Een pareltje

Dat je brood verdienen in het huidige economische landschap een flinke dosis doorzettingsvermogen, durf en investering vraagt, bewijst onder meer Sean Taylor met zijn derde album in eigen beheer. Ondanks hemelbestormende kritieken is er nog geen platenmaatschappij die zich aan hem bindt. Toch weten collega’s dat Taylor op de juiste weg zit: zo zullen we hem in ons land later dit jaar aan de zijde van niemand minder dan Eric Bibb treffen.

Over een ander boeg

Taylor wilde het met dit nieuwe album over een andere boeg gooien: meer een wereldse plaat maken dan muziek maken vanuit zijn eigen gevoelens en zijn eigen leven, dus geen navelstaren. De titel van het album is een quote van een voormalig president van Uruguay, die bij zijn aantreden het grootste deel van zijn salaris afstond aan goede doelen en op een boerderij ging wonen in plaats van in het paleis. Het lied ‘Rothko’ is een homage aan de expressionistische schilder Mark Rothko. In het aan de Spaanse dichter opgedragen stuk ‘Lorca’ bewijst Taylor, dat hij meer dan gemiddeld gitaar speelt en ook in een instrumentaal stuk de spanningsboog strak gespannen kan houden.

Lorca is ook de inspiratiebron voor het daarop volgende nummer ‘Tienes Mi Alma En Tus Manos’, dat op zich de titel is van een roman van Don Winslow. ‘Desolation Angels’ is een roman van Jack Kerouac. Schilder Paul Klee inspireerde op zijn beurt met ‘Les Rouges Et Les Noirs’. Het gedicht van W.B. Yeats ‘The White Birds’ is vervolgens de afsluiter van het album.

Niet gekunsteld

Na het lezen van bovenstaande alinea zal de muziekliefhebber ongetwijfeld denken, dat het album enorm gekunsteld over zal komen. Wie de eerste albums van Sean Taylor kent en bang is dat de schoonheid van de muziek wordt aangetast door de keuze van de onderwerpen, kan ik geruststellen: het album is opnieuw een kunststukje, dat door velen gehoord mag worden.

Ik heb eerst onbevangen de muziek een aantal malen tot me laten komen, voordat ik ook maar een letter ben gaan lezen in de papieren, die ik bij het album kreeg. Dat is iets wat ik als muziekliefhebber overigens altijd doe: eerst de oren gebruiken, om vervolgens te gaan kijken naar wat er geschreven staat in de teksten die worden meegeleverd en die in de release-informatie. Ik laat het geluid niet vertroebelen door alle wetenswaardigheden. Die wetenswaardigheden zijn bij The Only Good Addiction is Love leuk en een aanvulling op de beleving van het album, waarvan de muzikale begeleiding van de teksten alleen al meer dan de moeite waard is!

Taylor heeft een zeer rijp en sfeervol album gemaakt, dat met zijn bijzondere manier van zingen een pareltje genoemd mag worden. Het is muziek die smaakt in de vroege ochtend en op een lome middag, maar ook bij een zwoele avond. Dit wordt een plaat voor op de jaarlijstjes, durf ik al wel te voorspellen…

Live in Nederland:

3 oktober, Theaterboerderij Boeket, Nederweert
4 oktober, Ma Kelly’s, Frieschepalen
23 oktober, Lantaarn Venster, Rotterdam
25 oktober, Schouwburg, Cuijk
6 november, W2, Den Bosch