Boeken / Non-fictie

Soldaat zkt vrouw

recensie: Marijke Libert - Sisterka

.

Libert, geroutineerd journalist en schrijver, werkte gedurende vijfentwintig jaar voor de gevierde Belgische krant De Morgen. Sisterka is haar derde roman, na Sterk water en Enkel de daad. De eerste zin van Sisterka is ‘Pakt den brief’: een passende inleiding naar een in principe boeiende roman die door teveel archaïsmen afleidt van haar doel.

Moeilijk, moeilijk
Na aldus verwarring te zaaien met zinnen als ‘met brokkelige gegevens zou ik me aan ’s mans wezen en de reconstructie van zijn verhaal zetten’ en ‘Zijn overweldigende postuur liet evenwel enige overdaad en generositeit vermoeden’ maakt Libert duidelijk waar het verhaal om draait.

Haar vijfennegentigjarige nonkel Ephrem vertelt op zijn sterfbed dat hij tijdens de Eerste Wereldoorlog een affaire heeft gehad met een Engelse verpleegster: een kokette matrone met wie hij nog enige tijd een briefcorrespondentie heeft onderhouden. Het is niet uitgesloten dat daar een kind uit is voortgekomen. Hij vertelt dat cryptisch, door middel van een van haar oude brieven. Helaas, na de oorlog trouwt Ephrem met tante Sien en leidt hij een liefdeloos en ongelukkig leven, waarbij hij zijn kortstondige romance nooit vergeet.

Zoals gezegd, komt de lezer van Sisterka maar beter goed beslagen ten ijs. Naast overbodige archaïsmen bevat het boek zowel Engelse als Franse brieven. Samen met de Vlaamse voertaal is daarom een gedegen talenkennis vereist om de roman op waarde te kunnen schatten. Hoewel: een enkele keer vergeet Libert haar gebruikelijke hoogdravendheid en valt ze terug op zinnen als: ‘Vriendelijke mensen, die adventisten, ook al hadden ze niet meteen de meest boeiende stuff meegestuurd’.

Journalistieke zoektocht
Het gegeven waarop de roman is gebaseerd is boeiend genoeg: een clandestiene liefdesrelatie tussen een soldaat en zijn verpleegster, een leven lang verlangen en onzekerheid. Voeg daarbij een spannende zoektocht vol omzwervingen om de waarheid te achterhalen en het is duidelijk waarom Sisterka al snel na verschijnen bovenaan de Belgische top-10 non-fictie prijkte.

De gedetailleerdheid van het verhaal valt Libert te prijzen, maar helaas blijkt Sisterka ondanks alle goede ingrediënten geen roman die de aandacht vasthoudt. De norse Ephrem, die met enige regelmaat op zijn vrouw inslaat, biedt weinig redenen hem een gelukkig einde te wensen. De identiteit van Sisterka herself blijft tot ver in de roman verborgen en blijft ook te vaag om met haar mee te leven. Libert doet geroutineerd verslag van de journalistieke route die ze volgt om vanaf enkele brieven via het raadplegen van deskundigen en archieven uiteindelijk naar Engeland en Schotland te reizen om Sisterka’s identiteit te achterhalen. Waar de feiten niet geheel op elkaar aansluiten, spreekt ze haar innerlijke journalist aan om het verhaal te completeren. Een mooie familiekroniek is het resultaat.