Een avondje treurnis op herhaling

En dus is het vanavond wederom droefheid troef, met de voorstelling ‘Wee Mij’ van De Kift en de Vorlesebühne. Op een troostrijke locatie, dat wel, want de 18e eeuwse houtzaagmolen aan de Leidsche Rijn in de wijk Lombok -met een houten vloer en allerlei gezellige molenattributen her en der, én met een bar- biedt voldoende knusheid om een avondje treurnis te kunnen weerstaan.

Diepdroef

Om beurten betreden de muzikanten van De Kift en de vier literaire voordragers het podium om de bezoekers onder te dompelen in meer, of minder treurige aangelegenheden. Aan de De Kift is die droefenis wel besteed natuurlijk, want op hun repertoire prijken vele treurliederen, variërend van onbestemd melancholisch tot diepdroef. Wat helpt hierbij is dat de theatrale fanfarerockband tekstueel veelal put uit de Russische literatuur, voorwaar geen bron van al te grote vrolijkheid. En het droefgeestige geluid van de tuba werkt ook prima.

Niet ongeestig

Ingetogen klassiekers als Beguine, Orenmens, Nauwe Mijter, Oe, Kom Mee en Biggenfarandole sluiten vanavond, meestens in licht gedempte uitvoering, wonderwel aan bij de onvrolijke (maar niet ongeestige) narratieve voordrachten van (ceremoniemeester) Bernhard Christiansen, Sylvia Hubers, David Troch en Tine Mariek. Christiansen begon in 2008 met de Vorlesebühne in Molen de Ster, een “maandelijkse stand-up-voorleestheater, met vooral aandacht voor licht absurd, kort proza.” En vaak met bijpassende muziek, zoals ook vanavond.

Penseel

Dat alle muzikanten van De Kift in een droeve bui zijn deze avond spreekt voor zich. Maar de droefste van allen, zo benadrukt voorman Ferry Heijne, is toch wel de drummer, “omdat er bar weinig wordt gedrumd in onze treurige liedjes.” Voor drummer/zanger Wim ter Weele reden om regelmatig het penseel ter hand te nemen en op de achtergrond (prachtige) tekeningen tevoorschijn te toveren. Droevige, uiteraard.

Al met al een bijzonder fijne combi: De Kift en de Vorlesebühne. Ze zouden samen op tournee moeten gaan …