We kunnen vragen om cookies op uw apparaat te plaatsen. We gebruiken cookies om ons te laten weten wanneer u onze websites bezoekt, hoe u met ons omgaat, om uw gebruikerservaring te verrijken en om uw relatie met onze website aan te passen.
Klik op de verschillende rubrieken voor meer informatie. U kunt ook enkele van uw voorkeuren wijzigen. Houd er rekening mee dat het blokkeren van sommige soorten cookies van invloed kan zijn op uw ervaring op onze websites en de services die we kunnen bieden.
Deze cookies zijn strikt noodzakelijk om u diensten aan te bieden die beschikbaar zijn via onze website en om sommige functies ervan te gebruiken.
Omdat deze cookies strikt noodzakelijk zijn om de website te leveren, heeft het weigeren ervan invloed op het functioneren van onze site. U kunt cookies altijd blokkeren of verwijderen door uw browserinstellingen te wijzigen en alle cookies op deze website geforceerd te blokkeren. Maar dit zal u altijd vragen om cookies te accepteren/weigeren wanneer u onze site opnieuw bezoekt.
We respecteren volledig als u cookies wilt weigeren, maar om te voorkomen dat we u telkens opnieuw vragen vriendelijk toe te staan om een cookie daarvoor op te slaan. U bent altijd vrij om u af te melden of voor andere cookies om een betere ervaring te krijgen. Als u cookies weigert, zullen we alle ingestelde cookies in ons domein verwijderen.
We bieden u een lijst met opgeslagen cookies op uw computer in ons domein, zodat u kunt controleren wat we hebben opgeslagen. Om veiligheidsredenen kunnen we geen cookies van andere domeinen tonen of wijzigen. U kunt deze controleren in de beveiligingsinstellingen van uw browser.
Deze cookies verzamelen informatie die in geaggregeerde vorm wordt gebruikt om ons te helpen begrijpen hoe onze website wordt gebruikt of hoe effectief onze marketingcampagnes zijn, of om ons te helpen onze website en applicatie voor u aan te passen om uw ervaring te verbeteren.
Als u niet wilt dat wij uw bezoek aan onze site volgen, kunt u dit in uw browser hier uitschakelen:
We gebruiken ook verschillende externe services zoals Google Webfonts, Google Maps en externe videoproviders. Aangezien deze providers persoonlijke gegevens zoals uw IP-adres kunnen verzamelen, kunt u ze hier blokkeren. Houd er rekening mee dat dit de functionaliteit en het uiterlijk van onze site aanzienlijk kan verminderen. Wijzigingen zijn pas effectief zodra u de pagina herlaadt
Google Webfont Instellingen:
Google Maps Instellingen:
Google reCaptcha instellingen:
Vimeo en Youtube video's insluiten:
De volgende cookies zijn ook nodig - U kunt kiezen of u ze wilt toestaan:
U kunt meer lezen over onze cookies en privacy-instellingen op onze Privacybeleid-pagina.
Disclaimer en privacybeleid
From Hell
Eind 19e eeuw werd Londen opgeschikt door enkele gruwelijke moorden op straat prostituees. Gruwelijk verminkt werden de meisjes in de meest duistere steegjes van de stad gevonden. De moordenaar werd in de volksmond al snel Jack the Ripper genoemd. Net zo plotseling als de moorden begonnen stopten ze ook weer. Wie Jack the Ripper was, en waarom hij deze gruwelijkheden heeft aangericht zou niemand ooit te weten komen…
~
Over de legende van Jack the Ripper zijn sindsdien talloze films, tv series, strips, boeken en computerspelletjes gemaakt. Het sinistere en geheimzinnige aspect van Jack en zijn evil deeds spreekt mensen erg aan. Jack beging zijn moorden op een moment dat de mensheid afscheid nam van een tijdperk. Sprookjes, legendes, sagen en mythen hadden hun bovennatuurlijke kracht en geloofwaardigheid verloren. De mensheid was nu geciviliseerd geworden, en voor spoken en heksen was geen plaats meer in onze beleefwereld. Misschien dat een moordenaar als Jack daarom zo populair werd bij de media en haar lezers, de mens wil nu eenmaal graag een stukje geheimzinnigheid in zijn leven.
