Niet te stoppen

De tweede roman van Joshua Ferris vertelt een wat ongewoon liefdesverhaal. Hoofdpersoon Tim krijgt last van een aandoening. Een onbenoembare ziekte. Hij moet lopen, blijven lopen.De lezer krijgt al snel het idee dat dit boek niet slechts het noodlot van een man met een vreemde medische aandoening beschrijft. Ook in zijn debuut Zo kwamen we aan het eind probeerde Ferris met absurde voorstellingen persoonlijke strubbelingen weer te geven. Zo dienden de hilarische taferelen op een reclamebureau in zijn debuut voor het blootleggen van vragen over identiteit: wie wil ik zijn, hoe wil ik gezien worden?

Maar waar gaat het verhaal van de almaar lopende man over? Is het kritiek op de huidige maatschappij waarin niemand meer de tijd neemt om stil te staan? Waarin iedereen alles maar (in de woorden van Tim) ‘gewoon is gaan vinden’? Waarin we de controle kwijtraken? Of laat het vooral zien dat liefde je ver brengt, maar dat het noodlot uiteindelijk wint?

Niet stoppen
Misschien is dat wel het minpunt van dit boek. Hoewel het goed geschreven is en prachtige en beeldende beschrijvingen bevat, blijft er iets knagen. De hoofdpersoon wordt met iedere stap die hij zet iets minder toegankelijk. Het boek werpt met iedere stap van Tim een nieuwe vraag op, in plaats van er een te beantwoorden. Toch is dat tegelijkertijd ook de kracht van deze roman. Want in de zoektocht naar antwoorden op steeds meer nieuwe vragen, blijf je als lezer bijna koortsachtig de bladzijdes omslaan. En wellicht was dat precies Ferris’ bedoeling; dat de lezer, net als Tim Farnsworth, gewoonweg niet kan stoppen.