Top 8 plaatsen waar je geweest moest zijn in 2003:
- Den Haag: voor het Bronovo ziekenhuis om te wachten totdat prinses Amalia geboren werd en haar blozende, zwetende papa het goede nieuws kwam brengen.
- Amsterdam: bij het gerechtsgebouw in Amsterdam-Osdorp waar Volkert van der G. terecht stond voor de moord op Pim Fortuyn.
- Hilversum: bij de finale van Idols 2003 om Jamaï met zijn hippe bril te zien winnen.
- Wilnis: waar je voeten niet droog bleven tijdens de dijkdoorbraak.
- Gelderse Vallei: om te kijken hoe besmettelijk de vogelpest was.
- Schiphol: om te kijken of er mensen rondliepen met mondkapjes vanwege SARS.
- Rotterdam: bij één van de tien uitverkochte concerten in Ahoy van niemand minder dan…. Frans Bauer.
- Garrelsweer: om een aardbeving te voelen.
Els Bertens
Pinokkio was een bijzonder jongetje. Hij was van hout, maar leefde toch. Hij bezat een leuk houten wipneusje, dat bij het vertellen van onwaarheden echter enorme proporties aannam. Pinokkio werd in 1880 geboren en leefde in Italië. Tijdens zijn leven heeft hij voor vele nazaten gezorgd: mannen en vrouwen met een houten kop en vol leugens en onwaarheden. 8WEEKLY zocht de acht grootste Pinokkio’s van 2003 bij elkaar.
8. Wereldkampioen
We beginnen met een eervolle vermelding voor de 24-jarige Zuid-Afrikaan Abrie Kruger. In november van dit jaar deed hij mee aan de Wereldkampioenschappen Liegen in de Britse provincie Cumbria en hij won. Op zich al een prestatie die een plaats in deze top-8 verdient, maar Abrie keek niet op een leugentje meer of minder. Hij werd namelijk na zijn overwinning beschuldigd van valsspelen. Ik dacht dat dat juist de bedoeling was van het WK Liegen!
7. Sletje
Op zeven de enige vrouw van deze top 8: onze enige echte Mabel. “Klaas? Um, ja, die heb ik geloof ik ooit wel eens gezien. Maar mijn vriend? Nee. Wat zeg je? Slapen op zijn boot? Ben je nou helemaal!” Er leek een prachtige nieuwe prinses bij te komen, maar bromsnor Peter R. de Vries gooide roet in het eten door te onthullen dat Mabel een gangsterliefje was. Mevrouw Wisse Smit ontkende in alle toonaarden dat ze ooit meer dan oogcontact met topcrimineel Klaas Bruinsma had gehad, maar dat mocht niet baten. Balkenende (zie verderop) kon haar leugentjes niet slikken en ontzegde haar het recht op de troon. Arme Mabel. In haar omgeving hoef je niet meer aan te komen met de term ‘een leugentje om bestwil’.Eervolle vermelding voor: Ottolien Lels. Als vriendin van Mabel probeerde zij haar te redden door te verklaren dat zijzelf het gangsterliefje was. De Volkskrant drukte dat groot af en daarna hebben we er niets meer van vernomen.
6. Een kalkoen
Politici zijn beroepsleugenaars, dus de nummer zes van deze top kan eigenlijk niets aangerekend worden. George W. Bush is zijn naam en zijn leugens zijn te talrijk om op te noemen. Laten we volstaan met bedrog dat niet in naam der politiek werd uitgevoerd: met Thanksgiving bracht hij een bliksembezoek aan “zijn jongens” in Irak om hen een hart onder de riem te steken. Zijn gevoelens van patriottisme waren misschien wel echt, maar de kalkoen die hij meebracht niet. Wijze woorden van zijn voorganger Abraham Lincoln: You can fool some of the people all of the time, and all of the people some of the time, but you can not fool all of the people all of the time.Eervolle vermeldingen voor: Donald Rumsfeld, Ari Fleischer, Dick Cheney, Tommy Franks en de vele anderen die het regime van Dubya mogelijk maken.
5. Please help me!
Ze heten Cyril Omorodion, Dr. Shamsudeen Pius Patrick, Jonson Phil Okemadu en komen uit Nigeria. Maar waarschijnlijk heten ze niet echt zo. Ze sturen e-mails met daarin verzoeken of je hen wilt helpen met het doorsluizen van geld, tegen een aantrekkelijk percentage van de buit natuurlijk. Maar eigenlijk willen ze geld van jou. Het ligt voor de hand om hen de vijfde plaats in deze top cadeau te doen, maar dat gaat niet door. De vijfde plaats is voor Klaas de Vries, die een zeer vermakelijke correspondentie aanging met Prince Ado Musa Adama en hem daarin net zo veel leugens vertelde als alle Nigeriaanse spammers bij elkaar. Proficiat Klaas!
4. Eigen verantwoordelijkheid
Het nadeel van de leugens van politici is dat ze zo ingewikkeld in elkaar zitten dat er altijd wel iets van waar is. Heb je Balkenende ooit kunnen betrappen op een leugen? Niet openlijk en direct, want de wauwelende kleerhangerslikker gaat uit ‘vrantwoordekeidsgevoel’ elk rechtstreeks antwoord uit de weg. Toch is de vierde plaats voor hem, vanwege zijn optreden in Margaritagate (eervolle vermelding voor dat jaloerse zeurstelletje), Mabelgate, en wieweetwelkegate nog meer. Meest openlijke leugen was wel dat “niemand er meer dan één procent op achteruit zal gaan in koopkracht”. Toen bleek dat chronisch zieken en gehandicapten maar liefst acht procent moesten inleveren, haastte Balkenende zich te zeggen dat die ene procent “een gemiddelde” was. Eervolle vermelding: voor ons allemaal, omdat we die man zijn gang laten gaan en zijn tegeltjeswijsneuzerige gemiezemuis over “verantwoordelijkheidsmogelijkheden” allemaal slikken.
3. Zielig verhaal
Journalisten staan onder grote druk. Ze moeten steeds maar weer met nieuws komen. Wat als er een keer geen nieuws is? Dan verzin je dat. Zo dacht Jayson Blair er in ieder geval over. Tussen oktober 2002 en mei 2003 schreef hij talloze artikelen voor The New York Times. Achteraf bleek dat hij dingen verzonnen had of overgeschreven uit andere kranten. Zijn oplichterij werd ontdekt toen hij een artikel over de ouders van een krijgsgevangen soldate schreef. Hun huis keek helemaal niet uit over “tabaksvelden en weiden met vee”, iets wat hij zelf bedacht had terwijl hij een interview uit The New York Observer overschreef. Blair werd ontslagen en moest in therapie. Hij bleek zijn ontslag en zijn zelfbedachte verhalen heel amusant te vinden.
2. Geen seks zonder voorbehoedmiddelen lost alles op
Op de tweede plaats het Vaticaan en dus de paus. Sommigen vinden het katholieke geloof misschien een leugen, maar daar gaat deze top-8 niet over. Het gaat over een veel schrijnendere kwestie. Roomse priesters en bisschoppen prediken naast het woord van God tegenwoordig ook over de werking van het condoom. Een condoom beschermt niet tegen Aids: “Het aids-virus is grofweg 450 keer kleiner dan de zaadcel,” aldus kardinaal Alfonso Lopez Trujillo, hoofd van de pauselijke raad voor het gezin. Het Vaticaan wil het gebruik van condooms ontmoedigen, want condooms maken vrije seks mogelijk en bevorderen daardoor juist de verspreiding van Aids. Ooit zulke gevaarlijke krompraterij gehoord? Degenen die de paus als wijs man zien moeten nog maar eens goed nadenken.
1. “There are no tanks in Baghdad”
Op nummer één dan tenslotte de meest komieke leugenaar van 2003. Na begin april verdween hij van de buis om vervolgens nooit meer gezien te worden, maar hij is onbetwist de beste en grootste leugenaar van 2003. Het vergt heel wat moed om voor de televisie te verkondigen dat je stad niet in handen is gevallen van de Amerikanen, terwijl boven je een Black Hawk-helikopter cirkelt: “There are no American infidels in Baghdad. Never!” Probeer het zelf eens: alles wat de vijand zegt tegenspreken. Dat Mohammed Saeed Al-Sahaf in zichzelf bleef geloven is een wonder. Voor hem de titel ‘grootste leugenaar van 2003’.
Paul Caspers
De 8 beste films van 2003
- El hijo de la novia
- Intacto
- Punch-drunk love
- Oasis
- Sweet sixteen
- Elsker dig for evigt
- Secretary
- Darkness
De 8 grootste @&%films van 2003
- Love actually
- Kopps
- Fear dot com
- Cabin Fever
- Dreamcatcher
- Equilibrium
- Kill Bill, vol. 1
- Hell
De 8 beste CD’s van 2003
- The Mars Volta – De-Loused in the Comatorium
- Evan Dando – Baby, I’m Bored
- Mono – One Step More and You Die
- Favez – Bellefontaine Avenue
- Maus – Musick
- Mínus – Halldór Laxness
- The Appleseed Cast – Two Conversations
- Brazen – Orphaned
Ingrid Wolfslag
Mijn 8 meest opvallende nieuwe Nederlandse woorden van 2003
- Googelen – mijn absolute topper. Ik gebruik het woord al een tijdje, maar nu kom ik het zelfs in kranten tegen. Het slaat op het zoeken van informatie op de populaire zoekmachine Google. Het woord is een werkwoord en kan dus als zodanig ook vervoegd worden.
- Ik weet niet of het woord al langer bestaat, maar ik hoorde het dit jaar voor het eerst: powertukje. Het is een hazenslaapje van ongeveer een half uur of iets langer, dat veel door studenten gebruikt wordt om even bij te slapen, vooral na een “vermoeiende” nacht.
- Het is de hit van 2003 op sausgebied, tenminste als je de cafetaria’s moet geloven. In werkelijkheid is joppiesaus een van de zoetste sausjes die op dit moment bij de patat te krijgen is. Het is een saus die het midden houdt tussen mayonaise en een kerriesaus, bedacht omdat mayonaise nou eenmaal een keer gaat vervelen en een patatje oorlog of speciaal nou niet echt origineel is.
- Rolstoelrock of rimpelrock werd in 2003 geïntroduceerd door de komst van de Rolling Stones naar Nederland. Mick Jagger en zijn bandleden worden er niet jonger op. Toen de Rolling Stones afgelopen najaar in het land waren, herkenden de meeste jongeren er een soort rolstoelrock in. Volgens velen hadden de rimpelrockers er al veel eerder een punt achter moeten zetten. Anderen genieten nog steeds van de concerten die deze bejaarde rockers geven.
- Het kwam uit Amerika en Engeland overwaaien. Het zag en overwon en verdween daarna weer even geruisloos als het was gekomen. Ik heb het natuurlijk over flashmobs, die georganiseerd werden voor mensen met te veel vrije tijd. Maar toen de PvdA onder leiding van Wouter Bos een politieke flashmob organiseerde, was de lol er snel af.
- Het was smikkelen en smullen afgelopen jaar wat betreft het Oranjehuis. Eerst ging Marguerita over de rooie over een spionage-schroef en daarna kondigde Prins Friso zijn huwelijk met zijn misdaadbruidje Mabel Wisse-Smid aan. Mabelgate was geboren. Oke, nog een keer dan en dan houden we erover op. “Ik heb geen vriendschappelijke relatie gehad met Klaas Bruinsma” … “Ik heb alleen een kortstondige vriendschappelijke relatie gehad met Klaas Bruinsma” … “Ik heb een intieme vriendschappelijke relatie gehad met Klaas Bruinsma”, aldus Mabel Wisse-Smid.
- Allochtonenstop is een woord dat zich in de Nederlandse taal heeft gewurmd als vervanging voor het woord kansarmenstop. Het woord werd gebruikt om aan te geven dat sommige steden geen kansarmen meer in hun straten willen. Rotterdam zei afgelopen jaar dat het de poorten wilde sluiten voor kansarmen en alleen nog maar open te staan voor kansrijken. Aangezien bijna zeventig procent van de kansarmen allochtoon zijn, werd het woord kansarmenstop al snel in de volksmond vervangen door allochtonenstop. Het moge duidelijk zijn dat dit geen haalbare kaart was voor Rotterdam.
- De oorlog in Irak heeft een wel heel onsmakelijk woord opgeleverd: mensvriendelijke bommen. Dat zouden zowel electromagnetische als precisiebommen zijn, die weinig menselijke slachtoffers zouden moeten eisen. Helaas heeft de oorlog in Irak een uitgebreide woordenlijst van nieuwe Nederlandse woorden opgeleverd, zoals magnetronbommen, bruikbare kernwapens, snuffelvoertuig en het meest onsmakelijkste woord van allemaal: militainment.
Niek
De beste cd’s van 2003:
- Smog – Supper
- My Morning Jacket – It Still Moves
- Belle & Sebastian – Dear Catastrophe Waitress
- Camping – Photo-Finish
- Death Cab For Cutie – Transatlantacism
- Centro-matic – Love you just the same
- Eastern Lane – Shades of Black
- Enon – Hocus-Pocus
Melson Zwerver
“Video killed the radio star” zongen de Buggles ooit, maar vijftien jaar later is het “dvd killed the movie star”: nooit eerder was ik zo weinig in de bioscoop te vinden als in het afgelopen jaar. In 2003 vond de dvd-speler massaal zijn weg naar de Nederlandse huishoudens, en het aantal klassieke (en minder klassieke) titels dat inmiddels op het medium is verschenen, is overweldigend. Maar omdat er ook nog andere plaatjes in de speler kunnen, wil ik me niet alleen beperken tot dvd’s. Vandaar mijn top 8 van mooist glimmende schijfjes van 2003. In willekeurige volgorde:
- m2 – The War of Sound cd
Het Duitse drill-n-bassgenie Panacea laat zich op War of Sound van zijn andere kant zien. Hij vermengt duistere samples uit The Silmarillion met schurende, slepende electronica en rare vocalen. Tolkien klonk nog nooit zo meedogenloos.
- The Lord of the Rings: The Two Towers – Extended Edition Gift Set dvd
Een hele mond vol, maar het mag bij deze perfecte special edition. Nooit eerder werd een nieuwe film zo uitgebreid gedocumenteerd als op deze vijfdelige set (inclusief Gollumbeeldje!). En het mooiste moet nog komen in de vorm van de uitgebreide versie van The Return of the King.