~
Geschiedvervalsing
From Hell moet het vooral hebben van sfeer en beelden, want het verhaaltje is een beetje rommelig en gezocht. Met heeft geprobeerd een politieke intrige in de Ripperlegende te bouwen, en daar is de film niet bij gebaat. Voor Ripperfans zal deze geschiedvervalsing namelijk afbreuk doen aan de mythe, en horrorfans zitten er evenmin op te wachten.
Misschien dat dit project beter tot zijn recht was gekomen in de handen van bijvoorbeeld Tim Burton. Het is sowieso al vrij duidelijk dat de Hughes broertjes met deze film Burton’s werk in mind hadden. De casting van Johnny Depp versterkt dat alleen maar. Depp is in From Hell goed op zijn plaats. Zijn rol in Sleepy Hollow zal menig kijker weer in de herinnering schieten bij het zien van From Hell. In deze film probeert Depp niemand minder dan de vermaarde Jack the Ripper te pakken te krijgen. De originele Ripper is nooit gepakt, dus of dat in deze film zal gebeuren… kijkt u zelf.
Geen killer
Al met al is From Hell niet de sinistere film geworden waar ik op had gehoopt. Het mist gewoon net dat beetje diepgang en kunst die Burton wel in zijn films weet te leggen. Heather Graham is als hoertje en love-interest van Depp absoluut niet overtuigend. Waar haar vriendinnen bijvoorbeeld de ene klant naar de andere afwerken blijft zij de hele film door de moeder Theresa van de straatprostitutie. Wel leuk is Robbie Coltrane (speelde vroeger in de geweldige serie Cracker), een inspecteur met een voorliefde voor Shakespeare-quotes. Een leuk tussendoortje, maar geen echte killer.
From Hell
Regie: The Hughes BrothersJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur:
Van nuchterheid naar zwijmelliedjes
De Kast. Vijf nuchtere jongens uit Friesland die gewoon lekkere duidelijk Nederlandse rock speelden, maar na hun debuut Alles uit de kast uit 1993 afdwaalden van deze muziek. De band is gaan spelen wat de meeste mensen graag willen horen: de zwijmelliedjes, gezongen door die jongen met mooie krullen.
Kleurloos
Helaas gebeurt het zo vaak dat een band zijn stijl gaat aanpassen en zo verschuift naar het gewogen gemiddelde van de smaak. Dit houdt dus in dat de populariteit van het product gemaximaliseerd kan worden en er slechts een miniem risico te duchten is. Het geeft je als artiest de mogelijkheid voor een goed betaalde carrière, doch je verzandt snel in een kleurloosheid en je platen krijgen de impact van een zuchtje wind.
Weggezakt
Dit in ogenschouw nemend zal het niemand verbazen dat de DVD Open niet uitblinkt in originaliteit. Natuurlijk is het een mooie uitgewerkte DVD, en het is prachtig dat je drie clips vanuit verschillende perspectieven kan bekijken. Maar toch is het kleurloos. De mooie trucjes die een DVD toelaten kunnen niet verhullen dat de muziek van de Kast niet meer is wat het was, diep weggezakt in het genre wat niemand echt slecht kan vinden, maar al helemaal niet goed.
Conclusie
De conclusie kan dus kort zijn. Een DVD is altijd genieten, maar helaas is de Kast weggezakt in standaardmuziek met veel franje, maar slecht weinig kleur. Ze zijn in dik drie uur geen moment in staat de luisteraar te verrassen.
De Kast
Album: OpenPrijs: €
Misschien ook iets voor u
Stereophonics live
Als we het tourschema op de officiële website moeten geloven spelen de Stereophonics op 5 maart 2002 in Gronigen. Oeps! Spelfoutje. Pijnlijke blunder! Voorman Kelly Jones (zang en gitaar), bassist Richard Jones (geen familie!) en Stuart Cable (drums) hebben duidelijk geen idee waar ze zich vanavond bevinden. Maar weet Groningen wel wie de Stereophonics zijn? Uit de reactie van het Groningse publiek is in ieder geval niet op te maken dat we hier te maken hebben met dé Britse livesensatie van dit moment.
