Boek vol leugens
Wanneer je leven draait om het beoordelen van manuscripten, ontkom je er haast niet aan dat je zelf op een dag aan een boek begint. Adrienne Miller, literair redacteur bij Esquire, vond een paar jaar geleden dat die tijd voor haar was aangebroken en begon aan De kust van Akron. Nu, vijf jaar later, is haar debuut klaar en gezegd moet worden dat het resultaat er zeker wezen mag. Een verhaal vol geheimen die op een subtiele manier aan het licht komen en personages die van top tot teen beschreven worden. De kust van Akron is een opmerkelijk gedetailleerde roman over pretentieuze personen die door schade en schande niet wijzer worden, maar juist ongelukkiger.
Lowell Haven staat aan het hoofd van de allesbehalve doorsnee familie Haven. Hij is een succesvol kunstenaar die met zijn charisma iedereen om de vinger windt. Waarom hij vijf jaar geleden plotseling stopte met schilderen weten maar weinigen, zelfs zijn steenrijke en melodramatische levenspartner Fergus heeft geen idee. Jenny, Lowells ex-vrouw, was ooit ook een groot kunstenares met veel potentie, maar ze leeft tegenwoordig met een geheim dat haar van binnenuit opvreet. En dan is er nog Merit, de dochter van Jenny en Lowell, die aan de opvoeding van haar ouders en de geheimzinnigheid die ze thuis ervoer een flinke psychologische tik heeft overgehouden.
(On)begrijpelijke karakters
Het woord waarmee de personages in De kust van Akron het best beschreven kunnen worden is levensecht. Elke afweging die zij maken balanceert tussen logica en emotie. Hun keuzes zijn dan ook soms niet meer dan logisch, en soms volledig onbegrijpelijk. Ook de door Miller gecreëerde haat-liefde relatie tussen de karakters en de lezer maakt de roman zo realistisch. Op Lowell Haven ben je jaloers omdat hij succesvol is en alles kan maken, maar tegelijkertijd zie je hem als een zielepoot die mensen alleen maar gebruikt. Van Merit Haven houd je omdat zij haar zaakjes voor elkaar lijkt te hebben, maar je haat haar wanneer ze weer eens vreemdgaat met haar wiet-rokende assistent. Uitzondering op de haat-liefde regel is overigens de heer Fergus, die een vervelende, zielige, nichterige, rasechte drama-queen is:
Terwijl ik naar het huis liep – waarom klonk het geknerp van de stenen onder mijn voeten niet even fascinerend als toen Lowell eroverheen liep? – fantaseerde ik over een scenario waarin ik ergens naartoe ging om later slank en gebruind en snotterloos terug te keren, waarop Lowell me in zijn armen sloot en tegen me zei… Ach, laat ook maar zitten.
Net alsof
De kust van Akron is The Bold and the Beautiful voor intellectuelen. En dan in boekvorm natuurlijk. Het is heerlijk om te lezen hoe de familie Haven de schijn van welvaart en welzijn probeert op te houden. Vooral Lowell Haven is flink pretentieus: hij gedraagt zich als een rijke kunstenaar die met pensioen is, maar bezit in werkelijkheid bar weinig geld. Om die reden is hij jaren geleden bij zijn vriend Fergus ingetrokken. Fergus zet de arrogante Lowell niet op straat omdat hij bang is voor de eenzaamheid en niet zwak wil lijken. Zijn landhuis heet niet voor niets “On ne peut pas vivre seul” (Men kan niet alleen leven). Als er één les uit het boek geleerd kan worden dan is het dat rijkdom en beroemdheid geen dingen zijn waar je je bij het plannen van je toekomst blind op moet staren.
Intelligent stuk Literatuur
Voorop staat dat Adrienne Miller in haar debuutroman haar personages op een uitzonderlijk grondige manier uitdiept. De kust van Akron is dan ook niet geschikt voor lezers die zin hebben in een avontuur: er wordt een schandalige geschiedenis ontvouwd, maar van spektakel is geenszins sprake. Het boek kan het best omschreven worden als een intelligente roman waarin de leugens van de hoofdpersonen centraal staan en de lezer woord voor woord door de jungle van bedrog heen wordt geleid.
Pixabay 
