Boeken / Fictie

Als je het niet kunt zien, bestaat het niet

recensie: Mark Haddon (vert. Harry Pallemans) - Het rode huis

Met twee gezinnen op vakantie gaan: het vraagt om problemen. En die komen er ook in Haddons derde volwassenenroman. Acht familieleden die elkaar lang niet gezien hebben, delen een week lang een vakantiehuisje. Twee families zitten een week lang met elkaar opgescheept.

De gezinnen van Angela en haar broer Richard hebben elkaar amper twee keer gezien en besluiten dat het tijd is elkaar weer eens te spreken. Met haar man Dominic en hun drie kinderen vertrekt Angela, uitgebluste onderwijzeres, naar Hay-on-Wye in Wales per openbaar vervoer. Richard, arts, zijn vrouw Louisa en hun dochter Melissa gebruiken hun luxe auto om mee op vakantie te gaan. Economische ongelijkheid is één van de ondertonen die alle conflicten en spanningen net wat scherper maken. Centraal staat hierbij het conflict tussen broer en zus: Richard betaalde het verpleeghuis van hun moeder tijdens haar laatste levensjaren, maar Angela was degene die elke week op bezoek ging.

Ongemak tussen acht personen
De kinderen kampen zo met hun eigen problemen. Daisy, de dochter van Angela, is bijvoorbeeld druk haar seksualiteit aan het ontdekken. En Alex, hun zoon, heeft een oogje op Melissa. Dat er acht personages een hoofdrol spelen in dit verhaal, maakt het boek verwarrend. En dat Haddon de perspectieven van deze personages heel snel met elkaar afwisselt, maakt een en ander er niet duidelijker op. Toch leiden het ongemak van en de spanning tussen de vakantiegangers je naar het einde van het verhaal toe.

Jammer is dat Haddons schijfstijl ronduit vlak en onduidelijk te noemen is. Zo onduidelijk, dat je op een gegeven moment zelf maar de tekst gaat structureren door aantekeningen in de kantlijn te maken. Maar het mooie aan Het rode huis is dat de familieleden elkaar nooit echt in de haren vliegen, ondanks alle frustraties en ongemakken.

Halve oplossingen
Dit soort verhalen dreigt vaak uit te lopen soap-taferelen: de tienerdochter komt uit de kast, broer en zus vechten hun ruzie uit en leggen het bij. Maar dat gebeurt allemaal niet. In het echte leven praten mensen ook nauwelijks over hun emoties en gevoelens. En lossen zij hun ruzies ook maar half op. Wat je niet ziet, daar hoef je het ook niet over te hebben en mensen zeggen altijd iets anders dan wat zij denken. Als de vakantie voorbij is, is het rode huis weer leeg. Niemand hoeft meer met elkaar te praten en er hoeft niets te worden opgelost, iedereen gaat gewoon weer naar huis met zijn eigen problemen.