Appels en peren

Met Hoe de mummies verdwenen uit Wieuwerd debuteert het schrijversduo Sabine van de Berg en Maarten Meester onder de naam Mimi Meester. Sabine van de Berg publiceerde al eerder twee boeken bij Vassallucci en Maarten Meester werkt als journalist bij onder andere het Algemeen Dagblad. Nu hebben ze dus de handen ineen geslagen en samen een thriller geproduceerd. Een literaire thriller à la Nicci French, met een vleugje Geert Mak, zoals beweerd. Maar laat ik daarover kort zijn. Voor een Nicci French gebeurt er te veel en voor een Geert Mak zit er te weinig geschiedenis in.

Verhaal

Maar eerst wat meer over het verhaal. Een jong gezin (Claudia en Anton) verhuist van Amsterdam naar Friesland. Ze komen in het dorpje Wieuwerd terecht. Helaas voor hen verdwijnen kort daarop de beroemde mummies van Wiewerd uit de kelder van de kerk. Aangezien Claudia en Anton net nieuw zijn in het dorp, worden zij er van verdacht meer van de zaak af te weten. Claudia probeert in alle macht de dorpelingen, de politie, maar ook haar man te overtuigen dat zij niet een gestoorde, overspannen stedeling is. Echt goed slaagt zij daar echter niet in.

Literaire thriller

Het is tegenwoordig erg in om met een literaire thriller te komen. Te pas en te onpas wordt deze stempel op de kaft van een roman gedrukt. Een literaire thriller dient volgens mij, zoals de benaming al aanduidt, zowel literair als thriller te zijn. Vaak echter ontbreekt het aan één van die elementen. Zo heb ik Nicci French nog nooit kunnen betrappen op het schrijven van een thriller. Bij Mimi Meester heb ik ook lange tijd getwijfeld of de term wel de lading dekt. En in dit geval ging het me vooral om de term literair. Zeker in het begin van het boek heb ik hierover mijn twijfels. De romanpersonages komen gekunsteld over, de emotionele ontwikkelingen volgen elkaar te snel op. De opbouw van de karakters gaat me te snel. Schokkerig en onnatuurlijk. Maar gaandeweg het boek wordt het beter. Hoewel ik nog steeds het idee heb dat de auteurs te veel onderwerpen in te weinig bladzijden hebben gepropt. Juist het schrijversduo waaraan het tweetal zich spiegelt bestaat uit meesters in het ellenlang uitrekken van nietszeggende gebeurtenissen. Mimi Meester doet het tegenovergestelde. De gulden middenweg zou mooi geweest zijn.

Mak

En wat de vergelijking met Geert Mak betreft. Ook die gaat voor mij niet op. Want waarom zou iedere roman waarin een historisch feit verweven is meteen vergeleken moeten worden met het werk van Geert Mak? Er zijn wel meer schrijvers die historische gegevens gebruiken als leidraad voor het verhaal. Zo zou je Mimi Meester misschien ook wel de Nederlandse Dan Brown kunnen noemen. Niets is verraderlijker dan een debuut van een schrijver (of schrijversduo) vergelijken met andere, gerenommeerde schrijvers. Het is makkelijk voor het plaatsen in een hokje, maar laten we Mimi Meester op zijn eigen merites beoordelen.

De meester zelf

Hoewel het boek niet echt lekker op gang komt, raak je toch langzaam benieuwd naar de ontwikkelingen rondom Wieuwerd en de verdwenen mummies. En op het laatst wilde ik het boek niet neerleggen voordat ik wist wie welke rol had gespeeld in de drama’s in het Friese dorpje. Uiteindelijk weet Mimi Meester me toch te boeien én te verrassen. Een niet geringe prestatie na de moeizame start. De potentie is er. Met wat polijsten kan van de ruwe steen Mimi Meester een prachtige diamant worden. Dat er gepolijst moet worden staat echter buiten kijf.
Ondertussen verdiep ik me nog wat in de mummies, Jean de Labadie en Anna Maria van Schuurman. Misschien dat Geert Mak er nog iets over te vertellen heeft.