Film / Films

Roodkapje revisited

recensie: Hoodwinked

Wie zich ooit heeft afgevraagd hoe een mengelmoesje van Roodkapje, Shrek, Ice Age en CSI er uit zou zien, kan zijn geluk niet op. Hoodwinked vertelt het ‘ware’ verhaal achter het sprookje van Roodkapje. Het kleine meisje blijkt helemaal niet vrolijk, de wolf helemaal niet zo slecht en de houthakker helemaal geen houthakker. Om over oma maar te zwijgen.

~

Het is hip om oude sprookjes in een modern jasje te steken. De makers van Shrek deden het al twee films lang, en onlangs verscheen The Brothers Grimm al, over de twee beroemde verhalenvertellers. Roodkapje was nog nooit verfilmd, moeten de makers van Hoodwinked gedacht hebben, en ze gaven het lieftallige meisje een make-over.

Kanbar

Hoodwinked komt van de nieuwe animatiestudio Kanbar, dat de strijd probeert aan te gaan met gevestigde namen als Pixar en Dreamworks. De animaties kunnen nog niet tippen aan die van hun concurrenten, maar zijn wel geheel in stijl met het verhaal: sprookjesachtig en schattig. Kanbar weet op sommige punten redelijk te scoren, op andere hebben ze nog wat te leren. Regisseurs Cory en Todd Edwards maken met Hoodwinked ook hun debuut.

Het probleem van Hoodwinked is dat het geen duidelijk publiek heeft. Voor kinderen is het verhaal te ingewikkeld; de vier hoofdpersonages vertellen elk hun visie op wat er die dag gebeurd is, waardoor jonge kijkers waarschijnlijk al snel de draad kwijt zijn. Als er dan ook nog een vage verhaallijn over gestolen koekjes bij komt, wordt het nog verwarrender. Voor volwassenen zijn de grappen dan juist weer te kinderlijk; ze zitten er nét naast of zijn vergezocht. Het koekjesimperium van oma bijvoorbeeld, of de helemaal niet zo vrolijke Roodkapje.

Hyperactieve eekhoorn

~

Dat de film toch bij vlagen best grappig is komt met name door de bijfiguren. De steenbok die voor elke situatie een ander gewei heeft en daarbij vrolijke liedjes zingt, of de wat sullige politiechef. De makers van Hoodwinked kennen de les ‘beter goed gejat dan slecht verzonnen’, aangezien ook in deze film de show gestolen wordt door een erg hyperactieve eekhoorn. De stemmencast is ook prima gekozen, met onder andere Glenn Close als hippe oma en James Belushi als jodelende houthakker.

Bij Hoodwinked is het half-om-half. De ene helft van de film is best de moeite waard, de andere helft is een slechte Shrek-imitatie. Toch krijgt Kanbar het voordeel van de twijfel, omdat dit zeker geen slecht debuut is, en sprookjes in een nieuw jasje gewoon altijd leuk blijven.