Film / Films

A Hard Day’s Night

recensie: A Hard Day's Night

Het vervelende met een vernieuwend kunstwerk is dat hij nooit lang nieuw blijft. Door alle imitaties die volgen, raken de oorspronkelijke kenmerken snel verwaterd en blijft er van de unieke kwaliteiten weinig meer over dan een vermelding in de geschiedenisboeken. De special effects uit The Matrix zorgde in 1999 voor collectief openhangende monden, maar tegenwoordig is geen commercial meer compleet zonder bullet time. Ook A Hard Day’s Night, de eerste speelfilm van The Beatles, heeft de tand des tijds nauwelijks doorstaan. De film heeft een bijgeleverde documentaire nodig om moderne kijkers aan te wijzen wat er zo bijzonder is aan de film, en dat betekent meestal niet veel goeds.

~

A Hard Day’s Night is een rommelige (fans zouden zeggen: “documentaire-achtig”) en zeer Britse kijk op anderhalve dag uit het leven van de Beatles, die toen net aan het begin van de wereldwijde Beatlemania stonden. De Engelse humor is vandaag de dag wel erg droog, en de vele visuele vondsten zijn inmiddels al vele malen vaker – en beter – gedaan. Daar komt nog bij dat het verhaal niet meer is dan een kapstok voor een eindeloze stroom grappen, en de vier Beatles zijn ook geen begenadigde acteurs.

Briljante liedjes

~

Maar er is één factor die de film boven vele andere rockfilms uittilt: de muziek natuurlijk! De Beatles spelen een paar van hun beste liedjes (plus, toegegeven, een paar middelmatige deuntjes) als I Want to Hold Your Hand, She Loves You,
Can’t Buy Me Love en uiteraard het titelnummer, dat Lennon en McCartney volgens producer George Martin in één avondje schreven aan de hand van een uitspraak van Ringo. De muziek van The Beatles klinkt tegenwoordig nog net zo fris als veertig jaar geleden (!), en zal dat altijd blijven doen.

Gekte

Wat je ook van de film vindt, feit is dat A Hard Day’s Night geëerd wordt met een prachtige DVD, vol boeiende extra’s. Naast vele korte filmpjes (archiefbeelden van de premieres in zowel Londen als thuisbasis Liverpool, interviews met verschillende medewerkers en een terugblik op de carrière van “clean man” Wilfried Brambell), springt de documentaire Things We Said Today… het meest in het oog. In een half uur komt vrijwel iedereen die aan de film meewerkte (behalve de Beatles zelf) aan het woord en wordt een prima beeld gegeven van de gekte rond de productie: de Beatles waren ongekend populair en hadden ook tijdens de opnamen nog vele verplichtingen.

Overbodig

Aardig maar lichtelijk overbodig is het filmpje Private View waarin fotograaf Robert Freeman de kijker laat meebladeren door zijn fotoboek met dezelfde titel en ondertussen een paar anecdotes vertelt. Het interview met George Martin is evenwel erg interessant, omdat hij alles liedjes uit de film van commentaar voorziet. Dankzij al deze extra’s heeft de film op DVD een prachtig document meegekregen over de eerste jaren van de Beatles en de totstandkoming van een, volgens velen, klassieke muziekfilm.