Het Nachtpodiumverhaal

In de komende aflevering van zondag 20 november heeft het duo KinematiX (Lucia Macari uit Moldavië en D. Riba uit de Oekraïne) een hele berg kunstvormen knap samengebracht in één project: Hip hop on bones.

Klinkt luguber, maar wat is het? Het is een serie elpees, een strip, een musical, beeldende kunst, hip hop, literatuur, pop, een film, theater en allemaal nog eens autobiografisch ook. Ai, complex… Laten we bij het begin beginnen: 2001, Chisinau, Moldavië. Een jonge vrouw loopt ’s nachts over straat naar huis na een avondje stappen. Ze wordt lastig gevallen door een groepje dronken jongens. Het loopt behoorlijk uit de hand en ze wordt het ziekenhuis in geslagen. Als ze haar verhaal doet bij de politie, blijkt ze daar te worden beschuldigd van valse getuigenissen.

Raps van strips

De vrouw, Lucia Macari, verhuist naar Nederland en maakt een stripverhaal over haar traumatische ervaring. Elk plaatje is een kleine collage, die doet denken aan de collages uit Monty Python. De gezichten van de hoofdpersonen zijn samengesteld uit de gelaatstrekken van verschillende Russische filmsterren.

D. Riba, gefascineerd door het hoge ‘straatgehalte’ van het verhaal van Lucia, legt al snel het verband met hip hop, zoals die is ontstaan in Amerikaanse getto’s in de jaren tachtig. En zo wordt het verhaal omgetoverd in een rap. In totaal worden er drie raps gemaakt. De eerste vanuit het oogpunt van Lucia zelf, de tweede vertelt hetzelfde verhaal vanuit de dader en de derde rap is het verhaal zoals de politieagent het ziet. Het is nu een muzikaal drieluik geworden.

Een spookachtig schouwspel

De raps zijn op drie verschillende elpees gezet, wat op zich al een ongebruikelijk medium is. Maar de elpees zelf zijn helemaal bijzonder. Ze zijn niet gedrukt op vinyl, maar gesneden uit de röntgenfoto’s die genomen zijn van Lucia’s gehavende schedel vlak na het incident. Deze manier van muziek uitbrengen is geïnspireerd op de methode die ze in de voormalige Sovjet Unie in de jaren zestig toepasten. Omdat vinyl te duur was, werden oude röntgenfoto’s gerecycled. Het was simpel, goedkoop en iedereen deed het. Vandaag de dag wordt het echter nergens meer zo gedaan; het was dan ook lang zoeken voordat Lucia een man in Amerika bereid vond om de raps op haar röntgenfoto’s te zetten. Het resultaat is van een verbazingwekkend hoge kwaliteit. Bij de tentoonstelling is een lichtbak bij de platenspeler geplaatst, in een kleine, donkere ruimte in de expositiezaal. De ronddraaiende schedel is een bijzonder en spookachtig schouwspel. De elpees zelf zijn verpakt in stripalbums: één over het meisje, één over de bad guy en één over de agent.

popclichés

De collages, de stripalbums en de röntgenfoto platen zijn momenteel te bezichtigen en te beluisteren in de Veemvloer in Amsterdam. Maar dat is nog niet alles. Op 6 december zal KinematiX een voorstelling geven in De Nieuwe Anita in Amsterdam. Het wordt een ongebruikelijke show waarin KinematiX Lucia’s verhaal vertelt aan de hand van verschillende popclichés. Het is bijzonder knap hoe Lucia en D. Riba met veel humor en fantasie een totaalkunstwerk wisten te creëren uit zo’n traumatische ervaring. Hoe ze dat hebben aangepakt kun je aanstaande zondag bekijken bij Nachtpodium.