- Linkin Park – Meteora cd
Ja, tuurlijk is Linkin Park retecommercieel en absoluut not done in de “serieuze” muziekwereld, maar wat maakt het uit als het zo lekker klinkt? De topnummers volgen elkaar in hoog tempo op, met als hoogtepunt de briljante single Somewhere I Belong.
- Path To War dvd
Oliver Stone was dit jaar druk bezig met de opnamen van Alexander (nu al de beste film van 2004), maar het verrassend goede Path To War volstaat prima als zoethoudertje. De film sluit naadloos aan bij Stones JFK en Nixon, maar is ook op zichzelf goed te verteren dankzij de uitgebreide bonusdisk.
- The Thermals – More Parts Per Million cd
Ook al ligt het ijs centimeters dik op de sloten, na twee nummers van The Thermals is het meteen zomer. Met afstand de beste afwasplaat van het jaar.
- The Cure – Trilogy dvd
Hoewel ik hem alleen nog maar heb gehoord, is deze integrale uitvoering van de albums Pornography (1982), Disintegration (1989) en Bloodflowers (2001) zelfs nog beter dan de som der delen. En zodra ik de beelden er bij kan zien, wordt Trilogy vast nóg beter.
- The Appleseed Cast – Two Conversations cd
Ondanks vier briljante platen heeft niemand nog steeds ooit van Appleseed Cast gehoord. Zonde, want een betere mix van emo, soundscapes en melodie vind je nergens anders.
- Sunset Blvd. dvd
2003 stond bol van de klassiekers op dvd, maar Sunset Blvd. steekt er wat mij betreft boven uit. Een perfect gerestaureerde transfer, boeiende extra’s en – het allerbelangrijkst – een briljante film zijn genoeg voor de beste dvd-klassieker van het jaar.
Jan Geerling
Ik kon maar moeilijk kiezen, en daarom heb ik twee top-achtjes gedaan. Ten eerste mijn 8 favoriete games van 2003:
- Championship Manager 2003-2004 (PC)
- Mario Kart Double Dash (GameCube)
- F-Zero GX (GameCube)
- Top Spin (Xbox)
- Moto GP 3 (PS2)
- Mortal Kombat V: Deadly Alliance (PS2)
- Castlevania: Aria of Sorrow (Gameboy Advance)
- Soul Calibur II (GameCube)
En hier is ook mijn rijtje van de 8 meest zuigende films van 2003:
-
Grimm
Verschrikkelijke film. Na een goed Nederlands filmjaar komt Alex van Warmerdam weer met zo’n typisch pretentieus werkje. En dit soort gedoe heeft de Nederlandse film bij het grote publiek haar slechte naam te danken. Heel snel vergeten.
-
The life of David Gale
Overgewaardeerd filmpje waarin Winslet een uiterst ongeloofwaardige journaliste speelt die zogenaamd cynisch en stoer moet overkomen, maar zonder enige vorm van bewijs wel al te snel het ziellige verhaal van ter dood veroodeelde David Gale slikt. De film zit vol met stereotypen, een vergezocht plot en gewoon matig acteerwerk van mensen die beter hebben laten zien.
-
Adrenaline
Ik geloof dat toen deze film in de bios ging draaien alleen Georgina Verbaan en haar familie zijn gaan kijken, en terecht. Pure prut.
-
Dumb and Dumberer
Waarom een remake van deze comedy maken als je de oorspronkelijke acteurs niet kan krijgen? Deze film was al geflopt toen de eerste posters te zien waren.
-
Legally Blonde II
De eerste film had het fabeltje dat deze film een sterke en slimme blonde vrouw neerzette, en daarmee zou het stereotype van het domme blondje verleden tijd zijn. Toen was dat al onzin, en in deze tweede film is dat niet anders. Dom, Blond en Roze. Absolute zemelfilm.
-
Bad Boys II
Na de eerste, erg leuke, film zat ik al op de sequel te wachten. Die viel uiteindelijk zwaar teleurstellend uit. Naast het feit dat we een flink stukje onsmakelijke humor voorgeschoteld krijgen duurt de film veel te lang, en is bovendien behoorlijk fout qua politieke inslag. Nu kan politiek incorrect soms erg leuk zijn, maar dit is gewoon genant.
-
Blue Crush
Tel het aantal keren dat je de woorden “you go girl” hoort in deze wel heel stereotiepe film over een blond meisje dat aan surfen doet. De ultieme formulefilm van 2003. Ondanks het feit dat het surfen op zee plaatsvindt, is dit een behoorlijk zoutloze bende.
-
Secretary
Met deze keuze schop ik vast veel mensen tegen het zere been, want de film kreeg veel waardering. De keuze voor Secetary in deze negatieve top 8 is gewoon persoonlijk. De film kon me niet boeien, en was een ware marteling om uit te kijken. Als je deze film wel goed vindt, dan neem ik je niets kwalijk. Wil je in discussie over de andere 7 titels in dit lijstje, dan heb ik je wel één en ander mee te delen…
Joost van Hoek
De beste cd’s van 2003:
- The Gathering – Souvenirs
- Apocalyptica – Reflections
- Stef Bos – Jy vir My
- Heather Nova – Storm
- Star One – Live on earth
- Vals Licht – Luidkeels
- Travis – 12 Memories
- Spanner – Wonderful world
Floortje Smit
Hollywood, opgelet! Ik vond het dit jaar op filmgebied een beetje teleurstellend. Voeg voor mij de onderstaande ingrediënten uit 2003 samen en ik beloof over die geweldige (maar vreemde) film in 2004 sowieso positief te zijn.
Nathalie van Eck
8. Wereldkampioen
We beginnen met een eervolle vermelding voor de 24-jarige Zuid-Afrikaan Abrie Kruger. In november van dit jaar deed hij mee aan de Wereldkampioenschappen Liegen in de Britse provincie Cumbria en hij won. Op zich al een prestatie die een plaats in deze top-8 verdient, maar Abrie keek niet op een leugentje meer of minder. Hij werd namelijk na zijn overwinning beschuldigd van valsspelen. Ik dacht dat dat juist de bedoeling was van het WK Liegen!
7. Sletje
Op zeven de enige vrouw van deze top 8: onze enige echte Mabel. “Klaas? Um, ja, die heb ik geloof ik ooit wel eens gezien. Maar mijn vriend? Nee. Wat zeg je? Slapen op zijn boot? Ben je nou helemaal!” Er leek een prachtige nieuwe prinses bij te komen, maar bromsnor Peter R. de Vries gooide roet in het eten door te onthullen dat Mabel een gangsterliefje was. Mevrouw Wisse Smit ontkende in alle toonaarden dat ze ooit meer dan oogcontact met topcrimineel Klaas Bruinsma had gehad, maar dat mocht niet baten. Balkenende (zie verderop) kon haar leugentjes niet slikken en ontzegde haar het recht op de troon. Arme Mabel. In haar omgeving hoef je niet meer aan te komen met de term ‘een leugentje om bestwil’.
Eervolle vermelding voor: Ottolien Lels. Als vriendin van Mabel probeerde zij haar te redden door te verklaren dat zijzelf het gangsterliefje was. De Volkskrant drukte dat groot af en daarna hebben we er niets meer van vernomen.
6. Een kalkoen
Politici zijn beroepsleugenaars, dus de nummer zes van deze top kan eigenlijk niets aangerekend worden. George W. Bush is zijn naam en zijn leugens zijn te talrijk om op te noemen. Laten we volstaan met bedrog dat niet in naam der politiek werd uitgevoerd: met Thanksgiving bracht hij een bliksembezoek aan “zijn jongens” in Irak om hen een hart onder de riem te steken. Zijn gevoelens van patriottisme waren misschien wel echt, maar de kalkoen die hij meebracht niet. Wijze woorden van zijn voorganger Abraham Lincoln: You can fool some of the people all of the time, and all of the people some of the time, but you can not fool all of the people all of the time.
Eervolle vermeldingen voor: Donald Rumsfeld, Ari Fleischer, Dick Cheney, Tommy Franks en de vele anderen die het regime van Dubya mogelijk maken.
5. Please help me!
Ze heten Cyril Omorodion, Dr. Shamsudeen Pius Patrick, Jonson Phil Okemadu en komen uit Nigeria. Maar waarschijnlijk heten ze niet echt zo. Ze sturen e-mails met daarin verzoeken of je hen wilt helpen met het doorsluizen van geld, tegen een aantrekkelijk percentage van de buit natuurlijk. Maar eigenlijk willen ze geld van jou. Het ligt voor de hand om hen de vijfde plaats in deze top cadeau te doen, maar dat gaat niet door. De vijfde plaats is voor Klaas de Vries, die een zeer vermakelijke correspondentie aanging met Prince Ado Musa Adama en hem daarin net zo veel leugens vertelde als alle Nigeriaanse spammers bij elkaar. Proficiat Klaas!
4. Eigen verantwoordelijkheid
Het nadeel van de leugens van politici is dat ze zo ingewikkeld in elkaar zitten dat er altijd wel iets van waar is. Heb je Balkenende ooit kunnen betrappen op een leugen? Niet openlijk en direct, want de wauwelende kleerhangerslikker gaat uit ‘vrantwoordekeidsgevoel’ elk rechtstreeks antwoord uit de weg. Toch is de vierde plaats voor hem, vanwege zijn optreden in Margaritagate (eervolle vermelding voor dat jaloerse zeurstelletje), Mabelgate, en wieweetwelkegate nog meer. Meest openlijke leugen was wel dat “niemand er meer dan één procent op achteruit zal gaan in koopkracht”. Toen bleek dat chronisch zieken en gehandicapten maar liefst acht procent moesten inleveren, haastte Balkenende zich te zeggen dat die ene procent “een gemiddelde” was.
Eervolle vermelding: voor ons allemaal, omdat we die man zijn gang laten gaan en zijn tegeltjeswijsneuzerige gemiezemuis over “verantwoordelijkheidsmogelijkheden” allemaal slikken.
3. Zielig verhaal
Journalisten staan onder grote druk. Ze moeten steeds maar weer met nieuws komen. Wat als er een keer geen nieuws is? Dan verzin je dat. Zo dacht Jayson Blair er in ieder geval over. Tussen oktober 2002 en mei 2003 schreef hij talloze artikelen voor The New York Times. Achteraf bleek dat hij dingen verzonnen had of overgeschreven uit andere kranten. Zijn oplichterij werd ontdekt toen hij een artikel over de ouders van een krijgsgevangen soldate schreef. Hun huis keek helemaal niet uit over “tabaksvelden en weiden met vee”, iets wat hij zelf bedacht had terwijl hij een interview uit The New York Observer overschreef. Blair werd ontslagen en moest in therapie. Hij bleek zijn ontslag en zijn zelfbedachte verhalen heel amusant te vinden.
2. Geen seks zonder voorbehoedmiddelen lost alles op
Op de tweede plaats het Vaticaan en dus de paus. Sommigen vinden het katholieke geloof misschien een leugen, maar daar gaat deze top-8 niet over. Het gaat over een veel schrijnendere kwestie. Roomse priesters en bisschoppen prediken naast het woord van God tegenwoordig ook over de werking van het condoom. Een condoom beschermt niet tegen Aids: “Het aids-virus is grofweg 450 keer kleiner dan de zaadcel,” aldus kardinaal Alfonso Lopez Trujillo, hoofd van de pauselijke raad voor het gezin. Het Vaticaan wil het gebruik van condooms ontmoedigen, want condooms maken vrije seks mogelijk en bevorderen daardoor juist de verspreiding van Aids. Ooit zulke gevaarlijke krompraterij gehoord? Degenen die de paus als wijs man zien moeten nog maar eens goed nadenken.
1. “There are no tanks in Baghdad”
Op nummer één dan tenslotte de meest komieke leugenaar van 2003. Na begin april verdween hij van de buis om vervolgens nooit meer gezien te worden, maar hij is onbetwist de beste en grootste leugenaar van 2003. Het vergt heel wat moed om voor de televisie te verkondigen dat je stad niet in handen is gevallen van de Amerikanen, terwijl boven je een Black Hawk-helikopter cirkelt: “There are no American infidels in Baghdad. Never!” Probeer het zelf eens: alles wat de vijand zegt tegenspreken. Dat Mohammed Saeed Al-Sahaf in zichzelf bleef geloven is een wonder. Voor hem de titel ‘grootste leugenaar van 2003’.
Paul Caspers
De 8 beste films van 2003
- El hijo de la novia
- Intacto
- Punch-drunk love
- Oasis
- Sweet sixteen
- Elsker dig for evigt
- Secretary
- Darkness
De 8 grootste @&%films van 2003
- Love actually
- Kopps
- Fear dot com
- Cabin Fever
- Dreamcatcher
- Equilibrium
- Kill Bill, vol. 1
- Hell
De 8 beste CD’s van 2003
- The Mars Volta – De-Loused in the Comatorium
- Evan Dando – Baby, I’m Bored
- Mono – One Step More and You Die
- Favez – Bellefontaine Avenue
- Maus – Musick
- Mínus – Halldór Laxness
- The Appleseed Cast – Two Conversations
- Brazen – Orphaned
Ingrid Wolfslag
Mijn 8 meest opvallende nieuwe Nederlandse woorden van 2003
- Googelen – mijn absolute topper. Ik gebruik het woord al een tijdje, maar nu kom ik het zelfs in kranten tegen. Het slaat op het zoeken van informatie op de populaire zoekmachine Google. Het woord is een werkwoord en kan dus als zodanig ook vervoegd worden.
- Ik weet niet of het woord al langer bestaat, maar ik hoorde het dit jaar voor het eerst: powertukje. Het is een hazenslaapje van ongeveer een half uur of iets langer, dat veel door studenten gebruikt wordt om even bij te slapen, vooral na een “vermoeiende” nacht.
- Het is de hit van 2003 op sausgebied, tenminste als je de cafetaria’s moet geloven. In werkelijkheid is joppiesaus een van de zoetste sausjes die op dit moment bij de patat te krijgen is. Het is een saus die het midden houdt tussen mayonaise en een kerriesaus, bedacht omdat mayonaise nou eenmaal een keer gaat vervelen en een patatje oorlog of speciaal nou niet echt origineel is.
- Rolstoelrock of rimpelrock werd in 2003 geïntroduceerd door de komst van de Rolling Stones naar Nederland. Mick Jagger en zijn bandleden worden er niet jonger op. Toen de Rolling Stones afgelopen najaar in het land waren, herkenden de meeste jongeren er een soort rolstoelrock in. Volgens velen hadden de rimpelrockers er al veel eerder een punt achter moeten zetten. Anderen genieten nog steeds van de concerten die deze bejaarde rockers geven.
