Muziek / Album

Bettens vindt in de VS haar eigen stijl

recensie: Sarah Bettens - Scream

Het is moeilijk om het eerste echte solo-album van Sarah Bettens onbevooroordeeld te beluisteren. De vergelijking met de succesformule van K’s Choice dringt zich bij het horen van haar stem onvermijdelijk op. Toch hoor je ook duidelijk dat Bettens het vertrouwde België achter zich heeft gelaten en nu echt op eigen benen staat.

~

Na tien jaar heeft de Vlaamse band K’s Choice besloten om het even rustig aan te doen. Sarah Bettens was met haar broer Gert altijd de ruggengraat van deze band, maar heeft de vertrouwde omgeving achter zich gelaten en bracht eind vorige jaar de EP Go uit. Bettens heeft haar breuk met het verleden wel heel letterlijk genomen en is naar de andere kant van de aardkloot getogen om haar eerste album op te nemen. In Los Angeles dook ze de studio in om de, voornamelijk zelf geschreven, nummers op te nemen. De naam Gert Bettens (die bij K’s Choice altijd medeauteur van de songs was) is nu niet in het cd-hoesje te vinden.

Eigen stijl

Ondanks al deze grote breuken met het verleden is het als luisteraar moeilijk om de typische stem van Bettens los te zien van de muziek van K’s Choice. Er is dan ook een aantal nummers dat heel erg lijkt op het laatste studio-album Almost Happy. Toch zijn dit vooral de nummers die ook al op de EP Go te vinden waren, zoals Go en Fine. Naarmate haar verblijf in de VS voortduurde, heeft Bettens hoorbaar haar eigen stijl gevonden.

Kwetsbaar en rauw

Wat over het algemeen opvalt, is dat Bettens solo de onvermijdelijke twee stem, die haar broer vaak vervulde, heeft losgelaten. Heel af en toe hoor je nog een man meezingen op de achtergrond, maar meestal doet ze het helemaal alleen. Dit nieuwe zelfvertrouwen zorgt voor heerlijk kwetsbare en rauwe nummers. Daarbij vallen nummers als She Says en de sublieme ballad Don’t Let Me Drag You Down direct op. Bij Scream klinkt een nieuwe hoeveelheid levenservaring door die bij K’s Choice minder te horen was.

Eigen geluid

De eerste echte soloplaat van Sarah Bettens is zeker verrassend. Haar uitstapje naar de Verenigde Staten heeft hoorbaar geloond en het getuigt van heel veel lef dat ze haar banden met het verleden zo duidelijk heeft doorgesneden. Niet alleen laat ze haar broer als schrijver van liedjes los, ze kiest er ook voor om zijn typerende tweede stem niet meer te gebruiken. Hiermee heeft ze de ruimte genomen om een eigen geluid te ontwikkelen. Hier is ze al goed in geslaagd en hopelijk kan dit ook in de toekomst tot erg veel mooie platen leiden.