijkritiek en (zwarte) humor in zijn films te leggen. Aleksandra vertegenwoordigt het materialisme van het westen, het snelle geld, zonder veel moraal. Hierin heeft Kozole een dubbelheid gebracht door de moeder van Aleksandra, aan wie zij een hekel heeft, ten tonele te brengen. Datgene dat ze verafschuwt in haar moeder, is ze zelf. De verliezer wordt vertegenwoordigd door Grega, een man die zijn vrouw verlaat om een relatie met Aleksandra te beginnen, waar zij dankbaar misbruik van maakt. Het schoolvriendje van vroeger, dat haar nog altijd uit wil vragen naar de bioscoop, en de vader in het ouderlijk dorp vertegenwoordigen de oude waarden van Slovenië. De soundtrack sluit hier geniaal op aan. Ljubljana en de perikelen van Aleksandra aldaar worden met uiterst minimale muziek ondersteund, terwijl haar vader een rockband heeft, waarbij er liedjes te horen zijn. De regisseur wil zeggen: dat kapitalisme is leeg, in het echte leven zit muziek, diepte, passie.De personages die Kozole opvoert, lijken niet een hoogstaande moraal te hebben. Slechts gemakkelijk geldelijk gewin lijkt de motivatie van hun acties te zijn. De film is zo opgebouwd dat eerst dit aspect op de voorgrond wordt gezet. Met korte fragmenten waarin financiële onzekerheid, emotionele banden met vrienden en de band met thuis worden getoond, probeert de regisseur enige diepgang aan de personages te geven. De fragmentarische manier van vertellen maakt dat de personages in het begin van de film wat van plastic lijken. Gaandeweg de film ontwikkelen ze zich meer tot mensen van vlees en bloed.