- Het kwam uit Amerika en Engeland overwaaien. Het zag en overwon en verdween daarna weer even geruisloos als het was gekomen. Ik heb het natuurlijk over flashmobs, die georganiseerd werden voor mensen met te veel vrije tijd. Maar toen de PvdA onder leiding van Wouter Bos een politieke flashmob organiseerde, was de lol er snel af.
- Het was smikkelen en smullen afgelopen jaar wat betreft het Oranjehuis. Eerst ging Marguerita over de rooie over een spionage-schroef en daarna kondigde Prins Friso zijn huwelijk met zijn misdaadbruidje Mabel Wisse-Smid aan. Mabelgate was geboren. Oke, nog een keer dan en dan houden we erover op. “Ik heb geen vriendschappelijke relatie gehad met Klaas Bruinsma” … “Ik heb alleen een kortstondige vriendschappelijke relatie gehad met Klaas Bruinsma” … “Ik heb een intieme vriendschappelijke relatie gehad met Klaas Bruinsma”, aldus Mabel Wisse-Smid.
- Allochtonenstop is een woord dat zich in de Nederlandse taal heeft gewurmd als vervanging voor het woord kansarmenstop. Het woord werd gebruikt om aan te geven dat sommige steden geen kansarmen meer in hun straten willen. Rotterdam zei afgelopen jaar dat het de poorten wilde sluiten voor kansarmen en alleen nog maar open te staan voor kansrijken. Aangezien bijna zeventig procent van de kansarmen allochtoon zijn, werd het woord kansarmenstop al snel in de volksmond vervangen door allochtonenstop. Het moge duidelijk zijn dat dit geen haalbare kaart was voor Rotterdam.
- De oorlog in Irak heeft een wel heel onsmakelijk woord opgeleverd: mensvriendelijke bommen. Dat zouden zowel electromagnetische als precisiebommen zijn, die weinig menselijke slachtoffers zouden moeten eisen. Helaas heeft de oorlog in Irak een uitgebreide woordenlijst van nieuwe Nederlandse woorden opgeleverd, zoals magnetronbommen, bruikbare kernwapens, snuffelvoertuig en het meest onsmakelijkste woord van allemaal: militainment.
Niek
De beste cd’s van 2003:
- Smog – Supper
- My Morning Jacket – It Still Moves
- Belle & Sebastian – Dear Catastrophe Waitress
- Camping – Photo-Finish
- Death Cab For Cutie – Transatlantacism
- Centro-matic – Love you just the same
- Eastern Lane – Shades of Black
- Enon – Hocus-Pocus
Melson Zwerver
“Video killed the radio star” zongen de Buggles ooit, maar vijftien jaar later is het “dvd killed the movie star”: nooit eerder was ik zo weinig in de bioscoop te vinden als in het afgelopen jaar. In 2003 vond de dvd-speler massaal zijn weg naar de Nederlandse huishoudens, en het aantal klassieke (en minder klassieke) titels dat inmiddels op het medium is verschenen, is overweldigend. Maar omdat er ook nog andere plaatjes in de speler kunnen, wil ik me niet alleen beperken tot dvd’s. Vandaar mijn top 8 van mooist glimmende schijfjes van 2003. In willekeurige volgorde:
- m2 – The War of Sound cd
Het Duitse drill-n-bassgenie Panacea laat zich op War of Sound van zijn andere kant zien. Hij vermengt duistere samples uit The Silmarillion met schurende, slepende electronica en rare vocalen. Tolkien klonk nog nooit zo meedogenloos.
- The Lord of the Rings: The Two Towers – Extended Edition Gift Set dvd
Een hele mond vol, maar het mag bij deze perfecte special edition. Nooit eerder werd een nieuwe film zo uitgebreid gedocumenteerd als op deze vijfdelige set (inclusief Gollumbeeldje!). En het mooiste moet nog komen in de vorm van de uitgebreide versie van The Return of the King.
- Linkin Park – Meteora cd
Ja, tuurlijk is Linkin Park retecommercieel en absoluut not done in de “serieuze” muziekwereld, maar wat maakt het uit als het zo lekker klinkt? De topnummers volgen elkaar in hoog tempo op, met als hoogtepunt de briljante single Somewhere I Belong.
- Path To War dvd
Oliver Stone was dit jaar druk bezig met de opnamen van Alexander (nu al de beste film van 2004), maar het verrassend goede Path To War volstaat prima als zoethoudertje. De film sluit naadloos aan bij Stones JFK en Nixon, maar is ook op zichzelf goed te verteren dankzij de uitgebreide bonusdisk.
- The Thermals – More Parts Per Million cd
Ook al ligt het ijs centimeters dik op de sloten, na twee nummers van The Thermals is het meteen zomer. Met afstand de beste afwasplaat van het jaar.
- The Cure – Trilogy dvd
Hoewel ik hem alleen nog maar heb gehoord, is deze integrale uitvoering van de albums Pornography (1982), Disintegration (1989) en Bloodflowers (2001) zelfs nog beter dan de som der delen. En zodra ik de beelden er bij kan zien, wordt Trilogy vast nóg beter.
- The Appleseed Cast – Two Conversations cd
Ondanks vier briljante platen heeft niemand nog steeds ooit van Appleseed Cast gehoord. Zonde, want een betere mix van emo, soundscapes en melodie vind je nergens anders.
- Sunset Blvd. dvd
2003 stond bol van de klassiekers op dvd, maar Sunset Blvd. steekt er wat mij betreft boven uit. Een perfect gerestaureerde transfer, boeiende extra’s en – het allerbelangrijkst – een briljante film zijn genoeg voor de beste dvd-klassieker van het jaar.
Jan Geerling
Ik kon maar moeilijk kiezen, en daarom heb ik twee top-achtjes gedaan. Ten eerste mijn 8 favoriete games van 2003:
- Championship Manager 2003-2004 (PC)
- Mario Kart Double Dash (GameCube)
- F-Zero GX (GameCube)
- Top Spin (Xbox)
- Moto GP 3 (PS2)
- Mortal Kombat V: Deadly Alliance (PS2)
- Castlevania: Aria of Sorrow (Gameboy Advance)
- Soul Calibur II (GameCube)
En hier is ook mijn rijtje van de 8 meest zuigende films van 2003:
-
Grimm
Verschrikkelijke film. Na een goed Nederlands filmjaar komt Alex van Warmerdam weer met zo’n typisch pretentieus werkje. En dit soort gedoe heeft de Nederlandse film bij het grote publiek haar slechte naam te danken. Heel snel vergeten.
-
The life of David Gale
Overgewaardeerd filmpje waarin Winslet een uiterst ongeloofwaardige journaliste speelt die zogenaamd cynisch en stoer moet overkomen, maar zonder enige vorm van bewijs wel al te snel het ziellige verhaal van ter dood veroodeelde David Gale slikt. De film zit vol met stereotypen, een vergezocht plot en gewoon matig acteerwerk van mensen die beter hebben laten zien.
-
Adrenaline
Ik geloof dat toen deze film in de bios ging draaien alleen Georgina Verbaan en haar familie zijn gaan kijken, en terecht. Pure prut.
-
Dumb and Dumberer
Waarom een remake van deze comedy maken als je de oorspronkelijke acteurs niet kan krijgen? Deze film was al geflopt toen de eerste posters te zien waren.
-
Legally Blonde II
De eerste film had het fabeltje dat deze film een sterke en slimme blonde vrouw neerzette, en daarmee zou het stereotype van het domme blondje verleden tijd zijn. Toen was dat al onzin, en in deze tweede film is dat niet anders. Dom, Blond en Roze. Absolute zemelfilm.
-
Bad Boys II
Na de eerste, erg leuke, film zat ik al op de sequel te wachten. Die viel uiteindelijk zwaar teleurstellend uit. Naast het feit dat we een flink stukje onsmakelijke humor voorgeschoteld krijgen duurt de film veel te lang, en is bovendien behoorlijk fout qua politieke inslag. Nu kan politiek incorrect soms erg leuk zijn, maar dit is gewoon genant.
-
Blue Crush
Tel het aantal keren dat je de woorden “you go girl” hoort in deze wel heel stereotiepe film over een blond meisje dat aan surfen doet. De ultieme formulefilm van 2003. Ondanks het feit dat het surfen op zee plaatsvindt, is dit een behoorlijk zoutloze bende.
-
Secretary
Met deze keuze schop ik vast veel mensen tegen het zere been, want de film kreeg veel waardering. De keuze voor Secetary in deze negatieve top 8 is gewoon persoonlijk. De film kon me niet boeien, en was een ware marteling om uit te kijken. Als je deze film wel goed vindt, dan neem ik je niets kwalijk. Wil je in discussie over de andere 7 titels in dit lijstje, dan heb ik je wel één en ander mee te delen…
Joost van Hoek
De beste cd’s van 2003:
- The Gathering – Souvenirs
- Apocalyptica – Reflections
- Stef Bos – Jy vir My
- Heather Nova – Storm
- Star One – Live on earth
- Vals Licht – Luidkeels
- Travis – 12 Memories
- Spanner – Wonderful world
Floortje Smit
Hollywood, opgelet! Ik vond het dit jaar op filmgebied een beetje teleurstellend. Voeg voor mij de onderstaande ingrediënten uit 2003 samen en ik beloof over die geweldige (maar vreemde) film in 2004 sowieso positief te zijn.
1. Schrijver: Chuck Palahniuk (Fight Club)
Wie seksverslaafden, misvormde kippen, sekteleden en een snufje maatschappijkritiek in een mixer gooit, krijgt het wonderbaarlijke oeuvre van Chuck Palahniuk. Het tweede boek van deze geniale Amerikaan dit jaar ein-de-lijk in het Nederlands vertaald (maar in het Engels lezen is verplicht!). Sinds Fight Club wacht ik op een volgende verfilming. Omdat de hoofdpersoon zelfmoord pleegt met een neerstortend vliegtuig ligt het scenario van Survivor sinds 11 september 2001 ongebruikt op de plank. Jammer.
2. Regisseur: Alejandro González Iñárritu (Amores Perros, ‘Mexico’ in 11’09″01)
Nee, dit jaar was er geen film van hem in de Nederlandse bioscopen te zien. Toch in mijn top 8: ik heb het hele jaar uitgekeken naar de Nederlandse release van 21 Grams. En ik wacht nog steeds…
3. Muziek: Tom Barman (voormalig frontman van dEUS)
Hij weet vast weer zo’n mooie, gevarieerde èn hippe soundtrack samen te stellen als hij deed voor zijn regiedebuut Any Way The Wind Blows.
4. Acteur: Ewan McGregor
Deze kameleon heeft zijn repertoire van junk tot musicalster dit jaar uitgebreid met een schippersknecht met geheim (Young Adam) en een ‘mens man, ladies man, man about town’ (Down With Love) en kan nu officieel alles.
5. Actrice: Lucy Liu
In Charlie’s Angels: Full Throttle was ze al ultrastoer met haar outfits en vechttechnieken, maar in Kill Bill houdt ze goed stand naast Uma Thurman. In een paar maanden tijd leerde ze Japans, het hanteren van een samuraizwaard, gracieus rondschuifelen in een sneeuwwitte kimono op onmogelijke slippers en het combineren van die drie dingen. Wat een vrouw!
6. Prop: samuraizwaard
Wie heeft hier na het zien van Kill Bill nog uitleg bij nodig? Het over-the-top afhakken van ledematen doet het nu eenmaal altijd goed bij mij.
7. Locatie: kleine ruimtes
Ondanks mijn latente claustrofobie vond ik dit jaar de films die zich afspeelden op een paar vierkante meters erg leuk, zoals Phonebooth en Tape.
8. Extra: stukje anime
Dit jaar heb ik twee stukjes anime gezien – buiten de gebruikelijke Pokémon/Sailor Moon-overdosis op Fox Kids natuurlijk – en beide keren zat ik met kloppend hart en open mond in de bioscoop. Tarantino liet zien dat een stukje tekenfilm ook in een gewone film geplaatst kan worden. Als die tekenaar en die van Spirited Away de krachten eens bundelden?
Mark Hospers
Beste cd’s van het jaar:
- My Morning Jacket – It Still Moves
- Twilight Singers – Blackberry Belle
- Radiohead – Hail to the Thief
- Death Cab For Cutie – Transatlantacism
- Belle & Sebastian – Dear Catastrophe Waitress
- Silver Mount Zion Memorial Orchestra – This Is Our Punk-Rock
- Tom McRae – Just Like Blood
- Kaizer’s Orchestra – Ompa Til Du Dør
De acht cd’s die tot onze schaamte niet door 8WEEKLY zijn behandeld en hierbij nog een eervolle vermelding krijgen.
- Outkast – Speakerboxx/The Love Below
- Death Cab For Cutie – Transatlantacism
- Kaizer’s Orchestra – Ompa Til Du Dør
- Twilight Singers – Blackberry Belle
- Nick Cave – Nocturama
- Elvis Costello – North
- Massive Attack – 100th Window
- The Darkness – Permission to Land
De acht beste concerten van het afgelopen jaar:
- Kaizer’s Orchestra – Stadsschouwburg Groningen
- Radiohead – Hurricane Festival (Duitsland)
- Flaming Lips – Crossing Border
- Bjørk – Hurricane Festival (Duitsland)
- Tom McRae – Music In My Head & Crossing Border
- Spinvis – Oosterpoort Groningen
- My Morning Jacket – Vera Groningen
- The Strokes – Heineken Music Hall Amsterdam
Margriet van Dijken
De verliezers in de media van 2003.
1. Balkenende
De gemiddelde Nederlander vindt hem een ‘eitje’. Het charisma van een leider ontbreekt (denk aan het ontbijt met Bush). Heel Nederland heeft genoeg van zijn kabinet dat niets anders doet dan bezuinigen. Zijn populariteit is tot een minpunt gedaald. Ook heeft het koningshuis hem veel ellende bezorgd. Daarom nummer één in deze Verliezers-Top.
2. Mabel
Burgermeisje, gangsterliefje, wat ze ook moge zijn, ‘reserve-koningin’ wordt deze veelbesproken dame in ieder geval niet meer.
3. Fons Spooren
De ex-topman van PSV werd dit jaar opgepakt op verdenking van ontucht met minderjarigen. Hij wordt er van verdacht onveilige sex te hebben gehad, terwijl hij wist dat hij HIV besmet was. Alles werd breed uitgemeten in de pers. Pijnlijk voor Fons, nog pijnlijker voor z’n gezin. ‘Loser’ is het juiste woord voor hem.
