Boeken / Fictie

The girl next door

recensie: Martin Hendriksma - Hunkering

In de roman Hunkering van Martin Hendriksma delen de studenten Arend en Hugo dezelfde ambities: een succesvolle artistieke carrière krijgen, en de mooie, exotische Dana Roose veroveren. De eerste ambitie kunnen ze prima samen delen, ieder op zijn eigen vakgebied. Maar Dana wordt niet gedeeld.

Ze ontmoeten elkaar in de jaren tachtig, in een studentenhuis aan de Nassaukade in Amsterdam. Arend is op weg een gevierd dichter te worden, Hugo een bekend schilder. Na een eerste strijd over wat de hoogste kunst is, de dichtkunst of de schilderkunst, sluiten ze vriendschap en respecteren ze elkaars talenten. Dat ze samen ‘het grootste geheim van de Nassaukade’ begeren, Dana Roose, lijkt hun hechte vriendschap niet in de weg te staan. Maar ze sluiten een pact dat wel gedoemd is tot mislukken: ze zullen allebei een jaar lang van Dana Roose afblijven.

Tijdsprong

Het verhaal wordt uitsluitend verteld vanuit het perspectief van Arend. Hij krijgt vijftien jaar later een telefoontje van een onbekende vrouw, die hem vertelt dat Hugo in Frankrijk een ernstig ongeluk heeft gehad. Hugo en hij hebben elkaar al die tijd niet gesproken. Arends herinneringen aan zijn studententijd in Amsterdam komen weer boven: de etentjes met de huisgenoten, de vriendschap met Hugo en hun idealen. Er ontstaan twee verhaallijnen in het boek: het ‘hier en nu’ dat slechts een week beslaat, wisselt af met het ‘daar en toen’ (de studententijd) dat een jaar lang duurt. De systematische afwisseling in tijdsprongen zorgt voor een prettige cadans. Het verhaal leest lekker vlot en het houdt de aandacht vast, terwijl je onderweg wordt vermaakt met herkenbare scènes uit het studentenleven.

Voor de lezer lijkt in eerste instantie Arends leven mislukt. Hij is nog altijd vrijgezel, dus Dana Roose heeft hij alvast niet veroverd, evenmin als een andere vrouw. Ook schrijft hij geen gedichten, maar heeft hij een commercieel vertaalbureau dat tevens adviezen en trainingen geeft. Het is de loopbaan geworden die hij samen met Hugo verafschuwde. Maar heeft Hugo zijn idealen wel bereikt? Hij is de schilder geworden die hij wilde zijn en zijn werk wordt inderdaad geprezen, maar als hij het ongeluk krijgt en zijn buren proberen contact te zoeken met vrienden en familie, is Arend de enige die zij kunnen vinden. Waar is de rest van zijn familie en vrienden? Wat is er in die vijftien jaar gebeurd, en waarom is Hugo in botsing met een trein gekomen?

Bom

Nu Arend ouder is, heeft hij zijn idealen bijgesteld en nieuwe levensverwachtingen gevormd. Maar het weerzien met zijn oude vriend Hugo kan ook die levensverwachtingen wel eens een heel andere draai gaan geven. Het thema van deze roman, twee mannen die vechten om een vrouw, is niet erg origineel. Huisgenote Dana wordt vrij snel geïntroduceerd en het ligt er meteen dik bovenop dat zij problemen gaat veroorzaken. Maar hoe, wanneer en vooral met wie van de twee, dat laat lang op zich wachten. En de uitkomst is toch nog onverwacht.

Hunkering is een roman die vanaf het begin allerlei vragen oproept, en die je eindeloos laat wachten op de antwoorden. Tot die tijd wordt de lezer als in een whodunit steeds dichter bij de oplossing gebracht. Als een precisiebombardement ontploffen beide verhaallijnen op hetzelfde moment.