Harry Potter and the Philosopher’s Stone

De snoepjes, de capes en de brillen vliegen als warme broodjes over de toonbank. Harry Potter is een mega-succes en een mega-merchandising-deal.
Het begon allemaal in 1997, met een simpel boekje. Wat is de magie van Harry Potter?
Het zit in het boek. Niet in de film, niet in al die plastic rotzooi, maar in het boek, een geniale constructie van verschillende genres.

Laten we beginnen met Harry zelf. Het jongetje is het prototype ‘zielige wees’, en eenieder die ook Hector Malot en Charles Dickens kent weet dat zielige wezen altijd werken. Harry is het toonbeeld van altruisme en goede manieren. Voeg daar wat naiviteit en dapperheid aan toe en het boek kan al niet meer stuk.

Harry’s belevenissen passen achtereenvolgens in de genres ‘sprookje’, ‘detective’ en ‘kostschoolverhalen’. Dat laatste genre is te herkennen in de typische meisjesboeken van Pitty’s kostschooljaren en andere pockets van Enid Blyton. Hogwarts kent een bonte verzameling typische leraren, van de gemene Snape tot de strenge-doch-rechtvaardige professor McGonagall en het alwetende schoolhoofd Albus Dumbledore. Op school loopt uiteraard een gemene pestkop (Draco Malfoy) met volgelingen (Crabbe en Goyle) en verder zijn er de grappenmakers, stuntelaars, strebers en sidekicks.

Het werkt allemaal perfect omdat het zo herkenbaar is. Karaktereigenschappen zijn enorm vergroot en als een personage antipathiek is, dan is het ook echt
onmogelijk iets goeds in die persoon te vinden. De familie Dursley is een bonte verzameling afkeurenswaardige eigenschappen, zowel uiterlijk als
innerlijk.

Het ligt natuurlijk niet alleen aan Harry en zijn vriendjes. Rowling weet de spanning erin te houden door telkens weer een tipje van de sluier op te
lichten, zodat de lezer kan meedenken. Als die gemene leraar dan uiteindelijk niet de dader blijkt, sla je je tegen je voorhoofd omdat je het niet gezien had, terwijl het zo duidelijk was.

Tenslotte is daar nog de magische wereld. Wie droomt er nou niet van het onmogelijke? Vliegen op bezemstelen, je vervelende neefje een krulstaart geven, drakeneieren uitbroeden en nog veel meer. In de wereld van Harry Potter kan alles, zelfs de toekomst voorspellen. In 1997, jaren voor de hype, schrijft J.K. Rowling misschien wel haar eigen droom: every child will know his name! Haar voorspelling is uitgekomen.