Boeken / Fictie

De onvermijdelijke vergelijking

recensie: Artemis Fowl

Het brein van Sherlock Holmes, de koelbloedigheid van James Bond en de onverzettelijkheid van Attila de Hun, dit alles is verenigd in Artemis Fowl, zo moet de lezer geloven. De uitgeverij zal een tweede Harry Potter in deze Artemis gezien hebben: een glimmend omslag en binnenin magie, elfen en trollen en een heuse prijsvraag.

~

Verwend jochie

Deze Artemis is geen lieverdje. Het twaalfjarige jochie commandeert zijn rechterhand Butler en bedreigt en bedriegt iedereen op zijn pad. Dat maakt het moeilijk om met deze jongen mee te leven. Hij heeft technische snufjes waar de NASA jaloers op zou zijn en een bankrekening waar de Sultan van Dubai van zou schrikken, maar Artemis mist sympathie. Deze jongen is een ordinair rotjochie.

Het wordt nog erger als Artemis kapitein Holly Short kidnapt. Deze Holly is een elf, een fairy, en Artemis laat haar alleen gaan in ruil voor een pot vol van het beroemde elfengoud. Wat een inhalig jongetje. Daarmee wordt Artemis Fowl echter geen saai of stom boek, want de humor en de vreemde combinatie van elfenlegendes en hypermoderne technologie geven het verhaal een leuke draai.

Spannend

~

Wanneer Artemis zich met zijn gevangene en zijn hulpje Butler in zijn onneembare vesting heeft verschanst, komt de elfencavalerie te hulp. De elfen, trollen en dwergen zijn voorzien van de modernste snufjes en zoeken een manier om het huis binnen te komen. Eén probleem: een fairy mag alleen een huis binnen als hij uitgenodigd wordt. Dus wanneer Artemis zegt dat ze het huis niet in komen zolang hij leeft, moeten ze allemaal buiten blijven.

Artemis Fowl ontwikkelt zich tot een aardig spannend losgeld-verhaal: de klok tikt, er zijn allerlei extra complicaties en de gevangen Holly blijft ook niet stil zitten. Een woest gevecht waar mensen en elfen bloederige wonden en verbrijzelde ledematen oplopen is net iets teveel van het goede, maar het heeft zeker vaart.

De vergelijking

Toch háált Artemis Fowl het niet bij dat andere beroemde boek vol magie: Harry Potter. Dat is jammer, vooral omdat het boek zo nadrukkelijk wordt gebracht als ‘iets vergelijkbaars’.
Artemis is weliswaar een gemeen neefje van Harry, maar ook schurken zouden, mits goed beschreven, sympathie moeten kunnen oproepen. Artemis blijft echter een vervelend, hebberig jongetje, en hoewel er aan het eind van het verhaal iets van een klein hartje in de jongen begint te kloppen, is dat veel te laat om hem nog te redden.