~
Have A Nice Day
De Stereophonics, het Britrocktrio afkomstig uit Cwmaman (geen indianenstam, maar een plaatsje in Zuid-Wales), tekenen in 1996 bij V2 Records. In 1997 volgt de release van Word Gets Around, het eerste studioalbum. De Stereophonics breken aanvankelijk weinig muzikale potten, maar daar komt verandering in met de verschijning van de tweede studioplaat. De hitsingle The Bartender And The Thief, uitgebracht als voorproefje op het definitieve doorbraakalbum Performance And Cocktailes, wordt een regelrechte top 3 hit in Engeland. Gevolgd door de verkoopsuccessen Hurry Up And Wait (nr. 11), I Wouldn’t Believe Your Radio (nr. 11), Just Looking (nr. 4) en Pick A Part That’s New (nr. 4). Met het verschijnen van Just Enough Education To Perform, het in april 2001 verschenen derde album, is een internationale doorbraak een feit. Ook Nederland moet eraan geloven. De plaat levert de Welshmen de nodige “airplay” op, niet in de laatste plaats door het aanstekelijke Have A Nice Day.
Voetbalstadion
De Stereophonics gelden inmiddels als een internationale priority act: de Britpoppers hebben niet alleen twee wereldwijde millionsellers op hun visitekaartje staan, het trio staat ook nog eens te boek als een uitstekende liveact (Pinkpop 2001). In Engeland kunnen de Phonics met gemak een voetbalstadion vullen, maar daar is in Groningen vanavond weinig van te merken. Het Groningse publiek lijkt niet echt warm te lopen voor de Stereophonics. Concertzaal De Oosterpoort is lang niet uitverkocht (1000 bezoekers), en de handjes gaan maar met moeite op elkaar.
~
Klapperende oren
De heren Jones, Jones en Cable vallen maar gelijk met de deur in huis. Ze betreden het podium en beginnen meteen snoeihard te spelen. Nummers á la Roll Up And Shine, het openingsnummer van het album Performance And Cocktailes. Niets kat uit de boom kijken. De Stereophonics spelen troef, zoveel is duidelijk. De strijdlustige inzet van de Stereophonics is bewonderenswaardig, maar wel wat overdreven naar mijn mening. Niet alleen spelen de Phonics snoeiharde powerrock, ook het aantal decibelletjes was enigszins overdreven. Met klapperende oren besluit ik de druk op mijn trommelvliezen enigszins te verlichten en een plekje tussen de minder enthousiaste concertgangers te zoeken. En dan blijken er opeens ook mannen aanwezig te zijn vanavond. Die hadden we nog niet gezien.
Geen spetterende show
Na deze totaal overrompelende start komen de Stereophonics in rustiger vaarwater en beperken ze zich tot hun voornaamste kwaliteit: het maken van prachtig melodieuze luisterliedjes. Het ene na het andere meesterwerkje passeert de revue. In muzikaal opzicht onovertroffen, maar het leidt niet direct tot een spetterende show. Het publiek kan er vrij weinig mee. Men staat wat, struint een beetje rond, gaat eens een biertje halen, en luistert. Meer niet. Hysterische reacties bleven echter niet uit. De (massaal) aanwezige dames konden hun geluk niet op toen zanger Kelly Jones zijn Tom Cruise-zonnebril uittrok, of toen bassist Richard Jones zich van zijn spijkerjackje ontdeed.
Schelpenpad
Hoogtepunt van de avond is – naar mijn mening – een geniale uitvoering van Beatles-klassieker Don’t Let Me Down. In deze Lennon/McCartney compositie – afkomstig van het soundtrackalbum bij de film I Am Sam – komt het schuurpapierruwe ‘schelpenpad’-stemgeluid van zanger Jones pas echt goed tot z’n recht. Had een zekere John Lennon., met zijn typische ‘cigarettes & alcohol’ stem zeker niet beter kunnen doen.
