Boeken / Non-fictie

Over hoe mooi de natuur(kunde) is

recensie: Vincent Icke - De ruimte van Christiaan Huygens

.

Op zich is het niet verwonderlijk dat de verzameling heelal als mooier bestempeld kan worden dan de deelverzameling Aarde. Het vergt echter de sterke verbeeldingskracht en de verbale kunst van grote denkers als Christiaan Huygens en Vincent Icke om dat goed voor het voetlicht te kunnen brengen. In De ruimte van Christiaan Huygens zijn we van deze twee aspecten getuige.

Kritisch
Vincent Icke is groot bewonderaar van Christiaan Huygens. Een bewondering die van elke pagina van dit boekwerkje afspat. Ook een adoratie die aanstekelijk werkt. Niet in de laatste plaats door het enthousiasme waarmee Vincent Icke over deze (mede)grondlegger van de hedendaagse natuurkunde schrijft:

Alleen al het feit dat ik een boek over hem schrijf laat zien dat ik Christiaan Huygens een zeer bijzonder wetenschapper vind, misschien wel de grootste aller tijden. […] Met ‘de grootste’ bedoel ik degene die de punten van de kritische cyclus het best in zich verenigt en daarmee schitterende resultaten boekt.

Met de kritische cyclus duidt Vincent Icke op het uit vijf stappen bestaande proces waarvan een natuurkundige zich zou moeten bedienen om wetenschappelijke vooruitgang te verkrijgen. Volgens Vincent Icke is Christiaan Huygens degene die dit proces het beste beheerst.

Na een algemene introductie van Christiaan Huygens: zijn achtergrond en zijn betekenis in de natuurwetenschappen, maar ook de betekenis van de natuurkunde zelf in die tijd, neemt Vincent Icke ons mee op een reis door het heelal. Dit doet hij aan de hand van het door Christiaan Huygens geschreven Cosmotheoros. Huygens was niet iemand die veel publiceerde, maar in dit werk laat hij zien dat dit niet aan zijn schrijverskwaliteiten lag. Christiaan Huygens is in staat gebleken deze fictieve reis door het heelal zeer beeldend weer te geven. Ondanks het feit dat hij een gedegen wiskundige was, blijft dit boekwerk gespeend van ingewikkelde formules om zijn verhaal te ondersteunen. Door pure verbale kracht toont hij ons hoe het heelal eruit moet zien (uiteraard op basis van de toenmalige kennis).

Fascinerende briljantheid
Vincent Icke is als sterrenkundige en kosmoloog gefascineerd door het beeldende proza van Cosmotheoros. Op zijn beurt fascineert Vincent Icke de hedendaagse lezer met zijn enthousiaste betoog over dit boek.

Als een volleerd scenarioschrijver plaatst hij de lezer steeds een stapje dichter bij de Maan totdat hij uiteindelijk die laatste ‘kleine stap voor een mens’ zet en de maanbodem betreedt. […] Wat hij dan doet, zou een mindere schrijver niet bedacht hebben. Eenmaal staande op de Maan ligt het voor de hand om vervolgens het landschap te beschrijven. Dat doet hij in het voorbijgaan wel even, maar het is niet waar Huygens de aandacht op vestigt. Integendeel: hij kijkt niet naar zijn voeten maar omhoog, vanaf de Maan naar de Aarde. […] Briljant dat hij zich naar de Aarde keert.

De ruimte van Christiaan Huygens geeft in het algemeen een mooi beeld van het ontstaan van de natuurwetenschap zoals wij die vandaag de dag kennen. Maar het geeft ook een specifieker beeld van een van de pioniers op dit gebied: Christiaan Huygens. Om vervolgens weer inzicht te geven in de belevingswereld van de hedendaagse wetenschapper in de vorm van Vincent Icke. Voor een ieder die enigszins geïnteresseerd is in natuurkunde, sterrenkunde, wetenschap of wetenschapsgeschiedenis is dit boekje een ware aanrader. Want wat is er nog mooier dan het heelal? Reizen door datzelfde heelal aan de hand van gepassioneerde verhalenvertellers. To boldly go where no man has gone before.