~

Ik zei het al in het begin, de film is opgenomen in zwart-wit op een Video-8 camera, waarbij we zelfs in een van de laatste scenes een windvlaag in de microfoon kunnen horen. Maar dit doet niets af aan hetgeen we te zien krijgen op het scherm. De acteurs zijn fantastisch in hun rollen (dat mag ook wel na vier maanden oefenen). De zware kost die we voorgeschoteld krijgen, wordt door Tobie wat luchtiger gemaakt met haar opvallende karakter. Een vlaag van ontroering en zelfs een beetje voyeurisme gaat over de zaal heen, wanneer we de liefdesscènes bekijken. Emoties razen door de bioscoopzaal, tot ze hun hoogtepunt bereiken bij de laatste scène waarin ons duidelijk wordt gemaakt dat “there is a time to laugh and a time to weep,” zoals de moeder van de twee broers zo mooi op papier heeft gezet.

~

Jammer genoeg zal deze film niet in Nederland in de bioscopen te zien zijn. Maar niet getreurd, volgend jaar komt deze film op DVD uit, voor een ieder die zich afvraagt wat deze debuterende filmregisseur allemaal in zijn mars heeft.

Veertienjarige meisjes en de liefde; een rampzalige combinatie als je het mij vraagt. Lichamelijk nog niet volgroeid, geestelijk nog niets te bieden maar wel behandeld willen worden als een volwassen vrouw. Dat soort jonge meisjes zoeken vaak hun heil in de liefde. De liefde als medium om serieus genomen te worden. Waar die drang toch vandaan komt is mij al jaren een raadsel. Misschien een hormonaal effect of een chronisch gebrek aan geduld. Met de meeste van deze meisjes komt het later allemaal goed; eindelijk een kerel die haar niet belazert, een eigen inkomen, huisje en een tweeling in de buik. Jaren later lachen op een knullige manier om hun eigen bokkensprongen. De charme van deze opwellingen zullen de meeste vrouwen jammer genoeg nooit inzien, niet wetende dat het heel wat slechter met ze had kunnen aflopen.

~

Laurent is niet op zijn achterhoofd gevallen en komt met en briljant idee: als Delphine en Olivia nou eens wat jongens zouden pijpen voor vijfentwintig gulden per beurt, dan zou het benodigde geld er snel zijn. Blind van liefde voor Laurent besluit Delphine een heuse hoer te worden. En dat al op veertienjarige leeftijd! Olivia is woest, maar besluit omwille van Delphine ook haar lichamelijke integriteit op te geven. Delphine pijpt voor Laurent en Olivia pijpt voor Delphine. De zaken gaan goed, de meeste jongens op school willen best vijfentwintig gulden betalen voor een pijpbeurt. Wanneer de centjes binnen lijken te zijn lijkt niets meer wat het is; haar loverboy blijkt toch niet zo over te lopen van liefde voor Delphine. Delphine gelooft er allemaal niets van en blijft tot het bittere einde haar puberpooier verdedigen.

Delphine, geacteerd door de uitstekend debuterende Maud Forget, laat een pubermeisje met al haar naïviteit en gedrevenheid zien. Haar liefde is de ware, er is niets dat ze niet voor hem zou doen. Toch raakt Mauvaises Fréquentations niet de juiste snaar. De kijker wordt niet meegesleept in het prostitutiedrama. De meisjes pijpen, wij blijven slechts kille voyeurs. In de overvloed van Frans realistische films is Mauvaises Fréquentations noch een debacle noch een hoogvlieger.