De Stereophonics bewijzen vanavond een uitstekende live-act te zijn, en doen daarmee hun reputatie eer aan. Twee uur lang prachtig melodieuze luisterliedjes. Echter, een spetterende show ontbreekt. De stemming na afloop laat zich dan ook omschrijven als “hadden we net zo goed een cd’tje op kunnen zetten”. Maar goed, we zijn natuurlijk wel in Gronigen.
Links
www.stereophonics.co.uk
Stereophonics
Prijs: €Gezien op dinsdag 05 maart 2002 in de Oosterpoort, Groningen
Misschien ook iets voor u
Warcraft 3: Reign of Chaos
WarCraft, een fenomeen bij Real-Time-Strategy fans. Het is al twee jaar geleden dat Blizzard zijn nieuwste telg in de serie aankondigde; dit betekende natte dromen voor vele fans. Het uitbrengen van WarCraft 3 werd echter keer op keer uitgesteld en natte dromen veranderden in nachtmerries, veroorzaakt door extreme frustratie. Nu heeft Blizzard een betaversie van het spel uitgebracht. Hoog tijd voor een preview.
~
Beta
WarCraft 3 is nog een work-in-progress, we zullen dus nog even geduldig een paar maandjes moeten wachten voordat het spel in de winkels ligt. De laatste beta die Blizzard uitbracht bevat alleen een online multiplayer-optie, dus nog geen singleplayer en geen tutorial. Deze online-multiplayer geeft gelukkig wel een goed idee over wat we van het gehele spel mogen verwachten zodra het af is.
Rassen
In WarCraft 2 had je nog de beschikking over ‘slechts’ twee rassen, de Humans en de Orcs. Deze zijn weer terug, maar nu vergezeld door de Undead en de Night Elfs. De rassen verschillen van elkaar wat betreft items en strategie, de verschillen zijn echter goed uitgebalanceerd zodat geen ras beter is dan het andere. Iedereen die dit spel een tijdje speelt zal vanzelf een ras tot zijn of haar favoriete benoemen. De Orcs en Humans zijn makkelijke rassen voor de newbies. Voor de professionals onder ons zijn de meer complexe Night Elfs en Undead misschien interessanter.
~
Gameplay
De gameplay van deze RTS lijkt op het eerste gezicht erg standaard; het bekende werk met behulp van resources units en gebouwen maken. Dit is echter een vergissing. Het spel heeft echter veel meer diepgang dan de gemiddelde RTS. Zo heeft elk ras een aantal verschillende Heroes (naast de gewone krijgers), speciale units die steeds hogere levels kunnen bereiken. Deze levels bereik je door het killen van tegenstanders. Natuurlijk betekent een hoger level dat de Hero sterker wordt en daarnaast kunnen de Heroes ‘spells’ leren naarmate ze hogere levels bereiken. Deze magische spreuken kunnen op hun beurt ook weer ge-upgrade worden. Hier komt dus een RPG-element om de hoek kijken.
Graphics
Om dit spel te draaien moet je beschikken over een stevige PC, tenminste een Pentium 3(600) met 128MB RAM en een flinke 3D kaart. Ik speelde het spel op een nog veel vettere PC, en dan zijn de graphics mooi, heel erg mooi. Je kan bij dit spel ver inzoomen en pas dan valt op hoe hoog het detail eigenlijk is. Zo hebben de bomen van de Night Elfs gezichten en heeft een hero van de Orcs schedels aan zijn hoorns hangen.
Conclusie
WarCraft 3 is nu al een spel om je vingers bij af te likken. De graphics zijn geweldig evenals het geluid. We zullen even moeten wachten tot het spel af is, maar de online-multiplayer is al super. Dankzij de diepgang van de gameplay, en de verschillende rassen is dit een spel dat niet snel zal vervelen. Het is alleen nog even afwachten of de single player net zo goed zal worden als de multi-player, maar als ik terugdenk aan WarCraft 2, en kijk naar de nu al legendarische multiplayer denk ik dat er weinig te vrezen valt.
Championship Manager 2001-2002
.
