~

Hitgevoelig

Duotone is de plaat waar al een tijdje op is gewacht, want Persil, de naam van het samenwerkingsverband tussen David Lingerak en Martine Brinksma, bestaat al sinds 1997. David formeerde Persil nadat zijn band Sonetic Vet, waarin ook Liesbeth Esselink van Solex speelde, er de brui aan gaf. Persil liet voor het eerst met succes van zich horen tijdens de door de VPRO georganiseerde Pixies-coverwedstrijd. Na een aantal demo’s kreeg het Britse label Shifty Disco lucht van het duo. De single Agony Aunt werd opgepikt en een Peel Session vond plaats. Dit was misschien een logisch gevolg van het succes van Solex bij BBC-Radio1-man John Peel. Begin 2003 deelde Persil samen met de nieuwe labelgenoten en Zea een plek op een split-7″. Voor Persil betekende dit de uitgave van het nummer Mum, tevens het tweede en meest hitgevoelige nummer van Duotone.

Gasttrompet

Duotone staat garant voor ongeveer drie kwartier catchy elektro-sample-indietronica met een sensueel stemgeluid. Het is het Nederlandse antwoord op Vive La Fête en Stereo Total, maar onderscheidt zich door een voller geluid. David en Martine lieten zich bijstaan door een aantal gasten. Zo zong Damon Tutunjian van het Amerikaanse The Swirlies mee op het nummer Traces of Knots en speelde Arnold de Boer van Zea trompet op de nummers Mum en June. Maar ze kunnen zich met zijn tweeën ook uitstekend redden, getuige het nummer Music dat een uiterst volle instrumentatie kent.

Doseren

De korte nummers, die veelal in up-tempo worden gespeeld, werken op den duur behoorlijk vervelend. Een paar nummers achter elkaar is leuk en goed te doen, maar het luisteren van een complete plaat werkt vermoeiend. De variatie is zeker wel aanwezig, maar niet genoeg. De hoop dat ze bij het SxSW-festival een half uur mogen spelen is dan ook niet vreemd, want pas dan komt deze laptop-pop pas goed tot zijn recht en is het zeer goed binnen te houden. Wordt het langer dan kunnen mensen afhaken. En dat zou zonde zijn, want slecht is deze plaat zeker niet. Persil is een pronkjuweel voor Transformed Dreams, laat daar geen misverstanden over bestaan, maar een dosis van drie maal daags vier nummers is het devies.

~

Oprecht

Frank staat vol met oprechte, scherpe en grappige nummers. De meeste heeft ze zelf geschreven en gaan over de dingen die een meisje van 20 jaar dagelijks bezig houden. Ze zingt over mannen, seks en vooral de liefde in al haar facetten. In de openingstrack Stronger Than Me zingt Amy over haar vriendje, dat maar niet mans genoeg voor haar is. Het catchy Fuck Me Pumps drijft de spot met meisjes die erop uit gaan om een rijke sportman te strikken, die hen voor de rest van het leven kan onderhouden. In I Heard Love Is Blind wordt onschuld gepleit met het argument dat er geen overspel wordt gepleegd als je maar aan je liefje denkt.

But you can still trust me – this ain’t infidelity
It’s not cheating, you were on my mind
Yes, he looked like you
But I heard love is blind

Indrukwekkend

Moeiteloos worden vette beats afgewisseld met lieve zoete liedjes, zonder dat er wordt ingeleverd op snelheid of spanning. Soms lijkt het wel of je even terug in de tijd gaat, zoals bij de oude standard (There Is) No Greater Love. Amy’s stem lijkt hier rechtstreeks uit de jaren 40 te komen. In de track erna schallen de beats weer uit de luidsprekers en ben je terug in het heden. Het prachtige Take The Box, over het terugbrengen van een doos vol met zijn spullen na het verbreken van een relatie, is misschien wel het mooiste nummer van het album. De pijn, de twijfel en het verdriet zijn bijna tastbaar. De jonge Britse heeft hiermee een indrukwekkend debuutalbum afgeleverd. Zeker eentje om in de gaten te houden, dat meisje met die grote mond, grote oorbellen, grote borsten, maar bovenal die grote stem.

Magnus lijkt op het eerste gezicht weer eens wat anders dan die ongelofelijk fraaie nummers die je bijna gewend bent van de voorman van dEUS. Nummers die in alle eenvoud lijken te zijn geschreven, maar waarvan de impact zijn weerga niet kent. Maar als je verder kijkt dan bestaat Barmans zijproject, wat overigens geen zijproject genoemd mag worden, uit niet veel meer dan schitterende songs in een dance-jasje. Waar de nu al vier jaren durende sabbatical al niet goed voor kan zijn. Naast een film en een schitterende live-plaat met Guy van Nueten, combineert Barman nu zijn kunnen met de specialiteiten van CJ Bolland en Peter Vermeersch.

Toppers uit de scene

Christian Jay Bolland is vooral bekend om zijn eurohouse, techno en trance, terwijl je Vermeersch meer als een klassieke muzikant kunt beschouwen. Doe dit samen met Barman in een blender en je krijgt songs die worden ondersteund door opvallende arrangementen met interessante beats en niet minder interessante instrumentatie. Jammer genoeg moest producer Vermeersch zijn kunstje vroegtijdig staken, zodat Barman en Bolland het idee verder tot in de puntjes hebben uitgewerkt. Maar de beide heren deden het niet alleen. Naast Vermeersch klaarden ze samen met mensen als Mauro Pawlowski, Tim Vanhamel, Tomas de Smet en Björn Eriksson, ofwel het summum van de Belgische popwereld, het klusje.

Mind music

Na een optreden op Pukkelpop 2002, de muzikale ondersteuning onder de trailer van Barmans film, de twee nummers op de soundtrack en de uitgebrachte singles, geeft dit album pas echt een goed beeld van het hersenspinsel Magnus. Het album is kleurrijk, stijlvol en voert je mee langs varianten van soul, funk, drum ‘n’ bass, triphop en electroclash. De grootste klasse van deze plaat ligt misschien wel in het omzetten van body music naar mind music.

Niet te versmaden

Vooral Jumpneedle, French Movies en Summer’s Here geven de plaat vanaf het begin zoveel cachet dat het afzetten ervan geen moment in je hoofd opkomt. Aan het einde zitten ook enkele toppers. Te denken valt aan het groovy en funky Pistolero Savvy en de in het begin Air-achtige Assault on Magnus, dat zich weet te ontwikkelen tot een verrukkelijke afsluiter van The Body Gave You Everything. De dieptepunten die aanvankelijk een dubbel gevoel veroorzaken, worden per luisterbeurt beter geslikt. Neem bijvoorbeeld het nummer Rock Chick, dat met een idee van een gemiddelde amateuristische Trance-DJ begint, maar zich verder uitwerkt tot een relaxed en niet te versmaden nummer dat meerdere lagen kent.

Onweerstaanbaar

Al met al is Magnus meer dan genieten, smullen en zwingen alleen. Het is diepgaande, verrassende en interessant blijvende dance. Magnus beheerst vele stijlen en geeft er steevast een eigen tintje aan. Magnus verveelt geen moment. Magnus is cool, bloedstollend, spectaculair en buitengewoon. Magnus is my new sensation.

Prijsvraag

Wil jij ook kennismaken met deze nieuwe sensatie? Dat kan, want 8WEEKLY geeft een exemplaar weg van deze geweldige cd van Magnus! Laat hieronder gewoon je adresgegevens achter, en wie weet sta jij binnenkort te springen op dit briljante album.