4. Saddam Hoessein
Een beetje voorspelbaar, maar hij kan niet ontbreken in de lijst van verliezers. Saddam heeft verloren van Bush. Maar de echte verliezers zijn eigelijk de Irakezen. Weliswaar verlost van een dictator, maar het land is een grotere puinhoop dan ooit te voren.
5. Michael Jackson
Z’n carrière zit in het slop en hij is opgepakt wegens ontucht met minderjarigen. Need I say more…
6. Wouter Bos
Behaalde met de PvdA een gigantische hoeveelheid stemmen. Toch kwam de partij in de oppositie terecht. Van Wouter Bos horen we nog maar weinig.
7. Christina Aguilera
Ze is rijk, heeft tig stylisten tot haar beschikking, en toch weet ze het te presteren op de MTV Awards in de één na de andere verschrikkelijke outfit te verschijnen. Net als je denkt dat het niet erger kan, bewijst zij het tegendeel. Een prestatie op zich.
8. Jamai
Winnaar van Idols, maar nummer twee Jim blijkt succesvoller te zijn.
Olaf Molenaar
De beste cd’s van 2003:
- Kaizers Orchestra – Evig Pint
- Josh Rouse – 1972
- Air – Talkie Walkie
- Ralph Myerz – A Special Album
- Cordion – Cordion
- Erlend Oye – Unrest
- Oi Va Voi – laughter through tears
- I Am Kloot – I Am Kloot
Jan Auke Brink
8 auteurs die ik in 2004 zeker niet ga lezen:
8. A.F. Th.
Ik ben ooit begonnen in De tandeloze tijd, maar haakte na een aantal delen af. Zijn naam is al ingekort, maar laat iemand die man nu eens werkelijk compact leren schrijven.
7. Leon de Winter
Hoffman’s Honger heb ik onlangs nog gelezen. Was best een leuk boek, maar al die zionistische nonsens die hij publiceert, heeft de deur dicht gedaan.
6. Heleen van Royen
Erotische verhalen lees ik graag, maar met haar afbeelding op mijn netvlies krijg ik absoluut geen erectie. (Ik heb nog getracht haar Ton in te beelden, maar ook dat werkte niet).
5. Plato
Zijn theorieën zijn al jaren achterhaald.
4. Cees Noteboom
De P.C. Hooftprijs is voldoende erkenning; het zou wat te veel eer zijn als ik hem ook zou waarderen.
3. Alle auteurs aangeprezen door VPRO
Recensies van bijvoorbeeld R.A.M. zijn ideale graadmeters. Vinden zij het goed, dan weet je dat het intellectuele rommel is waar je je tijd niet aan hoeft te verdoen.
2. Karel Glastra van Loon
Zionistische nonsens zijn erg, maar deze zure SP’er is al helemaal niet te pruimen.
1. Harry Mulisch
Gelukkig is hij al jaren dood.
Matthijs de Ridder
8 dingen die je zou willen hebben, maar die je niet hebt wegens too much, too expensive & not yet there:
- Footballer’s Haircuts (fantastische studie over de kapsels van voetballers)
- De kleine Rotterdamse Pinguïn Encyclopedie (says it all)
- Het verzamelde dichtwerk van Paul Celan (tweetalig, onbegrijpelijk, maar beeldschoon)
- De cd-trommel met alle muziek van Jacques Brel (Ik zie regelmatig de nuttelozen van de nacht)
- De dvd-set met alle films van Stanley Kubrick (tja…)
- The Beatles Anthology dvd-set (die moet ik nu toch echt eens aanschaffen)
- The Penguin Guide to Jazz on cd (dure bijbel die elk jaar weer verouderd is, dus wanneer stap je in? Zie verder ook 2)
- Mijn eerste boek (Begin volgend jaar, maar vraag er niet te veel naar in de boekhandel, die mensen hebben het al zo zwaar)
Mark de Vries
Film van 2003:
Catch Me If You Can. Spielberg doet het eens een keertje kleinschalig, met als resultaat één van z’n beste films. Een lekkere feelgood movie met een geweldige soundtrack.
Muziek van 2003:
Rock & Roll van Ryan Adams. Eén van in totaal drie albums die hij dit jaar gemaakt heeft, vol met lekkere rauwe rechttoe-rechtaan rock.
Boek van 2003:
Lach maar, maar deze jongen heeft dit jaar Harry Potter ontdekt. En deel vijf, Harry Potter and the Order of the Phoenix bewijst maar dat dit stiekem eigenlijk geen kinderboeken meer zijn. En het leest nog lekker weg ook.
Theater van 2003:
Lang leve het bevooroordeeld zijn, maar ik ga lekker stemmen op een voorstelling waar ik zelf bij betrokken ben geweest: Ben Elton’s Popcorn, opgevooerd door GUTS, de toneelvereniging van de afdeling Engels van de RuG, van 11 tot en met 16 september dit jaar. Ik ben dit jaar nog geen andere voorstelling tegengekomen die zo goed zijn doelen heeft bereikt.
Comeback van 2003:
Iedereen die tussen 1984 en 1990 jong was, kent ze, en dit jaar zijn ze ontzettend teruggekomen. Er is een live action-film in de maak, meerdere nieuwe comics, een tv-serie, en action figures. Wie? The Transformers, die.
Gebeurtenis van 2003:
Wat zal de gebeurtenis van 2003 zijn als we over 20 jaar terugkijken? Irak? Mabelgate? Vraag het me in 2023 nog maar eens.
Uitspraak van 2003:
“Acteren is geen hagelslag.” Het moet vloeien, je wilt geen stortvloed van kleine stukjes zonder samenhang. Waardevol advies van Hans Jansen, regisseur van GUTS.
Idioot van het jaar:
Inkoppertje, zozeer zelfs dat ik het eigenlijk niet hoef in te vullen… maar ik doe het lekker toch: The one, the only, the idiot of the year: Mr. George ‘Dobbeljoe’ Bush! Wat hebben we gelachen.
De geur van zee en de dingen die voorbij gingen
Vier jaar na haar debuut Genoeg gedicht over de liefde vandaag komt Hagar Peeters met een nieuwe bundel gedichten. Behalve dat de bundel meer gedichten bevat, is de buitenkant ook minder kleurig en is er voor een evenwichtiger en minder komiek lettertype gekozen. Peeters lijkt volwassener, maar misschien ook somberder. De bundel gaat terug, niet alleen naar de zee, maar naar alles wat ging.
In het tweede deel van de bundel, Verleden zee, staan een aantal gedichten over de zee, wat opnieuw de gedachte aan Holland verstrekt. De titel Koffers zeelucht gaat echter niet alleen over de zee die, als een madeleine gedoopt in de thee, een herinnering oproept, maar ook over het willen meenemen, meedragen, van die herinnering. Aan de andere kant is zeelucht vluchtig en ongrijpbaar, de koffers kunnen enkel gevuld zijn met lucht, met niets dus. Dit gevoel van iets te hebben en te verliezen is ook kenmerkend voor de bundel. En de herinnering is niet bevredigend of zaligmakend. Het vraagt naar de situatie nu, zoals in Dezelfde zee, dat onder andere over de ouders van Peeters gaat en over het onbereikbare van een plek om te blijven.
Een van de karakteristieken die erg gewaardeerd werden in Peeters debuutbundel was het behandelen van zware onderwerpen op een luchtige toon. Ook in Koffers zeelucht schuwt ze het onderwerp vergankelijkheid niet, maar door de manier waarop ze schrijft, de zinnen vormt en de woorden kiest, is het eerder kleine tragiek. Het zou bijna kleinburgerlijk genoemd kunnen worden of gewoon Nederlands, het stil staan bij kleine dingen, of grote dingen verbergen door ‘kleine’ woorden en voorzichtige zinnen te gebruiken. Het lijkt een idee van ‘als ik het niet benoem, dan is het ook niet echt aanwezig’.
Er is een soort luchtigheid in de bundel aanwezig, die misschien alleen maar ironisch wordt versterkt door de vaak tragische toon in de gedichten. In het gedicht Verliefdheid duurt niet langer dan een jaar vertelt ze over de magische stof die in het bloed van verliefde mensen kruipt, maar niet langer dan een jaar er kan blijven en dus onvermijdelijk leidt tot een einde. Doordat deze bevinding met wetenschappelijke bewijzen wordt gestut is het allemaal wat minder onvermijdelijk en reduceert het de hevige verliefdheid tot een jaarlijks terugkerend fenomeen en zoektocht.
In veel gedichten in de bundel laat Peeters zien dat ze een groot dichteres is, zo ook in het gedicht Kanttekeningen van de muze (I-IV). Ze geeft hier een reflectie op de praktijk van dichter zijn, eerst van de zijde van muze zijn en dan iemand tot muze hebben. Deze persoon valt dan echter zo tegen in vergelijking met de persoon op papier dat er een tegenstrijdig verlangen is. Liever ontkende ze dat er de muze de geliefde was, deze twee gescheiden waren, doordat een muze zijn zich keert tegen de geliefde. Deze bespreking van een belangrijk onderwerp in de dichtkunst laat een ander idee zien van de muze en maakt Peeters een rationele en romantische dichteres tegelijk, omdat ze een zelfreflectie toepast, maar ondertussen ook verlangt naar het niet-dichter zijn. En opnieuw is hier het uitzicht op het einde.
Een andere vaardigheid van een goed dichter is de omgang met taal. Peeters is lenig met taal. Ze laat woorden terug komen in andere betekenissen en gebruikt woordbetekenissen door elkaar. Dit is soms grappig en verstrekt de ironie in veel gedichten, die de luchtigheid van de zwaarte van het gewone leven draaglijk of misschien eerder ondraaglijk maakt. Toch lijken de gedichten niet zomaar op het papier te zijn gevallen, hoewel de taal niet bestudeerd is. Aan de gedichten is gewerkt, ze zijn overdacht. Dit gevoel geldt ook voor de compositie van de gedichten in de bundel, waardoor deze uitgebalanceerd is. In het laatste gedicht Ook wij, titaantjes in de bundel is er echter meer aandacht voor wat er niet blijft, voor wat niet uitgebalanceerd is en klinkt de titel van de bundel weer, Koffers zeelucht in de vluchtigheid en onvoltooidheid en de vergankelijkheid.
ISBN: 90 234 1249 4
Misschien ook iets voor u
Liever lekker dan realistisch
Een jaar of tien geleden verscheen Super Mario Kart. In deze jolige racegame konden de spelers elkaar aftroeven op het kartcircuit. Het was een perfecte 2 player game, en de opvolger, Mario Kart 64, vormde samen met Crash Team Racing op de PSX het ultieme 4 player genot. Na een hoop middelmatige ripoffs leek het kartgenre ten onder te gaan. Maar met het verschijnen van Mario Kart Double Dash zijn de kartgames weer helemaal terug. Crash Bandicoot heeft inmiddels op alle consoles zijn eigen nieuwe spel, en ook Bomberman laat zich deze keer op het circuit bewonderen.
Bomberman was op zijn manier al een leuke multiplayer. In het originele spel kon je elkaar lekker naar hartelust proberen om te brengen door de tegenspeler met bommetjes op te blazen. Aangezien je deze game tegen maximaal vier andere gamers kon spelen vormde Bomberman samen met het kartgenre ultiem multiplayergeluk. Hudson dacht eens even stevig na. Wat als we deze beide zaken eens combineren? En dus geschiedde. Aangezien ik als PS2-bezitter niet het genot heb om Mario Kart Double Dash te spelen, zat ik echt te hunkeren naar een goede kart game.
Kleurig
De eisen voor een goede kartgame zijn vrij simpel. Het moet er allemaal vrolijk uitzien, de besturing moet uiterst simpel zijn, er moeten een paar grappige minigames zijn te spelen en het spel moet over een hoog ‘pick up and play’ gehalte beschikken. Nou, met dat vrolijke zit het wel goed. De wereld van Bomberman ziet er bijna nog kleuriger uit dan die van Mario (voor zover dat al mogelijk was). De Bombermannetjes beschikken allemaal over de vereiste cute factor, en de fantasievolle raceomgeving is ook in orde. Toch ziet het er allemaal wel wat kaal uit: iets meer beweging en poespas in de achtergronden had wel gemogen.
Gameplay
De gameplay van Bomberman Kart is een beetje een moeilijk verhaal. De karts sturen wat stug, maar dat is op zich niet het grootste probleem. Er zitten namelijk nogal wat scherpe bochten in de circuits, en die zijn door de stugge besturing niet of nauwelijks te nemen. De programmeurs van Hudson keken eens goed naar Mario Kart, en bedachten dat ze de handbreak zouden invoeren. Met de L en R knoppen kun je dan even iets scherper insturen. Goed idee, maar helaas een beetje armoedig uitgevoerd. Zodra je van de handbreak gebruik maakt, gaat de kart oncontroleerbaar slippen. Dit fenomeen is niet alleen voorbehouden aan Bomberman Kart, het viel ons ook op in Crash Nitro Kart. Men doet dit kennelijk om de karts een stukje realisme mee te geven. Maar ik had liever een lekker werkende handbreak gehad dan een realistische. Het gaat hier tenslotte om arcade/multiplayer lol, niet om een simulatie!
Minigames
Gelukkig compenseert Bomberman Kart op het gebied van minigames. Er zitten er namelijk genoeg in. Het leukste van de minigames is het voetbalgedeelte, waar de karts proberen een grote bal elkaars doel in te rijden. Verreweg de grootste troef van dit spel is echter het meeleveren van de SNES-versie van Bomberman. Naast de kartgame kan je ook gewoon met vier spelers tegen elkaar ouderwets Bombermannen, en dat is wel zo leuk. Dat de SNES-graphics een beetje gedateerd aandoen is absoluut geen bezwaar, want de geniale gameplay van Bomberman verveelt nooit.
Conclusie
Ik ben gematigd positief over deze game. Het kartgedeelte kan best voor een leuke avond zorgen, ook al zullen de opmerkingen over de stroeve besturing en de matige handbreak niet van de lucht zijn. Toch valt er met deze game genoeg te lachen, en dat is wel de bedoeling. Het feit dat deze game voor hetzelfde geld ook nog eens de originele Bomberman meelevert is een enorm pluspunt waar meer uitgevers een voorbeeld aan mogen nemen. Waarom bij een release van een nieuwe Mario Kart het oude origineel niet als bonus erbij? Of bij de nieuwe Mortal Kombat? Bomberman Kart is een redelijke kartgame, maar niet de knaller waar ik op had gehoopt.