~
In den beginne…
Toen ik nog een vervelend pubertje was speelde ik erg veel computerspelletjes. Het waren de tijden van SEGA en Nintendo. Mijn favoriete spel was echter een PC game: CM Italy 93. Mijn grootste bezwaar tegen management spelletjes was vaak dat de speler zich te veel met randverschijnselen van het voetbal bezig moest houden. Ik wil helmaal geen individuele trainingschema’s maken! Ik wil helemaal geen fanshopartikelen beheren! Ik wil simpelweg aankopen, opstellen, en spelen! CM Italy was een verslavend spel. Je kocht en verkocht, je pielde wat met een opstelling, en het bood de speler een echt gevoel. Toen CM2 uitkwam met een versie over de Nederlandse competitie was ik helemaal verkocht.
~
Wie wil er een ploeg in Japan coachen?
De concurrentie heeft sindsdien niet stil gezeten. Player Manager en Ultimate Soccer Manager boden complexe spelen met fantastische beelden, opties en nog veel meer. Daarom moet CM wel weer met iets meer komen. Editie 2001-2002 is inmiddels de vierde upgrade van CM3. Het biedt 26 (!) landen met hun competities. Meer dan 100.000 spelers! Verder zijn de wijzigingen in het transfersysteem en nieuwe toernooien ook in het spel verwerkt.
Mist!
Een nieuwe gave optie is de “fog of war”. In de vorige versies van het spel kon je alle statistiekjes van een speler meteen opvragen, maar nu zal je (net als in het echt) eerst een scout moeten sturen om aan gegevens van een speler te komen. Dit verhoogt enerzijds wel het realisme van het spel, anderzijds is het wel weer een beperking op wat ik juist zo goed vind aan de CM-serie: het ongecompliceerde wat de vorige delen nog had. Gelukkig voor hen die dat liever zonder spelen kan de Fog-optie ook af.
Conclusie
Hoewel ik zelf CM2 97-98 nog steeds de beste versie uit de serie vind (ik update ‘m zelf elk jaar) is CM3 2001-2002 weer een geslaagde versie. Alleen zou ik mensen die al een versie van CM3 bezitten willen aanraden het daarbij te laten. Behalve een paar opties is er niet zoveel veranderd. En de updates van je oude CM3 kun je toch wel downloaden van de EIDOS pagina, dus voor die nieuwe statistiekjes hoef je het ook niet te doen. Ben je echter nog niet in het bezit van een CM spel, ren gerust naar de winkel, je zal er geen spijt van krijgen. Eidos heeft reeds aangekondigd dat CM4 in de maak is. Ik kan haast niet wachten.
Gosford Park
Het is jammer dat er geen Oscar voor volledige cast bestaat, want Gosford Park verdient er (naast de zeven nominaties die hij wel kreeg) zeker een. Alle acteurs spelen zo goed, dat je bij het kijken naar de film al gauw vergeet dat er zo’n vijftien grote namen uit de Engelse film meedoen.
~
Arrogant buitenbeentje
~
McDonald (Diane uit Trainspotting). De enigen die een wat onwerkelijke indruk maken, zijn Stephen Fry, die voor een komisch intermezzo zorgt, en Ryan Philippe, die wel toepasselijk genoeg een arrogant buitenbeentje speelt.
Perfecte schildering
Robert Altman heeft de film samen met Bob Balaban (die ook een van de gasten speelt) bedacht en geproduceerd. Enige acteurs hebben naar verluidt in de productie ook veel in de melk te brokken gehad. Het onderwerp is hen allen duidelijk ter harte gegaan, want Gosford Park is een met liefde gemaakte, nagenoeg perfecte schildering van twee werelden uit een vergane tijd.
Gosford Park
Regie: Robert AltmanJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur:
Nederlandse dubbelslag
Wat een luxe, op één avond twee aanstormende Nederlandse acts na elkaar op het podium. Zowel de Dollybirds en Kirsten hebben zeer recentelijk een goed ontvangen album uitgebracht en bestormen nu het Nederlandse clubcircuit. De Dollybirds doen dat met leuke vrolijke liedjes met als duidelijk voorbeeld de surfmuziek van the Beach Boys, terwijl Kirsten het publiek in vervoering brengt met prachtig singer/songwriter materiaal. Maar dan net als op haar album The Chick Singer versterkt door een band.
