Boeken / Fictie

De Bridget Jones van zestig jaar geleden

recensie: Nancy Mitford - Op jacht naar de liefde

Het is wat met boeken die geschreven worden voor vrouwen tussen de twintig en vijfendertig: oppervlakkigheid troef en het gaat allemaal over hetzelfde: liefde, de lompheid van mannen en het keurslijf van de maatschappij. Het lijkt wel alsof je als vrouw (meisje) pas na je veertigste meetelt in letterenland. Pas dan ben je klaar voor het grotere werk en word je aarzelend tot de doelgroep van de Rosenboomen en Van der Heijdens gerekend. Maar zolang je nog jong, snel en wild bent, moet je je behelpen met inhoudsloze zomerromannetjes die vaak het woord literatuur niet waardig zijn.

~

Op jacht naar de liefde van Nancy Mitford is in ieder geval een zomerroman: het boek verscheen eind juni. De promotieslogan doet ook al niet veel goeds vemoeden: “Forget Bridget Jones… Nancy was here first“. Hebben we hier met een standaard strand- en terrasboekje te maken?

Zestig jaar

In zekere zin wel. Maar met dien verstande dat het boek ook in 1945 al eens uitgegeven werd. Deze editie van Archipel is niet meer dan een herdruk. Toch leuk dat ze een dergelijk boek opnieuw onder de aandacht brengen. 1945 is tenslotte al bijna zestig jaar geleden, en waarom zou een oud boek niet in een nieuw jasje gestoken mogen worden?

~

Op jacht naar de liefde wordt verteld door Fanny en gaat over haar nichtje Linda, dochter van een Engelse Lord. Linda groeit op als een schoonheid, maar na twee mislukte huwelijken en een affaire met een losbandige fransoos staat ze bekend als ‘De Uitbreekster’. Fanny beschrijft de wederwaardigheden van Linda: ze krijgt een kind bij haar oersaaie eerste man, een conservatieve bankier, die ze vervolgens verlaat voor een jonge, straatarme communist. Ze helpt hem met de goede zaak en raakt verzeild in Zuid-Frankrijk, waar de communist haar verlaat voor een andere vrouw, een echte communiste, en niet een die zoals zij aan haar aristocratische genoegentjes blijft hangen. Ontredderd wordt Linda op het station van Parijs opgepikt door bonvivant Fabrice.

Ker-st

Het is een aangrijpend noch spannend verhaal, maar de wederwaardigheden van Linda worden met de nodige vaart en humor beschreven, waardoor het een opgewekt en vlot boekje is. Jammer alleen van de massa’s spelfouten en verkeerde afbrekingen. In het woord ‘kerst’ hoort geen afbreekstreepje en ‘ontrokken’ betekent iets heel anders dan ‘onttrokken’. Ondanks deze en vele andere grove slordigheden komen de personages tot leven in dialogen en beschrijvingen die met veel oog voor detail zijn neergeschreven:

Ze moest, hoe dan ook, nog twee eindeloos lange jaren zien door te komen, voor ze in het uitgaande leven geïntroduceerd zou worden – en hoe langzaam kropen de dagen voorbij! Ze hing maar wat rond in de zitkamer, begon telkens een nieuw spelletje patience en hield middenin op. […]
‘Hoe laat is het, liefje?’
‘Raad es?’
‘Kwart voor zes?’
‘Veel beter.’
‘Zes uur!’
‘Slechter.’
‘Vijf voor zes?’
‘Precies.’
‘Als deze patience uitkomt, zal ik trouwen met de man, die ik liefheb.’
En later: ‘Als déze patience uitkomt, zal ik trouwen als ik achttien ben.’

Beau monde

Je raadt het al: ook in Op jacht naar de liefde gaat het om ware liefde en trouwen. Het boek verschilt ook qua decor niet zo gek veel van Bridget Jones: de beau monde van Londen en Parijs aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog lijkt verdacht veel op de stedelijke yuppen-scene van de jaren negentig. Op jacht naar de liefde is een vlot boekje. Veel meer dan dit soort lichte kost kun je in een hete zomer toch niet verdragen.