Hak- en slawerk
In 2003 bracht EA het prachtige spel LotR: The Two Towers uit. De game was een redelijk groot succes, en dat terwijl het spel qua gameplay niet heel innovatief was. Vooral het gebruik van film en game door elkaar oogstte veel bewondering. Een onverwacht succes dat natuurlijk schreeuwt om een opvolger. Nu de nieuwe film eindelijk in de bioscopen te zien is, ligt ook de nieuwe LotR-game in de schappen.
In mijn vorige recensies schreef ik al eens dat games gebaseerd op films vaak een flauw aftreksel van de inspiratiebron zijn. Met LotR: TTT was dat wel even anders. De filmbeelden liepen zo over in heftige actie, waardoor de speler het idee had invloed uit te oefenen op het verhaal. De gameplay ging op zich niet veel dieper dan het heftige hak- en slawerk, maar door de prima vormgeving had de game toch iets bijzonders. Zelden heb ik een spel gezien dat op een dergelijke manier het uiterste uit zijn licentie weet te halen. In LotR: Return of the King gaat men dan ook uit van het principe: “if it ain’t broken, don’t fix it!”
Karakters
Ook in deze game moet je dus level voor level een mannetje kiezen, en je vervolgens een weg door een level hakken. Op je pad zul je afzichtelijke creaturen tegenkomen die je zonder veel wroeging naar de andere wereld moet helpen. Aan het einde van een level krijg je een aantal waarderingpunten. Met de verdiende punten kun je vervolgens weer nieuwe aanvallen, combo’s en speciale technieken aankopen. In elk level kan je weer een nieuw karakter kiezen waarmee je wilt spelen. Elk karakter heeft uiteraard weer zijn eigen voor- en nadelen.
Interactieve Omgeving?
Klinkt redelijk hetzelfde, hoor ik je nu denken. Tja, dat is ook wel zo. EA heeft zich voornamelijk beziggehouden met het voortborduren op de film. Wel hebben ze enkele nieuwe karakters aan de game toegevoegd, en kan men rondslingerende wapens zoals katapulten en speren gebruiken. Meestal komt dit er op neer dat er ergens een katapult staat met een duidelijke ‘marking sign’ waar de speler moet gaan staan. Even op de knop drukken, en je hebt de katapult gebruikt. Het is op zich best aardig bedacht maar voegt niet schokkend veel toe aan de oude gameplay.
Creaturen
Erg mooi blijven sommige creaturen die je aantreft. De gemiddelde trol en ork kennen we zo langzamerhand wel, maar wat te denken van Enten, Shelob en natuurlijk de Nazgul? De Enten staan weliswaar aan jouw kant, maar het blijft oppassen dat ze je in de chaos niet verpletteren. En Sauron heeft ook een flink aantal monsters tot zijn beschikking. Vooral de levels waarin de speler wordt geconfronteerd met een dergelijke opponent zijn interessant. Elke keer is het weer puzzelen voor je de zwakke kant van een tegenstander hebt ontdekt. Heb je eenmaal door hoe je zo’n tegenstander kan verslaan, dan is het snel doorhakken naar een nieuw level geblazen.
Conclusie
In mijn oordeel over deze game hinkel ik op twee gedachten. Ik vind het jammer dat EA gewoon het oude concept heeft gerecycled, en met een paar toevoegingen gewoon weer in de schappen gooit. Er had wat mij betreft best wat meer innovatie in de game mogen zitten. Anderzijds is het nog steeds een prima spel, en zijn de overgangen van film naar spel nog steeds een lust voor het oog. Aangezien de game als LotR game op de markt komt zal het zijn weg naar vele huiskamers zonder al te veel moeite vinden. En eerlijk is eerlijk, ben je wel in voor een beetje hak- en slawerk, dan is deze game één van de beste in zijn genre. Heb je de eerste game al, dan moet je overwegen of de nieuwe filmbeelden en toevoegingen de extra aanschaf wel waard zijn. Je valt je in elk geval nooit echt een buil aan deze game.
Zapshow langs ruim zestig jaar Disney
Een spektakel met veel lichtjes, prachtige decorstukken en bekende Disneyfiguren. Disney on Ice viert feest met de jubileumshow 100 Years of Disney Magical Moments. In deze show wordt teruggeblikt op de vele onvergetelijke verhalen van Walt Disney met meer dan 60 bekende figuren op het ijs.
~
Al sinds 1988 bezoekt deze ijsshow ons land met een wisselend thema rondom de sprookjes van Walt Disney. Vorig jaar werd Belle en het Beest opgevoerd en het jaar daarvoor Toy Story. Dit jaar gaat het er anders aan toe en worden verschillende fragmenten gespeeld uit toppers als Pinokkio, De Kleine Zeemeermin, Toy Story, Aladdin, Mulan, A Bug’s Life en The Lion King. Het is een feest van herkenning voor jong en oud. Maar de trein dendert net te snel voort, waardoor je de spanning van de verhalen mist. Je valt van het ene verhaal in het andere en dat is best leuk voor een keer, maar Disney on Ice is sterker in het neerzetten van een compleet verhaal.
Small World
Uiteraard draait het in de show ook om de muis waarmee het allemaal begon: Mickey Mouse. Aan het eind van het eerste deel neemt hij iedereen mee naar zijn favoriete plekje op de wereld: Disneyland, waar het aanstekelijk liedje It’s a Small World uit de speakers galmt. De lichten in de zaal worden gedoofd en het is tijd voor een heuse electrical parade. Een absoluut hoogtepunt van deze show, dat helaas niet waargemaakt wordt. Daardoor valt het slot van deze show, waar alle figuren op het ijs komen, tegen.
~
Disney on Ice is er weer in geslaagd een schitterende show neer te zetten die jong en oud zal aanspreken. Deze zappende opzet is voor een keer leuk om gezien te hebben, maar volgend jaar weer graag een volledig Disney-sprookje.
Disney on Ice is nog tot en met 26 december in Den Haag te zien en van 28 t/m 31 december in Den Bosch.
Disney on Ice
Gezien op donderdag 18 december 2003 in Statenhal, Den HaagMisschien ook iets voor u
Niks trainen: spelen!
Ooit, begin jaren ’90, veranderde EA de wereld van voetbalgames voorgoed. FIFA Soccer stuwde de grafische mogelijkheden tot nieuwe hoogten, en werd de maatstaaf voor andere games in het genre. In 1996 deden ze dat wederom met FIFA’96, een prachtige voetbalgame die de liefhebbers snel de nieuwe Playstation deed aanschaffen. Acht jaar verder zit ik hier op de bank met het nieuwste deel uit de serie in mijn PS2.
~
FIFA Soccer heet tegenwoordig FIFA Football en is het meest gevierde en bekritiseerde spel van de laatste jaren. Elke jaarlijkse editie van deze reeks wordt gigantisch goed verkocht, maar veel recensenten vinden dat EA zich er bij elke update al te makkelijk vanaf maakt. Een paar grafische verbeteringen, nieuwe statistiekjes, ervoor zorgen dat alle spelers bij de goede club zitten, en hup, het spel kan in de schappen. De gameplay zou echter door de jaren heen grondig verwaarloosd zijn. Deze criticasters omarmen allemaal Konami’s Pro Evolution Soccer 3.
Trainingskamp
Zelf heb ik nooit het gezeur over FIFA begrepen. Misschien is de gameplay wat simpeler dan PES3, maar wanneer dringt het tot de botte koppen van veel recensenten door dat dit is wat het grote publiek wil? Natuurlijk zijn er altijd wel een paar hardcore gamers te vinden die het wel leuk vinden om uren te trainen voor je een mannetje kunt uitspelen, maar de meeste mensen willen gewoon een potje ballen zonder gedoe. En dat is waar altijd de kracht van FIFA heeft gelegen, het ‘pick up and play gehalte’. Even weten waar de pass, schiet en lob knopjes zitten, en hop, spelen maar. Als recensenten dat niet snappen, dan zijn ze zich in rap tempo van een groot deel van de consumenten aan het vervreemden. Hardcore gamers vormen namelijk maar een klein percentage van de markt…
In de reclamecampagnes rond FIFA 2004 wordt veel aandacht aan de nieuwe ‘off the ball’ optie besteed. Je kunt nu met een beetje handigheid mannetjes laten vrijlopen. Eerlijk gezegd heb ik na uren spelen nog maar weinig van deze optie gebruik gemaakt. De verdedigers in FIFA staan namelijk dicht op de spitsen, en daardoor heb je vaak weinig tijd voor extra gepriegel. Gewoon snel passen en de vrije man zoeken is al moeilijk genoeg. De vrije man ook nog eens gaan besturen is niet altijd het eerste wat in je opkomt. In plaats van deze functie had ik liever weer de trucjes gehad zoals in FIFA ’99. De schaarbewegingen en de kleine lobjes waarmee je tackles kon ontwijken waren een stuk handiger. Hierdoor kon de man aan de bal zelf ruimte creëren.
~
Coach
Aan het spel is nu ook een carrièremodus toegevoegd. Hierin neem je als manager de leiding over een door jou gekozen team, en probeer je betere spelers aan te trekken. Door het behalen van doelstellingen krijg je meer prestige en armslag en kan je meer invloed op je spelers uitoefenen. Ik begon met FC Groningen, en na één seizoen had ik vijf nieuwe spelers aangetrokken, die de ploeg in het tweede seizoen naar de landstitel wisten te voeren. Succes zorgt voor zwaardere doelstellingen, maar dat hoort nu eenmaal bij het baantje van manager.
Hoewel FIFA 2004 wederom een ruime voldoende krijgt, heb ik toch een paar aanmerkingen op het spel. Foefjes als ‘of the ball’ zijn misschien leuk op papier, maar doen een beetje afbreuk aan het simpele en ongecompliceerde dat FIFA altijd zo kenmerkte. Liever had ik wat meer aandacht gehad voor ‘on the ball’. Je hebt weinig mogelijkheden om echt te dribbelen en passeerbewegingen zijn moeilijker geworden. Wat gameplay betreft blijft FIFA ’99 (ondanks de vaak matige AI van de keepers in dat deel) toch mijn favoriet. In FIFA 2004 is mannetje uitspelen, achterlijn halen, voorzetten en inkoppen een hele toer, en dat zorgt vaak voor wat frustratie, weinig kansen en daardoor minder enerverende wedstrijden. Ondanks deze kritiek is FIFA 2004 gewoon een prima game waar de causal gamer zich zeker geen buil aan zal vallen.
Vermoeiend
Korn werd eigenlijk pas echt bekend bij het grote publiek met het album Follow the Leader uit 1998. De single met dezelfde titel gooide hoge ogen en was ook regelmatig te horen. En dit niet slechts in de kamer van de fans van de band, maar mensen stonden ook in de kroeg te hossen op dit nummer. De band kwam ineens in het middelpunt van de belangstelling te staan. Daarna echter verdween de band weer snel uit deze spotlights.
~
Veelgehoorde kritiek is dat het vorige album van de band, Untouchables, veel te soft geproduceerd is, waardoor de agressie van de muziek niet goed tot zijn recht komt. Ik ben benieuwd of die op dit zesde studioalbum ook weer het geval is of dat de metal van de band met bakken uit de hemel valt. Weet Korn met dit album weer een hit af te leveren of blijft de band zich in de schaduw voortbewegen?
Verborgen track als muzikale hoogtepunt
De band klinkt minder fris dan wat ik in eerste instantie verwacht had. De muziek is weinig verrassend en niet bijster afwisselend. Dit komt vooral doordat er weinig dynamiek en volumeverschil in te ontdekken is. Tevens is er niet erg creatief omgesprongen met ritmes. Korn doet je niet wippen op je stoel maar wegzakken in een weinig inspirerend stampwerk en zuchten onder het langzame tempo van de songs. Positieve uitzondering hierop is de verborgen track One (ja die van Metallica). Deze uitvoering klinkt wel leuk en is zeker het beste nummer van de CD.
Fuck
Sommige teksten zijn weinig inspirerend zoals “Y’all want a single say fuck that
Fuck that, Fuck that [x6]” uit Y’All Want a Single, de huidige single van de band. Verder ligt het woord fuck zanger Jonathan Davis wel erg lekker in de mond. Toch is het niveau van de teksten niet onaardig. Frustraties uit het leven worden via de teksten uitgeschreeuwd. Echte gevoelens, daar kan je toch niets op tegen hebben?
Doodmoe
Soms lijkt de wereld simpel. Er is muziek die je energie geeft en waarmee je na het beluisteren de hele wereld aan kan, en er is muziek die je energie kost en waarna je moe en onbevredigd op de bank in slaap zakt. Helaas valt de nieuwe Korn in de laatste categorie. De muziek sprankelt niet, ze inspireert niet, ze is niet nieuw en doet niets positiefs met mijn gemoedstoestand. Het spijt me voor de jongens uit Bakersfield: ik word gewoon doodmoe van deze muziek.
Geen hoogvlieger
Take a Look in the Mirror is geen sterk album. Muzikaal moet het album het van een als verborgen track verstopte cover hebben en tekstueel is het eerder puberaal dan briljant. De muziek is vermoeiend en weinig inspirerend. Meer kan ik er ook niet van maken. De muziek is niet stevig of agressief, ze doet me slechts zuchten van vermoeidheid. Een hit zal de band hier dan ook zeker niet mee scoren.
Link:
Officiële website – http://www.korn.com/
Korn
Album: Take a Look in the MirrorAantal tracks: 13
Misschien ook iets voor u
TOP 8WEEKLY 2003
Plotseling is het kerstvakantie. Wat doe je dan? Natuurlijk heb je de verplichte dagen met de familie en het onvermijdelijke oliebollen eten op oudejaarsavond en nieuwjaarsdag (en nog weken daarna, als je pech hebt), maar wat doe je in de tussentijd? Lijstjes lezen en lijstjes samenstellen. Terwijl je ligt uit te buiken van de veel te grote hoeveelheid kalkoen spelen de mooiste, beste, slechtste, leukste, vervelendste, opwindendste, verrassendste, idiootste, saaiste momenten van het bijna voorbije jaar door je hoofd. En wat is er leuker dan een lijstje samenstellen? Juist! Lijstjes van anderen lezen en afkraken. Want al die stomme lijstjesmakers zijn jouw favorieten altijd vergeten en ze doen het altijd helemaal verkeerd.