“Er mag gedanst worden hoor!”
Soms beginnen concerten gewoon te vroeg. Met als gevolg dat het publiek er dan nog niet helemaal in zit. Terwijl de meeste bezoekers net hun eerste drankje hadden gehaald, begonnen de Dollybirds al met hun set. Voor het podium bleef het daardoor helaas gedurende het hele optreden verschrikkelijk leeg. Volkomen onterecht, want de Dollybirds zetten een energieke set neer met mooie puntige liedjes en een gezonde dosis humor. Het publiek bleef echter stilstaan, ondanks de vele smeekbeden van de muzikanten: “Er mag gedanst worden, hoor!”
Ani DiFranco
Het bleek wel dat de meeste mensen op Kirsten af waren gekomen, want het publiek was vanaf het begin enorm enthousiast over de vierentwintig jaar jonge singer/songwriter. Ze speelde ongeveer alle liedjes van haar debuut en gaf ons ook nog een extraatje in de vorm van een nummer van haar grootste voorbeeld Ani DiFranco. Dat Kirsten al behoorlijk op niveau is geraakt werd duidelijk uit het feit dat DiFranco’s nummer naadloos aansloot op Kirstens eigen nummers. Goed voorbeeld doet goed volgen.
Akoestische gitaar
Veel afwijken van de plaat deed ze niet. Ze gaf de nummers echter wel meer intensiteit, van albumstuk tot live-sensatie. Haar stem klonk fantastisch en haar gitaarspel begint werkelijk te lijken op dat van één van haar andere voorbeelden: Dave Matthews. De band speelde geweldig, maar de singer/songwriter intensiteit bleef toch bewaard door de prominente rol van de akoestische gitaar. Haar soloversie van Incompatible klonk geweldig en het kippenvel kwam aan het eind van de avond tijdens het dromerige Sleepless.
Een goede plaat en een uitstekende live performance. Het moet toch wel helemaal goedkomen met deze jonge artieste. Net als met de Dollybirds overigens. De heren maken heerlijke liedjes en hebben een podiumpresentatie waar je u tegen zegt. Altijd leuk voor een feest of een festival, als het publiek maar in the mood is, zoals bij Kirsten.
Kirsten en de Dollybirds
Prijs: €Gezien op zaterdag 23 februari 2002 in Ekko, Utrecht
Misschien ook iets voor u
Nieuw festival in Den Haag
/ 0 Reactiesdoor: Mark Hospers0 SterrenOp 13 juni dit jaar wordt er een nieuw festival gelanceerd in Den Haag. Het festival gaat The Music in my Head heten en is een initiatief van de organisatie van het Crossing Border Festival.
Muziek staat centraal binnen het festival, al wordt er niet gezocht naar één thema, taal of discipline. Een kwalitatief hoogwaardig aanbod vormt het uitgangspunt. Verbanden worden gelegd tussen moderne muziek en de oorsprong van waaruit deze muziek afkomstig is. Invloeden uit de folk- en etnische muziek worden gekoppeld aan optredens van bekende en minder bekende artiesten. Ook wordt het werk van hieraan verbonden andere kunstenaars getoond om zo een zeer divers en multidisciplinair landschap te tonen. Dus niet 1 thema, 1 taal of 1 discipline! Gewoon The Music In My Head…
Het festival zal op 13, 14 en 15 juni plaatsvinden in Den Haag. Op 13 juni zal de openingsavond zijn in de Nieuwe Kerk en op de andere dagen staan de voorstellingen gepland in de zalen van het Theater aan het Spui. Aanvang van de avonden is 20:00, zaal open om 19:00.
De kaartverkoop start 1 mei bij het Theater aan het Spui en alle bekende voorverkoopadressen. Kaarten kosten €20 per avond (excl. servicekosten), een passepartout voor vrijdag en zaterdag kost €37,50 (excl. servicekosten).
Over het programma is nog niets bekend, maar we houden je uiteraard op de hoogte.
