Boeken / Fictie

Acht verhalen te lang

recensie: Gie Bogaert - Hemelstof

Volgens het persbericht van Uitgeverij Podium is Hemelstof van Gie Bogaert “een verzameling kleurrijke, subtiel met elkaar verweven verhalen over verlies”. De termen kleurrijk, subtiel verweven en verlies verdienen hierbij mijns inziens enige toelichting.

~

Elk van de negen verhalen die in Hemelstof gebundeld zijn, gaat over verlies van het een of het ander. Het verlies van een echtgenoot, een vader, een dochter, hoop, liefde of een ballon. Groot en klein verlies doen hun opwachting. En ook het daarmee gepaard gaande verdriet, de twijfels en de hoop van degene die het verlies geleden heeft.

Subtiel verweven

In elk verhaal komt een persoon aan bod die in een voorgaand verhaal ook al ergens vermeld is. Zolang dat een buurman is of iemand die ook op een bepaald vakantiekamp geweest is, kan de term subtiel nog wel gehanteerd worden. Maar zodra het een familielid van voorgaande karakters is of als een hoofdpersoon in een ander verhaal wederom als leidraad optreedt is er nauwelijks sprake van subtiliteit. Hoe subtiel is een familieband?

Kleurrijk

Kleurrijk is van de drie genoemde begrippen de meest subjectieve term. Wat maakt een tekst kleurrijk en wat niet? Het eerste en tevens titelverhaal roept bij mij inderdaad een kleurrijk gevoel op. De kracht die de auteur toedicht aan verhalen en de hoop die daarin ligt opgesloten geeft Hemelstof een fris en stralend uiterlijk, ondanks – of misschien juist wel door – het verlies dat de hoofdpersoon ondervindt. Maar met dit eerste verhaal heeft de auteur meteen zijn kruit verschoten. De overige verhalen zijn steeds varianten op dit pronkstukje. Er volgt meer van hetzelfde, zonder de kracht van het nieuwe. Er wordt voortgeborduurd op wat er zo subliem gestart is, maar zonder dat hetzelfde niveau nog een keer bereikt wordt. En dat maakt het boekje eigenlijk acht verhalen te lang.

Klasse

Dat is jammer omdat Gie Bogaert wel degelijk een getalenteerd schrijver is. Menigmaal werd ik aangenaam verrast door een mooie zin, een prachtige zinsnede of treffende symboliek. Maar een goed verhaal is meer dan de som van de delen. En hier is de som helaas minder dan de delen. Dat geldt voor de verhalen zelf, die ondanks prachtige stukjes proza geen geweldige indruk op me maakten. Maar dat geldt zeker voor het boek, dat niets toevoegt aan de negen afzonderlijke verhalen. Integendeel: het titelverhaal boet juist door de overige verhalen danig in kracht in.

Hoop

Net als de personen in Hemelstof houd ik hoop. Hoop op betere verhalen, hoop op betere boeken. Want ik ben overtuigd dat Bogaert me die kan leveren. De potentie is alom vertegenwoordigd. Maar helaas komt die er in dit boekwerk niet uit. Op de omslag van Hemelstof zegt Bogaert: “Verhalen kunnen ons redden”. Laten we hopen dat ze hem de volgende keer ook inderdaad redden. Deze keer hebben ze hem behoorlijk in de steek gelaten.