~
Theaterredacteur Nathalie compileerde een top van de plaatsen waar je het afgelopen jaar geweest moet zijn, op een bepaald moment, in een bepaalde straat, om een bepaalde sfeer te proeven. De top van eindredacteur en literatuurlezer Els gaat over de grootste leugenaars van 2003. Bush staat er inderdaad in, maar Blair niet. Mabel wel, maar wie nog meer?
IJslandkenner en -correspondent Paul maakte een lijstje met zijn beste en slechtste films van het afgelopen jaar. Jenny, de meest recente aanwinst van onze filmredactie, zette haar acht filmische hoogtepunten op een rij, waaronder de beste trailer en de beste quote. Filmrecensent Ingrid zocht naar nieuwe woorden en vond onder andere joppiesaus en rimpelrockers. Niek zette zijn beste cd’s van 2003 op een rijtje.
Melson is de hoofdredacteur en schijfjesverzamelaar van 8WEEKLY. Zijn huis ligt vol dvd’s en cd’s en hij zorgde dan ook voor een top van ‘glimmende schijfjes’. Game- en filmkenner Jan kon niet kiezen en compileerde twee lijstjes: de beste games en de slechtste films. Een keuze uit zijn snedige commentaar: “pretentieus werkje, pure prut, zouteloze bende.” Joost recenseert cd’s en heeft een voorliefde voor foute muziek. Kijk naar een lijstje beste cd’s met daarin onder andere Spanner en Stef Bos.
Hoofd muziek Mark Hospers betuigt spijt met zijn lijstje niet-door-8WEEKLY-gerecenseerde cd’s. En passant vermeldt hij ook zijn top 8 beste cd’s en beste concerten van 2003. Filmcritica Floortje vond de films dit jaar niet veel soeps en presenteert acht elementen die samen wel een goede film vormen. Margriet bekijkt de Nederlandse media met een kritisch oog en betitelt acht mensen als ‘verliezer’. Je zal er maar bij zitten… Olaf tenslotte is net vader geworden en heeft het druk met zijn kind. Toch leverde de muziekrecensent zijn top 8 van beste cd’s in.
Jan Auke bedacht een top acht waarin hij zijn kenmerkende cynische inslag kon verwerken: boeken die hij in 2004 zeker niet zou gaan lezen: A. F. Th., Mulisch en Leon de Winter bijvoorbeeld. Literatuurrecensent Matthijs lijdt aan een chronisch kastekort en stelde een lijstje samen van zijn verlangens: onbereikbare dingen die te duur, te veel of te zeldzaam zijn. Theaterman Mark laat zijn licht schijnen over alle deelgebieden die hij kent: film, muziek, boeken, theater, et cetera.
Naar de lijstjes!
TOP 8WEEKLY 2003
Top 8 plaatsen waar je geweest moest zijn in 2003:
Els Bertens
Pinokkio was een bijzonder jongetje. Hij was van hout, maar leefde toch. Hij bezat een leuk houten wipneusje, dat bij het vertellen van onwaarheden echter enorme proporties aannam. Pinokkio werd in 1880 geboren en leefde in Italië. Tijdens zijn leven heeft hij voor vele nazaten gezorgd: mannen en vrouwen met een houten kop en vol leugens en onwaarheden. 8WEEKLY zocht de acht grootste Pinokkio’s van 2003 bij elkaar.
8. Wereldkampioen
We beginnen met een eervolle vermelding voor de 24-jarige Zuid-Afrikaan Abrie Kruger. In november van dit jaar deed hij mee aan de Wereldkampioenschappen Liegen in de Britse provincie Cumbria en hij won. Op zich al een prestatie die een plaats in deze top-8 verdient, maar Abrie keek niet op een leugentje meer of minder. Hij werd namelijk na zijn overwinning beschuldigd van valsspelen. Ik dacht dat dat juist de bedoeling was van het WK Liegen!
7. Sletje
Op zeven de enige vrouw van deze top 8: onze enige echte Mabel. “Klaas? Um, ja, die heb ik geloof ik ooit wel eens gezien. Maar mijn vriend? Nee. Wat zeg je? Slapen op zijn boot? Ben je nou helemaal!” Er leek een prachtige nieuwe prinses bij te komen, maar bromsnor Peter R. de Vries gooide roet in het eten door te onthullen dat Mabel een gangsterliefje was. Mevrouw Wisse Smit ontkende in alle toonaarden dat ze ooit meer dan oogcontact met topcrimineel Klaas Bruinsma had gehad, maar dat mocht niet baten. Balkenende (zie verderop) kon haar leugentjes niet slikken en ontzegde haar het recht op de troon. Arme Mabel. In haar omgeving hoef je niet meer aan te komen met de term ‘een leugentje om bestwil’.Eervolle vermelding voor: Ottolien Lels. Als vriendin van Mabel probeerde zij haar te redden door te verklaren dat zijzelf het gangsterliefje was. De Volkskrant drukte dat groot af en daarna hebben we er niets meer van vernomen.
6. Een kalkoen
Politici zijn beroepsleugenaars, dus de nummer zes van deze top kan eigenlijk niets aangerekend worden. George W. Bush is zijn naam en zijn leugens zijn te talrijk om op te noemen. Laten we volstaan met bedrog dat niet in naam der politiek werd uitgevoerd: met Thanksgiving bracht hij een bliksembezoek aan “zijn jongens” in Irak om hen een hart onder de riem te steken. Zijn gevoelens van patriottisme waren misschien wel echt, maar de kalkoen die hij meebracht niet. Wijze woorden van zijn voorganger Abraham Lincoln: You can fool some of the people all of the time, and all of the people some of the time, but you can not fool all of the people all of the time.Eervolle vermeldingen voor: Donald Rumsfeld, Ari Fleischer, Dick Cheney, Tommy Franks en de vele anderen die het regime van Dubya mogelijk maken.
5. Please help me!
Ze heten Cyril Omorodion, Dr. Shamsudeen Pius Patrick, Jonson Phil Okemadu en komen uit Nigeria. Maar waarschijnlijk heten ze niet echt zo. Ze sturen e-mails met daarin verzoeken of je hen wilt helpen met het doorsluizen van geld, tegen een aantrekkelijk percentage van de buit natuurlijk. Maar eigenlijk willen ze geld van jou. Het ligt voor de hand om hen de vijfde plaats in deze top cadeau te doen, maar dat gaat niet door. De vijfde plaats is voor Klaas de Vries, die een zeer vermakelijke correspondentie aanging met Prince Ado Musa Adama en hem daarin net zo veel leugens vertelde als alle Nigeriaanse spammers bij elkaar. Proficiat Klaas!
4. Eigen verantwoordelijkheid
Het nadeel van de leugens van politici is dat ze zo ingewikkeld in elkaar zitten dat er altijd wel iets van waar is. Heb je Balkenende ooit kunnen betrappen op een leugen? Niet openlijk en direct, want de wauwelende kleerhangerslikker gaat uit ‘vrantwoordekeidsgevoel’ elk rechtstreeks antwoord uit de weg. Toch is de vierde plaats voor hem, vanwege zijn optreden in Margaritagate (eervolle vermelding voor dat jaloerse zeurstelletje), Mabelgate, en wieweetwelkegate nog meer. Meest openlijke leugen was wel dat “niemand er meer dan één procent op achteruit zal gaan in koopkracht”. Toen bleek dat chronisch zieken en gehandicapten maar liefst acht procent moesten inleveren, haastte Balkenende zich te zeggen dat die ene procent “een gemiddelde” was. Eervolle vermelding: voor ons allemaal, omdat we die man zijn gang laten gaan en zijn tegeltjeswijsneuzerige gemiezemuis over “verantwoordelijkheidsmogelijkheden” allemaal slikken.
3. Zielig verhaal
Journalisten staan onder grote druk. Ze moeten steeds maar weer met nieuws komen. Wat als er een keer geen nieuws is? Dan verzin je dat. Zo dacht Jayson Blair er in ieder geval over. Tussen oktober 2002 en mei 2003 schreef hij talloze artikelen voor The New York Times. Achteraf bleek dat hij dingen verzonnen had of overgeschreven uit andere kranten. Zijn oplichterij werd ontdekt toen hij een artikel over de ouders van een krijgsgevangen soldate schreef. Hun huis keek helemaal niet uit over “tabaksvelden en weiden met vee”, iets wat hij zelf bedacht had terwijl hij een interview uit The New York Observer overschreef. Blair werd ontslagen en moest in therapie. Hij bleek zijn ontslag en zijn zelfbedachte verhalen heel amusant te vinden.
2. Geen seks
zonder voorbehoedmiddelenlost alles opOp de tweede plaats het Vaticaan en dus de paus. Sommigen vinden het katholieke geloof misschien een leugen, maar daar gaat deze top-8 niet over. Het gaat over een veel schrijnendere kwestie. Roomse priesters en bisschoppen prediken naast het woord van God tegenwoordig ook over de werking van het condoom. Een condoom beschermt niet tegen Aids: “Het aids-virus is grofweg 450 keer kleiner dan de zaadcel,” aldus kardinaal Alfonso Lopez Trujillo, hoofd van de pauselijke raad voor het gezin. Het Vaticaan wil het gebruik van condooms ontmoedigen, want condooms maken vrije seks mogelijk en bevorderen daardoor juist de verspreiding van Aids. Ooit zulke gevaarlijke krompraterij gehoord? Degenen die de paus als wijs man zien moeten nog maar eens goed nadenken.
1. “There are no tanks in Baghdad”
Op nummer één dan tenslotte de meest komieke leugenaar van 2003. Na begin april verdween hij van de buis om vervolgens nooit meer gezien te worden, maar hij is onbetwist de beste en grootste leugenaar van 2003. Het vergt heel wat moed om voor de televisie te verkondigen dat je stad niet in handen is gevallen van de Amerikanen, terwijl boven je een Black Hawk-helikopter cirkelt: “There are no American infidels in Baghdad. Never!” Probeer het zelf eens: alles wat de vijand zegt tegenspreken. Dat Mohammed Saeed Al-Sahaf in zichzelf bleef geloven is een wonder. Voor hem de titel ‘grootste leugenaar van 2003’.
Paul Caspers
De 8 beste films van 2003
De 8 grootste @&%films van 2003
De 8 beste CD’s van 2003
Ingrid Wolfslag
Mijn 8 meest opvallende nieuwe Nederlandse woorden van 2003
Niek
De beste cd’s van 2003:
Melson Zwerver
“Video killed the radio star” zongen de Buggles ooit, maar vijftien jaar later is het “dvd killed the movie star”: nooit eerder was ik zo weinig in de bioscoop te vinden als in het afgelopen jaar. In 2003 vond de dvd-speler massaal zijn weg naar de Nederlandse huishoudens, en het aantal klassieke (en minder klassieke) titels dat inmiddels op het medium is verschenen, is overweldigend. Maar omdat er ook nog andere plaatjes in de speler kunnen, wil ik me niet alleen beperken tot dvd’s. Vandaar mijn top 8 van mooist glimmende schijfjes van 2003. In willekeurige volgorde:
Het Duitse drill-n-bassgenie Panacea laat zich op War of Sound van zijn andere kant zien. Hij vermengt duistere samples uit The Silmarillion met schurende, slepende electronica en rare vocalen. Tolkien klonk nog nooit zo meedogenloos.
Een hele mond vol, maar het mag bij deze perfecte special edition. Nooit eerder werd een nieuwe film zo uitgebreid gedocumenteerd als op deze vijfdelige set (inclusief Gollumbeeldje!). En het mooiste moet nog komen in de vorm van de uitgebreide versie van The Return of the King.
Ja, tuurlijk is Linkin Park retecommercieel en absoluut not done in de “serieuze” muziekwereld, maar wat maakt het uit als het zo lekker klinkt? De topnummers volgen elkaar in hoog tempo op, met als hoogtepunt de briljante single Somewhere I Belong.
Oliver Stone was dit jaar druk bezig met de opnamen van Alexander (nu al de beste film van 2004), maar het verrassend goede Path To War volstaat prima als zoethoudertje. De film sluit naadloos aan bij Stones JFK en Nixon, maar is ook op zichzelf goed te verteren dankzij de uitgebreide bonusdisk.
Ook al ligt het ijs centimeters dik op de sloten, na twee nummers van The Thermals is het meteen zomer. Met afstand de beste afwasplaat van het jaar.
Hoewel ik hem alleen nog maar heb gehoord, is deze integrale uitvoering van de albums Pornography (1982), Disintegration (1989) en Bloodflowers (2001) zelfs nog beter dan de som der delen. En zodra ik de beelden er bij kan zien, wordt Trilogy vast nóg beter.
Ondanks vier briljante platen heeft niemand nog steeds ooit van Appleseed Cast gehoord. Zonde, want een betere mix van emo, soundscapes en melodie vind je nergens anders.
2003 stond bol van de klassiekers op dvd, maar Sunset Blvd. steekt er wat mij betreft boven uit. Een perfect gerestaureerde transfer, boeiende extra’s en – het allerbelangrijkst – een briljante film zijn genoeg voor de beste dvd-klassieker van het jaar.
Jan Geerling
Ik kon maar moeilijk kiezen, en daarom heb ik twee top-achtjes gedaan. Ten eerste mijn 8 favoriete games van 2003:
En hier is ook mijn rijtje van de 8 meest zuigende films van 2003:
Grimm
Verschrikkelijke film. Na een goed Nederlands filmjaar komt Alex van Warmerdam weer met zo’n typisch pretentieus werkje. En dit soort gedoe heeft de Nederlandse film bij het grote publiek haar slechte naam te danken. Heel snel vergeten.
The life of David Gale
Overgewaardeerd filmpje waarin Winslet een uiterst ongeloofwaardige journaliste speelt die zogenaamd cynisch en stoer moet overkomen, maar zonder enige vorm van bewijs wel al te snel het ziellige verhaal van ter dood veroodeelde David Gale slikt. De film zit vol met stereotypen, een vergezocht plot en gewoon matig acteerwerk van mensen die beter hebben laten zien.
Adrenaline
Ik geloof dat toen deze film in de bios ging draaien alleen Georgina Verbaan en haar familie zijn gaan kijken, en terecht. Pure prut.
Dumb and Dumberer
Waarom een remake van deze comedy maken als je de oorspronkelijke acteurs niet kan krijgen? Deze film was al geflopt toen de eerste posters te zien waren.
Legally Blonde II
De eerste film had het fabeltje dat deze film een sterke en slimme blonde vrouw neerzette, en daarmee zou het stereotype van het domme blondje verleden tijd zijn. Toen was dat al onzin, en in deze tweede film is dat niet anders. Dom, Blond en Roze. Absolute zemelfilm.
