~

Keuzes maken

Beweeglijk is een woord dat je te binnen schiet als je de publieksprijswinnaar van het Cameretten-festival van 2000 bezig ziet. Continu is hij in beweging en ook zijn verhaal schiet als een flits aan je voorbij. Vliegensvlug springt hij over van het ene naar het andere onderwerp, met als gevolg dat niet alle grappen even sterk overkomen. Het steeds terugkerende thema is in dit programma keuzes maken en beslissingen nemen. Het gaat er daarbij om dat je alles in eigen handen houdt en je niets aantrekt van de Nederlandse samenleving. Dat je geacht wordt niet van Frans Bauer te houden als je de Volkskrant leest bijvoorbeeld. Het keuzes maken in je leven vergelijkt Weijers met touwtje springen op het schoolplein of met stappen in zee. “Je moet er voor durven gaan.” Op geniale wijze weet Weijers deze twijfel te verbeelden.

Lef

Een zeldzaam rustig moment komt als Weijers vertelt over het verlies van zijn ouders op Koninginnedag vorig jaar. “Ik kon ze nergens vinden,” grapt de cabaretier, terwijl het publiek even tot rust gemaand is en denkt dat de ouders van Weijers overleden zijn. Lef toont hij met zijn persiflage van Youp van ’t Hek. Op niet mis te verstane manier laat hij zijn collega-cabaretier weten “dat hij maar ’s moet gaan liften naar Parijs,” in plaats van andermans geluk van commentaar te voorzien. Daarbij verwijst Weijers naar voor de hand liggende thema’s als het gezamenlijk fonduen of de gang naar de IKEA. Ook kan hij het niet nalaten even te verwijzen naar Javier Guzman, als hij grapt over zijn Limburgse dialect. “Ik stop hier maar over, ik wil niet neergeslagen worden.” Uit dit soort momenten in de show van Weijers blijkt dat hij de humor en durf wel in zich draagt, waarmee hij als redelijke nieuwkomer in het Nederlandse cabaret een breder publiek voor zich kan winnen.

Vergeet mij niet

Met zijn verbeeldingskracht weet Weijers veel te bereiken en wellicht zou hij daar meer de nadruk op moeten gaan leggen. Want zijn grappen zouden hier en daar best wat scherper mogen. Misschien ook wat meer op de buitenwereld gericht dan op zijn eigen leventje. Hij heeft meer in zich dan hij nu laat zien. En misschien hoeft hij dan zijn programma ook niet meer Myosotis (Vergeet-Mij-Niet-Je) te noemen en hoeft hij geen Vergeet-mij-niet-zaadjes meer uit te delen in de jaszakken van het publiek…

Guido Weijers toert nog tot en met 13 mei 2005 door Nederland met zijn theaterprogramma Myosotis. Tot eind mei is hij tevens te zien in een improvisatievoorstelling samen met Ernst van der Pasch en Paul Smit.

~

Jifnicht

Door Peter Lusse is het een onvermijdelijk Vrienden voor het Leven-achtig stuk geworden. Hoe die man ook zijn best doet om een ander personage te spelen, die blik en die houding roepen herinneringen aan Eddie op. Nu ligt die sullige Felix in The Odd Couple ook niet heel ver bij zijn tv-persoonlijkheid uit de jaren negentig vandaan, dus die vergelijking is snel gemaakt. Hij krijgt daardoor al snel de lachers op zijn hand. Wie eerst in de afwachtende houding gaat zitten, zal ook snel toegeven dat hij hier gewoon een briljant figuur neerzet. Hij speelt het mietje, de huisman, de jifnicht (zoals een van de pokervrienden hem noemt), het keukenprinsje en de man met gevoel.

Zijn mannetje

Hoe anders is zijn tegenspeler Cees Geel (uit de film Simon). Hij speelt Oscar, de macho en de sloddervos. Voordat Felix bij hem introk was er bijna geen stuk schone vloer meer te bekennen in zijn appartement en slingerde overal kleren en bier. Je zou denken dat een acteur naast Lusse snel naar de achtergrond verschuift, maar Geel staat heel duidelijk en sterk zijn mannetje. De twee zijn goed aan elkaar gewaagd en dat zorgt er mede voor dat dit stuk zo goed is geworden.

Overbodig

~

Niet missen

The Odd Couple is een van de grootste successen van Neil Simon. Vooral in de jaren ’60 en ’70 scoorde het goed. In 2005 misstaat het toneelstuk zeker niet in het theater. Ondanks het dunne verhaal verveel je je geen moment. Door de snelle regie van Bruun Kuijt vliegen de rake opmerkingen over en weer en spreken gezichtsuitdrukkingen en lichaamstaal boekdelen. De tekst is bovendien erg grappig (met een beetje hulp om het wel bij de tijd te houden) en de chemie tussen Lusse en Geel mag je niet missen! Dit feelgood-toneelstuk is er een om niet snel te vergeten.

The Odd Couple is nog tot en met 17 mei 2005 in de theaters te zien.