Aso’s om van te houden
Broers Doc en Kil – in deze laatste afleveringen van het vierluik noemt Doc Kil af en toe liefkozend (of is het misschien sarcastisch?) Killy – doen samen met zusje Gina nog steeds hun best, against all odds, iets van hun leven te maken. Maar de buitenwereld rukt steeds meer op. Delen drie en vier van The Family zijn zeer genietbaar en laten je melancholiek achter. We gaan ze missen, onze aso’s.
Want dat zijn ze langzamerhand geworden, ONZE aso’s. Het is alweer even geleden dat we afscheid van ze hebben genomen, maar nu is het tijd om ze weer op te zoeken in de bijzondere Paardenkathedraal in dat mooie Utrechtse straatje. Toen we ze verlieten hadden ze net het een en ander meegemaakt met hun verschrikkelijke vader (recensie deel 1 en 2). Ondanks alle emoties die daarbij kwamen kijken leek dat hen goed te doen, maar nu ziet alles er weer anders uit, in de eerste plaats hun woning. De vele schemerlampen zijn weg, er is nu echt meubilair gekomen, rechtstreeks van de schroothoop en de grote kale ruimte is, met behulp van schotten, zowel intiemer als donkerder gemaakt. Ons drietal en vriendin Branka zijn modieus gekleed in spijkerstof, zij het van de vieze bevlekte soort.
Ganzenbord
Aflevering drie blijkt de tot nu toe meest geslaagde aflevering te zijn. Er komt bezoek van Branka’s ex, Guus, die haar op haar moederplichten komt wijzen. Guus, een prachtige rol van Vlaming Bram van der Kelen, wordt door Doc en Kil helemaal leeggeschud – Luuk heeft namelijk wel geld – tijdens een spelletje ganzenborden, het absolute hoogtepunt van deel drie. Het is buitengewoon geestig om deze drie schreeuwlelijkerds met hun plastic gansjes in de weer te zien. Ook is er ter ere van Branka’s verjaardag een groot feest, maar er gaat natuurlijk weer van alles mis. Branka creëert een nieuwe situatie, waar Doc niet blij mee is.
Deel vier is nog maar net uit de repetitieblokken en loopt dus nog niet zo lekker, maar dat neemt niet weg dat het een indrukwekkende aflevering is. Er heerst grote dreiging. Niet alleen worden de huizen rondom het pand van ons drietal gesloopt, ook komt er een inspecteur van de gemeente die zich bezighoudt met jeugdzorg en hygiëne. Met name deze dame zorgt voor erg veel onrust. Doc is weinig thuis en Kil kan in zijn eentje niet tegen haar op. Bovendien zijn, onder andere vanwege Guus die daar bitter voor moet boeten, de financiële problemen erger dan ooit. Ook blijft de vraag terugkomen: waar is Branka?
Wanhopig
Het is mooi hoe Kil soms de muziek keihard aanzet en dan bovenop alle rotzooi wanhopig gaat staan dansen. Sanne den Hartogh zet deze impulsieve, agressieve, in feite goed willende maar onmachtige Kil schitterend neer. Als Doc Gina aan Guus kwijt wil – misschien kan ze geld verdienen in een van diens onfrisse clubs – laat hij zachtjes een gekweld ‘Dooooc!’ horen. Prachtig. Sadettin Kirmiziyüz lijkt eindelijk zijn draai te hebben gevonden en ontroert bij tijden diep. Het dreigende wat in de eerste aflevering nog ver te zoeken was zit er nu goed in (recensie deel 1).
Aan het einde blijkt de buitenwereld, zoals vaak in dit soort situaties, de baas te zijn, maar Doc, Kil en Gina laten zich niet zomaar kisten. Het slot is aangrijpend. Wonderlijk hoe je door de diverse afleveringen heen veel om deze mensen bent gaan geven. Mooi!