Bad Boys II
Na de eerste, erg leuke, film zat ik al op de sequel te wachten. Die viel uiteindelijk zwaar teleurstellend uit. Naast het feit dat we een flink stukje onsmakelijke humor voorgeschoteld krijgen duurt de film veel te lang, en is bovendien behoorlijk fout qua politieke inslag. Nu kan politiek incorrect soms erg leuk zijn, maar dit is gewoon genant.
Blue Crush
Tel het aantal keren dat je de woorden “you go girl” hoort in deze wel heel stereotiepe film over een blond meisje dat aan surfen doet. De ultieme formulefilm van 2003. Ondanks het feit dat het surfen op zee plaatsvindt, is dit een behoorlijk zoutloze bende.
Secretary
Met deze keuze schop ik vast veel mensen tegen het zere been, want de film kreeg veel waardering. De keuze voor Secetary in deze negatieve top 8 is gewoon persoonlijk. De film kon me niet boeien, en was een ware marteling om uit te kijken. Als je deze film wel goed vindt, dan neem ik je niets kwalijk. Wil je in discussie over de andere 7 titels in dit lijstje, dan heb ik je wel één en ander mee te delen…
Joost van Hoek
De beste cd’s van 2003:
Floortje Smit
Hollywood, opgelet! Ik vond het dit jaar op filmgebied een beetje teleurstellend. Voeg voor mij de onderstaande ingrediënten uit 2003 samen en ik beloof over die geweldige (maar vreemde) film in 2004 sowieso positief te zijn.
Nathalie van Eck
8. Wereldkampioen
We beginnen met een eervolle vermelding voor de 24-jarige Zuid-Afrikaan Abrie Kruger. In november van dit jaar deed hij mee aan de Wereldkampioenschappen Liegen in de Britse provincie Cumbria en hij won. Op zich al een prestatie die een plaats in deze top-8 verdient, maar Abrie keek niet op een leugentje meer of minder. Hij werd namelijk na zijn overwinning beschuldigd van valsspelen. Ik dacht dat dat juist de bedoeling was van het WK Liegen!
7. Sletje
Op zeven de enige vrouw van deze top 8: onze enige echte Mabel. “Klaas? Um, ja, die heb ik geloof ik ooit wel eens gezien. Maar mijn vriend? Nee. Wat zeg je? Slapen op zijn boot? Ben je nou helemaal!” Er leek een prachtige nieuwe prinses bij te komen, maar bromsnor Peter R. de Vries gooide roet in het eten door te onthullen dat Mabel een gangsterliefje was. Mevrouw Wisse Smit ontkende in alle toonaarden dat ze ooit meer dan oogcontact met topcrimineel Klaas Bruinsma had gehad, maar dat mocht niet baten. Balkenende (zie verderop) kon haar leugentjes niet slikken en ontzegde haar het recht op de troon. Arme Mabel. In haar omgeving hoef je niet meer aan te komen met de term ‘een leugentje om bestwil’.
Eervolle vermelding voor: Ottolien Lels. Als vriendin van Mabel probeerde zij haar te redden door te verklaren dat zijzelf het gangsterliefje was. De Volkskrant drukte dat groot af en daarna hebben we er niets meer van vernomen.
6. Een kalkoen
Politici zijn beroepsleugenaars, dus de nummer zes van deze top kan eigenlijk niets aangerekend worden. George W. Bush is zijn naam en zijn leugens zijn te talrijk om op te noemen. Laten we volstaan met bedrog dat niet in naam der politiek werd uitgevoerd: met Thanksgiving bracht hij een bliksembezoek aan “zijn jongens” in Irak om hen een hart onder de riem te steken. Zijn gevoelens van patriottisme waren misschien wel echt, maar de kalkoen die hij meebracht niet. Wijze woorden van zijn voorganger Abraham Lincoln: You can fool some of the people all of the time, and all of the people some of the time, but you can not fool all of the people all of the time.
Eervolle vermeldingen voor: Donald Rumsfeld, Ari Fleischer, Dick Cheney, Tommy Franks en de vele anderen die het regime van Dubya mogelijk maken.
5. Please help me!
Ze heten Cyril Omorodion, Dr. Shamsudeen Pius Patrick, Jonson Phil Okemadu en komen uit Nigeria. Maar waarschijnlijk heten ze niet echt zo. Ze sturen e-mails met daarin verzoeken of je hen wilt helpen met het doorsluizen van geld, tegen een aantrekkelijk percentage van de buit natuurlijk. Maar eigenlijk willen ze geld van jou. Het ligt voor de hand om hen de vijfde plaats in deze top cadeau te doen, maar dat gaat niet door. De vijfde plaats is voor Klaas de Vries, die een zeer vermakelijke correspondentie aanging met Prince Ado Musa Adama en hem daarin net zo veel leugens vertelde als alle Nigeriaanse spammers bij elkaar. Proficiat Klaas!
4. Eigen verantwoordelijkheid
Het nadeel van de leugens van politici is dat ze zo ingewikkeld in elkaar zitten dat er altijd wel iets van waar is. Heb je Balkenende ooit kunnen betrappen op een leugen? Niet openlijk en direct, want de wauwelende kleerhangerslikker gaat uit ‘vrantwoordekeidsgevoel’ elk rechtstreeks antwoord uit de weg. Toch is de vierde plaats voor hem, vanwege zijn optreden in Margaritagate (eervolle vermelding voor dat jaloerse zeurstelletje), Mabelgate, en wieweetwelkegate nog meer. Meest openlijke leugen was wel dat “niemand er meer dan één procent op achteruit zal gaan in koopkracht”. Toen bleek dat chronisch zieken en gehandicapten maar liefst acht procent moesten inleveren, haastte Balkenende zich te zeggen dat die ene procent “een gemiddelde” was.
Eervolle vermelding: voor ons allemaal, omdat we die man zijn gang laten gaan en zijn tegeltjeswijsneuzerige gemiezemuis over “verantwoordelijkheidsmogelijkheden” allemaal slikken.
3. Zielig verhaal
Journalisten staan onder grote druk. Ze moeten steeds maar weer met nieuws komen. Wat als er een keer geen nieuws is? Dan verzin je dat. Zo dacht Jayson Blair er in ieder geval over. Tussen oktober 2002 en mei 2003 schreef hij talloze artikelen voor The New York Times. Achteraf bleek dat hij dingen verzonnen had of overgeschreven uit andere kranten. Zijn oplichterij werd ontdekt toen hij een artikel over de ouders van een krijgsgevangen soldate schreef. Hun huis keek helemaal niet uit over “tabaksvelden en weiden met vee”, iets wat hij zelf bedacht had terwijl hij een interview uit The New York Observer overschreef. Blair werd ontslagen en moest in therapie. Hij bleek zijn ontslag en zijn zelfbedachte verhalen heel amusant te vinden.
2. Geen seks
zonder voorbehoedmiddelenlost alles opOp de tweede plaats het Vaticaan en dus de paus. Sommigen vinden het katholieke geloof misschien een leugen, maar daar gaat deze top-8 niet over. Het gaat over een veel schrijnendere kwestie. Roomse priesters en bisschoppen prediken naast het woord van God tegenwoordig ook over de werking van het condoom. Een condoom beschermt niet tegen Aids: “Het aids-virus is grofweg 450 keer kleiner dan de zaadcel,” aldus kardinaal Alfonso Lopez Trujillo, hoofd van de pauselijke raad voor het gezin. Het Vaticaan wil het gebruik van condooms ontmoedigen, want condooms maken vrije seks mogelijk en bevorderen daardoor juist de verspreiding van Aids. Ooit zulke gevaarlijke krompraterij gehoord? Degenen die de paus als wijs man zien moeten nog maar eens goed nadenken.
1. “There are no tanks in Baghdad”
Op nummer één dan tenslotte de meest komieke leugenaar van 2003. Na begin april verdween hij van de buis om vervolgens nooit meer gezien te worden, maar hij is onbetwist de beste en grootste leugenaar van 2003. Het vergt heel wat moed om voor de televisie te verkondigen dat je stad niet in handen is gevallen van de Amerikanen, terwijl boven je een Black Hawk-helikopter cirkelt: “There are no American infidels in Baghdad. Never!” Probeer het zelf eens: alles wat de vijand zegt tegenspreken. Dat Mohammed Saeed Al-Sahaf in zichzelf bleef geloven is een wonder. Voor hem de titel ‘grootste leugenaar van 2003’.
Paul Caspers
De 8 beste films van 2003
De 8 grootste @&%films van 2003
De 8 beste CD’s van 2003
Ingrid Wolfslag
Mijn 8 meest opvallende nieuwe Nederlandse woorden van 2003
Niek
De beste cd’s van 2003:
Melson Zwerver
“Video killed the radio star” zongen de Buggles ooit, maar vijftien jaar later is het “dvd killed the movie star”: nooit eerder was ik zo weinig in de bioscoop te vinden als in het afgelopen jaar. In 2003 vond de dvd-speler massaal zijn weg naar de Nederlandse huishoudens, en het aantal klassieke (en minder klassieke) titels dat inmiddels op het medium is verschenen, is overweldigend. Maar omdat er ook nog andere plaatjes in de speler kunnen, wil ik me niet alleen beperken tot dvd’s. Vandaar mijn top 8 van mooist glimmende schijfjes van 2003. In willekeurige volgorde:
Het Duitse drill-n-bassgenie Panacea laat zich op War of Sound van zijn andere kant zien. Hij vermengt duistere samples uit The Silmarillion met schurende, slepende electronica en rare vocalen. Tolkien klonk nog nooit zo meedogenloos.
Een hele mond vol, maar het mag bij deze perfecte special edition. Nooit eerder werd een nieuwe film zo uitgebreid gedocumenteerd als op deze vijfdelige set (inclusief Gollumbeeldje!). En het mooiste moet nog komen in de vorm van de uitgebreide versie van The Return of the King.
Ja, tuurlijk is Linkin Park retecommercieel en absoluut not done in de “serieuze” muziekwereld, maar wat maakt het uit als het zo lekker klinkt? De topnummers volgen elkaar in hoog tempo op, met als hoogtepunt de briljante single Somewhere I Belong.
Oliver Stone was dit jaar druk bezig met de opnamen van Alexander (nu al de beste film van 2004), maar het verrassend goede Path To War volstaat prima als zoethoudertje. De film sluit naadloos aan bij Stones JFK en Nixon, maar is ook op zichzelf goed te verteren dankzij de uitgebreide bonusdisk.
Ook al ligt het ijs centimeters dik op de sloten, na twee nummers van The Thermals is het meteen zomer. Met afstand de beste afwasplaat van het jaar.
Hoewel ik hem alleen nog maar heb gehoord, is deze integrale uitvoering van de albums Pornography (1982), Disintegration (1989) en Bloodflowers (2001) zelfs nog beter dan de som der delen. En zodra ik de beelden er bij kan zien, wordt Trilogy vast nóg beter.
Ondanks vier briljante platen heeft niemand nog steeds ooit van Appleseed Cast gehoord. Zonde, want een betere mix van emo, soundscapes en melodie vind je nergens anders.
2003 stond bol van de klassiekers op dvd, maar Sunset Blvd. steekt er wat mij betreft boven uit. Een perfect gerestaureerde transfer, boeiende extra’s en – het allerbelangrijkst – een briljante film zijn genoeg voor de beste dvd-klassieker van het jaar.
Jan Geerling
Ik kon maar moeilijk kiezen, en daarom heb ik twee top-achtjes gedaan. Ten eerste mijn 8 favoriete games van 2003:
En hier is ook mijn rijtje van de 8 meest zuigende films van 2003:
Grimm
Verschrikkelijke film. Na een goed Nederlands filmjaar komt Alex van Warmerdam weer met zo’n typisch pretentieus werkje. En dit soort gedoe heeft de Nederlandse film bij het grote publiek haar slechte naam te danken. Heel snel vergeten.
The life of David Gale
Overgewaardeerd filmpje waarin Winslet een uiterst ongeloofwaardige journaliste speelt die zogenaamd cynisch en stoer moet overkomen, maar zonder enige vorm van bewijs wel al te snel het ziellige verhaal van ter dood veroodeelde David Gale slikt. De film zit vol met stereotypen, een vergezocht plot en gewoon matig acteerwerk van mensen die beter hebben laten zien.
Adrenaline
Ik geloof dat toen deze film in de bios ging draaien alleen Georgina Verbaan en haar familie zijn gaan kijken, en terecht. Pure prut.
Dumb and Dumberer
Waarom een remake van deze comedy maken als je de oorspronkelijke acteurs niet kan krijgen? Deze film was al geflopt toen de eerste posters te zien waren.
Legally Blonde II
De eerste film had het fabeltje dat deze film een sterke en slimme blonde vrouw neerzette, en daarmee zou het stereotype van het domme blondje verleden tijd zijn. Toen was dat al onzin, en in deze tweede film is dat niet anders. Dom, Blond en Roze. Absolute zemelfilm.
Bad Boys II
Na de eerste, erg leuke, film zat ik al op de sequel te wachten. Die viel uiteindelijk zwaar teleurstellend uit. Naast het feit dat we een flink stukje onsmakelijke humor voorgeschoteld krijgen duurt de film veel te lang, en is bovendien behoorlijk fout qua politieke inslag. Nu kan politiek incorrect soms erg leuk zijn, maar dit is gewoon genant.
Blue Crush
Tel het aantal keren dat je de woorden “you go girl” hoort in deze wel heel stereotiepe film over een blond meisje dat aan surfen doet. De ultieme formulefilm van 2003. Ondanks het feit dat het surfen op zee plaatsvindt, is dit een behoorlijk zoutloze bende.
Secretary
Met deze keuze schop ik vast veel mensen tegen het zere been, want de film kreeg veel waardering. De keuze voor Secetary in deze negatieve top 8 is gewoon persoonlijk. De film kon me niet boeien, en was een ware marteling om uit te kijken. Als je deze film wel goed vindt, dan neem ik je niets kwalijk. Wil je in discussie over de andere 7 titels in dit lijstje, dan heb ik je wel één en ander mee te delen…
Joost van Hoek
De beste cd’s van 2003:
Floortje Smit
Hollywood, opgelet! Ik vond het dit jaar op filmgebied een beetje teleurstellend. Voeg voor mij de onderstaande ingrediënten uit 2003 samen en ik beloof over die geweldige (maar vreemde) film in 2004 sowieso positief te zijn.
1. Schrijver: Chuck Palahniuk (Fight Club)
Wie seksverslaafden, misvormde kippen, sekteleden en een snufje maatschappijkritiek in een mixer gooit, krijgt het wonderbaarlijke oeuvre van Chuck Palahniuk. Het tweede boek van deze geniale Amerikaan dit jaar ein-de-lijk in het Nederlands vertaald (maar in het Engels lezen is verplicht!). Sinds Fight Club wacht ik op een volgende verfilming. Omdat de hoofdpersoon zelfmoord pleegt met een neerstortend vliegtuig ligt het scenario van Survivor sinds 11 september 2001 ongebruikt op de plank. Jammer.
2. Regisseur: Alejandro González Iñárritu (Amores Perros, ‘Mexico’ in 11’09″01)
Nee, dit jaar was er geen film van hem in de Nederlandse bioscopen te zien. Toch in mijn top 8: ik heb het hele jaar uitgekeken naar de Nederlandse release van 21 Grams. En ik wacht nog steeds…
3. Muziek: Tom Barman (voormalig frontman van dEUS)
Hij weet vast weer zo’n mooie, gevarieerde èn hippe soundtrack samen te stellen als hij deed voor zijn regiedebuut Any Way The Wind Blows.
4. Acteur: Ewan McGregor
Deze kameleon heeft zijn repertoire van junk tot musicalster dit jaar uitgebreid met een schippersknecht met geheim (Young Adam) en een ‘mens man, ladies man, man about town’ (Down With Love) en kan nu officieel alles.
5. Actrice: Lucy Liu
In Charlie’s Angels: Full Throttle was ze al ultrastoer met haar outfits en vechttechnieken, maar in Kill Bill houdt ze goed stand naast Uma Thurman. In een paar maanden tijd leerde ze Japans, het hanteren van een samuraizwaard, gracieus rondschuifelen in een sneeuwwitte kimono op onmogelijke slippers en het combineren van die drie dingen. Wat een vrouw!
6. Prop: samuraizwaard
Wie heeft hier na het zien van Kill Bill nog uitleg bij nodig? Het over-the-top afhakken van ledematen doet het nu eenmaal altijd goed bij mij.
7. Locatie: kleine ruimtes
Ondanks mijn latente claustrofobie vond ik dit jaar de films die zich afspeelden op een paar vierkante meters erg leuk, zoals Phonebooth en Tape.
8. Extra: stukje anime
Dit jaar heb ik twee stukjes anime gezien – buiten de gebruikelijke Pokémon/Sailor Moon-overdosis op Fox Kids natuurlijk – en beide keren zat ik met kloppend hart en open mond in de bioscoop. Tarantino liet zien dat een stukje tekenfilm ook in een gewone film geplaatst kan worden. Als die tekenaar en die van Spirited Away de krachten eens bundelden?
Mark Hospers
Beste cd’s van het jaar:
De acht cd’s die tot onze schaamte niet door 8WEEKLY zijn behandeld en hierbij nog een eervolle vermelding krijgen.
De acht beste concerten van het afgelopen jaar:
Margriet van Dijken
De verliezers in de media van 2003.
1. Balkenende
De gemiddelde Nederlander vindt hem een ‘eitje’. Het charisma van een leider ontbreekt (denk aan het ontbijt met Bush). Heel Nederland heeft genoeg van zijn kabinet dat niets anders doet dan bezuinigen. Zijn populariteit is tot een minpunt gedaald. Ook heeft het koningshuis hem veel ellende bezorgd. Daarom nummer één in deze Verliezers-Top.
2. Mabel
Burgermeisje, gangsterliefje, wat ze ook moge zijn, ‘reserve-koningin’ wordt deze veelbesproken dame in ieder geval niet meer.
3. Fons Spooren
De ex-topman van PSV werd dit jaar opgepakt op verdenking van ontucht met minderjarigen. Hij wordt er van verdacht onveilige sex te hebben gehad, terwijl hij wist dat hij HIV besmet was. Alles werd breed uitgemeten in de pers. Pijnlijk voor Fons, nog pijnlijker voor z’n gezin. ‘Loser’ is het juiste woord voor hem.
4. Saddam Hoessein
Een beetje voorspelbaar, maar hij kan niet ontbreken in de lijst van verliezers. Saddam heeft verloren van Bush. Maar de echte verliezers zijn eigelijk de Irakezen. Weliswaar verlost van een dictator, maar het land is een grotere puinhoop dan ooit te voren.
5. Michael Jackson
Z’n carrière zit in het slop en hij is opgepakt wegens ontucht met minderjarigen. Need I say more…
6. Wouter Bos
Behaalde met de PvdA een gigantische hoeveelheid stemmen. Toch kwam de partij in de oppositie terecht. Van Wouter Bos horen we nog maar weinig.
7. Christina Aguilera
Ze is rijk, heeft tig stylisten tot haar beschikking, en toch weet ze het te presteren op de MTV Awards in de één na de andere verschrikkelijke outfit te verschijnen. Net als je denkt dat het niet erger kan, bewijst zij het tegendeel. Een prestatie op zich.
8. Jamai
Winnaar van Idols, maar nummer twee Jim blijkt succesvoller te zijn.
Olaf Molenaar
De beste cd’s van 2003:
Jan Auke Brink
8 auteurs die ik in 2004 zeker niet ga lezen:
8. A.F. Th.
Ik ben ooit begonnen in De tandeloze tijd, maar haakte na een aantal delen af. Zijn naam is al ingekort, maar laat iemand die man nu eens werkelijk compact leren schrijven.
7. Leon de Winter
Hoffman’s Honger heb ik onlangs nog gelezen. Was best een leuk boek, maar al die zionistische nonsens die hij publiceert, heeft de deur dicht gedaan.
6. Heleen van Royen
Erotische verhalen lees ik graag, maar met haar afbeelding op mijn netvlies krijg ik absoluut geen erectie. (Ik heb nog getracht haar Ton in te beelden, maar ook dat werkte niet).
5. Plato
Zijn theorieën zijn al jaren achterhaald.
4. Cees Noteboom
De P.C. Hooftprijs is voldoende erkenning; het zou wat te veel eer zijn als ik hem ook zou waarderen.
3. Alle auteurs aangeprezen door VPRO
Recensies van bijvoorbeeld R.A.M. zijn ideale graadmeters. Vinden zij het goed, dan weet je dat het intellectuele rommel is waar je je tijd niet aan hoeft te verdoen.
2. Karel Glastra van Loon
Zionistische nonsens zijn erg, maar deze zure SP’er is al helemaal niet te pruimen.
1. Harry Mulisch
Gelukkig is hij al jaren dood.
Matthijs de Ridder
8 dingen die je zou willen hebben, maar die je niet hebt wegens too much, too expensive & not yet there:
Mark de Vries
Film van 2003:
Catch Me If You Can. Spielberg doet het eens een keertje kleinschalig, met als resultaat één van z’n beste films. Een lekkere feelgood movie met een geweldige soundtrack.
Muziek van 2003:
Rock & Roll van Ryan Adams. Eén van in totaal drie albums die hij dit jaar gemaakt heeft, vol met lekkere rauwe rechttoe-rechtaan rock.
Boek van 2003:
Lach maar, maar deze jongen heeft dit jaar Harry Potter ontdekt. En deel vijf, Harry Potter and the Order of the Phoenix bewijst maar dat dit stiekem eigenlijk geen kinderboeken meer zijn. En het leest nog lekker weg ook.
Theater van 2003:
Lang leve het bevooroordeeld zijn, maar ik ga lekker stemmen op een voorstelling waar ik zelf bij betrokken ben geweest: Ben Elton’s Popcorn, opgevooerd door GUTS, de toneelvereniging van de afdeling Engels van de RuG, van 11 tot en met 16 september dit jaar. Ik ben dit jaar nog geen andere voorstelling tegengekomen die zo goed zijn doelen heeft bereikt.
Comeback van 2003:
Iedereen die tussen 1984 en 1990 jong was, kent ze, en dit jaar zijn ze ontzettend teruggekomen. Er is een live action-film in de maak, meerdere nieuwe comics, een tv-serie, en action figures. Wie? The Transformers, die.
Gebeurtenis van 2003:
Wat zal de gebeurtenis van 2003 zijn als we over 20 jaar terugkijken? Irak? Mabelgate? Vraag het me in 2023 nog maar eens.
Uitspraak van 2003:
“Acteren is geen hagelslag.” Het moet vloeien, je wilt geen stortvloed van kleine stukjes zonder samenhang. Waardevol advies van Hans Jansen, regisseur van GUTS.
Idioot van het jaar:
Inkoppertje, zozeer zelfs dat ik het eigenlijk niet hoef in te vullen… maar ik doe het lekker toch: The one, the only, the idiot of the year: Mr. George ‘Dobbeljoe’ Bush! Wat hebben we gelachen.
Muse in Reykjavik
Weinig grote bands nemen de moeite om naar het afgelegen IJsland te vliegen om er een concert te geven. De tickets voor Muse (à 60 euro) waren dus al binnen een halve ochtend uitverkocht, maar er passen maar 6000 mensen in de zaal, wat wellicht een reden is dat het commerciëel gezien niet zo lucratief is om op IJsland te spelen. Wanneer er een band van dergelijk kaliber wel die kant op komt, vindt het concert plaats in het enige grote podium dat de stad rijk is, de sporthal Laugardalshöllin, 5 minuten buiten het centrum van de stad.
~
IJslanders zetten het graag op een zuipen, maar in de sporthal geldt gelukkig een drankverbod, wat ook inhoudt dat er geen leeftijdsgrens gehanteerd wordt. Dat komt niet zo vaak voor in het restrictieve IJsland, en het overgrote deel van het enthousiaste publiek bestaat dan ook uit luidruchtige tieners. Muse mocht een inheems voorprogramma selecteren, en koos voor de in Engeland steeds populairder wordende groep Mínus. Die maakten vroeger dissonante noise-schuine-streep-hardcore, maar tegenwoordig concentreren ze zich op echte liedjes, met echte zang, een soort moderne en hardere versie van de Stooges. Hun korte setlist bestaat voornamelijk uit materiaal van hun laatste CD, Halldór Laxness. Het is een heftig, snoeihard concert, en het publiek vindt het prachtig.
IJslandse verkoudheid
~
Eentonig
De band werkt zich op die manier door de helft van Absolution, de hitnummers van Origin of Symmetry (New born, Space Dementia, Bliss, Plug in Baby), een nieuw nummer en paar titels van hun debuut Showbizz, die zo zeer aan hun nieuwe, hardere geluid zijn aangepast dat ze bijna onherkenbaar zijn. Het is een optreden zonder bijzondere uitschieters, wat het concert een beetje eentonig maakt. Waar Muse vroeger een veel rauwer en directer voorkomen had, is hun verschijning vandaag de dag veel meer een concept, abstract en afstandelijk. De band is daarom nu ook afhankelijk van hun theatrale voorkomen, van geniale uitslover Bellamy (zijn handen op het keyboard worden in de achtergrond vergroot geprojecteerd), van videoprojecties en vermakelijke trucs als de gigantische confettibalonnen die aan het einde van het concert op het publiek losgelaten worden.
Belevenis
Dat neemt allemaal niet weg dat een concert van Muse een indrukwekkende en heftige vertoning is, door slechts drie mensen op een enorm podium. En dat de muziek er mag wezen, ook al klinkt hij even compact en doorzichtig als op hun album. Na een korte toegift in de vorm van een snoeiharde vertolking van Stockholm Syndrome is het concert al na anderhalf uur afgelopen. Voor Muse het laatste concert van het jaar, en een kleine vakantie in IJsland, voor de IJslandse jeugd een belevenis die ze in eigen land niet vaak meemaakt.
Muse
Gezien op woensdag 10 december 2003 in Laugardalshöllin, Reykjavik, IJslandMisschien ook iets voor u
Oud zeer
Het gemotoriseerde leger van Italië werd eind negentiende eeuw met een handvol pijlen en speren uit Ethiopië verjaagd. Tien jaar later was Japan de eerste Aziatische macht die een Westers land (Rusland) versloeg. Vlak na de Tweede Wereldoorlog verloor Nederland een oorlog in Indonesië: de superieur geachte Westerse wereld heeft in loop der geschiedenis een aantal pijnlijke veldslagen en oorlogen verloren. De strijd om Nederlands-Indië heette tot het debacle van Sebrenica zelfs ‘nationaal trauma’. Tien jaar terug liepen de emoties nog hoog op, toen de Nederlandse overheid deserteur (of held?) Poncke Princen een visum verstrekte. Toneelschrijver Rob de Graaf schreef hierover voor het Arnhemse gezelschap Keesen&Co Omtrent PP. Over Poncke Princen en dat we toen niet beter wisten.
~
Wat betekent hij?
Rob de Graaf koos ervoor enkel de stemmen van de oud-strijders te laten horen, Poncke Princen zelf komt niet in het stuk voor. Dat zou een eenzijdig beeld op kunnen leveren, over de verrader en degenen die hij heeft verraden, of over de held en de achterblijvers die hem zijn eer niet gunnen. Maar daar is De Graaf niet op uit. De vraag is niet wie Princen is, maar wat hij betekent voor een groep mensen bij wie hij na jaren nog zoveel woede weet op te wekken.
Om beurten stappen de mannen en de vrouw naar voren. Ze schelden eindeloos op Poncke. Achter die scheldkanonnades schuilt echter hun verbitterde teleurstelling, en woede en frustratie nemen het steeds weer over van afstandelijk sarcasme. De veteranen zijn eerlijk tegen wil en dank. Door de komst van Poncke Princen komen gevoelens naar boven die jarenlang geen uitlaatklep hebben gehad. Emoties die inmiddels tegen het kookpunt liggen gaan met de personages op de loop, en dat levert huiveringwekkende, intense scènes op.
Hoogdravende diepgang
In een interview in De Gelderlander zei een oud-Indiëganger dat het stuk de kwestie van de vergeten oorlog zo goed uitdiept, dat hij soms even de draad kwijtraakte. De diepgang van Omtrent PP ligt soms dicht tegen hoogdravende nietszeggendheid aan: woede-uitbarstingen van tien minuten hebben grenzen aan geloofwaardigheid en mogelijkheden tot inleven. Steeds hervindt het stuk echter een balans. Niet alleen de prachtige beelden, maar ook het krachtige spel van de acteurs van Keesen&co leggen genoeg gewicht in de andere kant van de schaal.
Omtrent PP speelt tot begin februari
www.keesen-co.nl
Keesen&Co - Omtrent PP
Artiest: Keesen&CoMisschien ook iets voor u