Als alles wegvalt, blijft alleen de weg vooruit over

The Salt Path, het indrukwekkende regiedebuut van Marianne Elliott, is een ontroerend en visueel adembenemend drama gebaseerd op het waargebeurde verhaal van echtpaar Raynor (Ray) en Moth Winn. De film, met sterke hoofdrollen van Gillian Anderson en Jason Isaacs, vertelt het aangrijpende verhaal van verlies, overleven en liefde in harde omstandigheden.

Waargebeurd verhaal

Ray en Moth verliezen na een verkeerde financiële beslissing hun huis en bestaan. Alsof dat niet genoeg is, krijgt Moth ook nog de diagnose van een degeneratieve en potentieel terminale ziekte. Wat volgt is geen vlucht, maar een bewuste, moedige keuze; met niets meer dan een rugzak, een tent en elkaar besluiten ze het iconische South West Coast Path in Engeland te lopen: een tocht van meer dan 1000 kilometer langs ruige kliffen, afgelegen baaien en onvoorspelbare natuur.

De kracht van deze film zit niet alleen in het waargebeurde verhaal, maar vooral in de manier waarop het verteld wordt. Elliott kiest voor een ingetogen stijl waarin stilte, blik en lichaamstaal minstens zoveel zeggen als woorden. Gillian Anderson speelt Ray met een rauwe kwetsbaarheid; haar ingehouden verdriet, frustratie en kracht zijn voelbaar in elke scène. Jason Isaacs weet Moth tot leven te brengen als een man die zijn fysieke achteruitgang met waardigheid en humor probeert te dragen. Samen vormen ze een geloofwaardig en meeslepend stel, met een band die ondanks – of juist dankzij – de ontberingen alleen maar sterker wordt.

Visueel schitterende film

De cinematografie is adembenemend. De Engelse zuidwestkust wordt in al haar schoonheid en dreiging in beeld gebracht, van zonovergoten hellingen tot kletsnatte stormdagen. De beelden zijn meer dan een achtergrond: ze worden een spiegel van het innerlijk van de personages. Wanneer Ray zich afvraagt wie ze nog is zonder huis, zonder zekerheid, zonder toekomst, lijkt de woeste natuur haar tegelijk te breken én opnieuw op te bouwen.

Marianne Elliott laat met haar debuutfilm zien dat ze een subtiele en empathische verteller is. Ze vermijdt melodrama en laat het publiek zelf voelen wat er op het spel staat. Haar toneelachtergrond is merkbaar in de zorgvuldige regie van de acteurs en het minimalistische, maar effectieve gebruik van dialogen. In een tijd waarin films vaak overladen zijn met prikkels, kiest zij voor verstilling – en dat werkt.

De weg vooruit

The Salt Path is een ode aan de natuur, aan het menselijk uithoudingsvermogen en bovenal aan de liefde. Het is een verhaal dat laat zien dat je alles kunt verliezen – je huis, je toekomst, je gezondheid – en toch iets onbetaalbaars kunt vinden: jezelf, elkaar en een weg vooruit.

Met hun subtiele spel tillen Anderson en Isaacs dit verhaal naar een hoger niveau. De film raakt diep, zonder ooit sentimenteel te worden. The Salt Path is een ervaring die nog lang blijft hangen, net als het zout op je huid na een lange wandeling langs de zee.