Meer informatie
The Music in my Head
Prinses Mariestraat 34
2514 KG Den Haag
Tel. 070-3462355
Fax: 070-3627700
Misschien ook iets voor u
Mannelijke hoofdrol Phileine bekend
/ 0 Reactiesdoor: Melson Zwerver0 Sterren.
~
Michiel Huisman speelde in de telefilms Suzy Q. van Martin Koolhoven en Uitgesloten van Mijke de Jong en verscheidene televisieseries waaronder Blauw, Blauw en Spangen. Veel mensen zullen hem ook kennen als het broertje van Katja Schuurman in de speelfilm Costa!.
Phileine zegt sorry gaat over een meisje dat, als zij ontdekt dat haar recente liefde Max naar New York gaat om in een zeer controversieel toneelstuk te spelen, hem achterna reist. Ze zet alles in rep en roer als ze erachter komt hóe controversieel het is.
Ronald Giphart is erg tevreden met de keus voor Michiel Huisman als Max. “Michiel is de perfecte Max. Hij straalt jeugd en onervarenheid uit, maar ook het zoeken naar avontuur”. Ook Kim van Kooten is blij met de keus voor Michiel als haar tegenspeler: “Michiel is enorm gedreven en weet precies wat hij wil. Hij is een aanstormend talent.”
Misschien ook iets voor u
Ali
Ooit was er een bokser wiens charisma misschien wel groter was dan de kracht in zijn vuisten. Hij luisterde naar de naam Cassius Clay. Nadat Clay in contact kwam met de groepering Black Muslims veranderde hij zijn naam in Muhammad Ali. Drie keer veroverde hij de wereldtitel in de zwaargewichtklasse, onder meer in een heroïsch gevecht in Zaïre, dat later bekend zou worden als ’the rumble in the jungle’. Maar Ali’s grootste gevecht was tegen de regering van de V.S. die hem wegens dienstweigering zijn bokstitels wilden ontnemen.
~
Fresh Prince goes on a Rampage
Ali is Will Smith’s eerste gooi naar een Oscar. Of hij het felbegeerde beeldje met deze boksfilm gaat ontvangen is echter nog maar de vraag. Net als Robert de Niro in Raging Bull kwam Smith enkele kilo’s aan en trainde hij maanden lang om er als wereldkampioen boksen overtuigend uit te zien. Waar de extra kilo’s bij De Niro, Edward Norton en Rene Zellwegger er nog enigszins natuurlijk overkwamen, zorgen ze bij Smith echter voor een karikatuuraal effect. Je zit toch een beetje naar een met paintbrush bijgewerkte Fresh Prince te kijken.
~
Slechte montage
Het leven van Ali had genoeg ingrediënten om eens stevig verfilmd te worden. Met historische figuren als Foreman, Malcom X, Martin Luther King en Ali moet je toch wel materiaal hebben voor een indrukwekkend magnum opus. Regisseur Michael Mann ging dan ook vrolijk aan de slag, maar lijkt zich volledig te vertillen. De film hapert aan alle kanten. Traag verteld, een script met gaten en haperingen, slechte regie. Zelfs de openingsscène duurt al veel te lang.
De scènes die voor enkele opwinding zorgen worden weer afgeraffeld. Het lijkt wel alsof Mann (Maimi Vice, Heat, The Insider) een absolute beginneling is. Met een betere montage was de film nog wel te redden geweest. Daar boivenop komt nog dat enkele scènes historisch niet correct zijn, en Smith heeft lang niet dezelfde flair als de grote Ali zelf.
Sting like a bee
Kan ik dan werkelijk niets positiefs melden over deze film? De acteerprestaties zijn in orde, en de jaren 60-70 sfeer komt in de beelden goed naar voren. Maar gezien het budget dat deze film had, mag de gemiddelde kijker toch wel een onsje meer verwachten. Ali sprak ooit eens: “When you’re as great as I am, it’s hard to be humble.” Helaas kan deze film over een deel van zijn leven hem geen eer aan doen. Ali is op zijn best een middelmatige film waar veel meer in had gezeten. Voor de fans van Ali: je kunt beter even zoeken naar de documentaire When We Were Kings: een absolute aanrader en bekroond met een Oscar.
Ali
Regie: Michael MannJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur: