Muziek / Achtergrond
special: Voorbeschouwing Lowlands 2008

Groot gegroeid door klein te blijven

.

Lowlands 2008 heeft weinig Giganten staan maar biedt wel heel veel moois. Het is typerend voor het festival, dat zich ontwikkeld heeft tot een volwaardig cultuurfestival dat vooral in de breedte denkt. Meer dan ooit is er voor ieder wat wils en zullen alto’s, gabbers, punkers en party people langs elkaar struinen op weg naar een van de elf tenten. 8WEEKLY geeft een overzicht van wat er op muziekgebied gaat komen.

~

De jaarlijkse kampeervlucht naar Biddinghuizen is in zijn zestienjarige bestaan aangezwollen tot een ware culturele pelgrimstocht van zo’n 55.000 man. Die groei was niet altijd even gemakkelijk op te vangen, zowel voor de organisatie als voor het publiek. Vooral in de eerste jaren van het nieuwe millennium had het festival last van de groeispurten en leek het moeite te hebben om de eigen identiteit te behouden: de programmering bewoog soms wat te veel naar de mainstream, maar ook de faciliteiten maakten een beweging naar het midden als gevolg van de noodzakelijke professionalisering die bij de groei kwam kijken. De komst van de V&D werd door sommige oudgedienden gezien als een definitief teken van vertrutting.

Volwassen

Editors
Editors

Anno 2008 lijken deze puberkwaaltjes definitief achter de rug te zijn. Het zelfvertrouwen in de eigen kracht en identiteit is terug. Dat het festival al in juni uitverkocht raakte, zelfs voordat een publiekstrekker als Editors was aangekondigd, was ongetwijfeld een steun in de rug en illustreert ook het vertrouwen van de bezoekers. Op zijn beurt voelt de festivalleiding niet langer de behoefte om zich overdreven te manifesteren, door bijvoorbeeld veel over the top grote acts aan te trekken: een band als Nickelback (2002) zal niet meer zo snel als afsluiter geprogrammeerd worden. De grootste namen, N*E*R*D, Franz Ferdinand en Underworld, staan dit jaar niet eens als aantrekker of afsluiter gepland maar verrijken juist de avond die voorheen vaak de minste was, de zaterdag.

Vernieuwend

Black Mountain
Black Mountain

Dat Lowlands volwassen is geworden wil niet zeggen dat de rek eruit is. De leiding durft te vernieuwen waar nodig, zonder dat men de afkomst van het festival vergeet. Zo ondervinden dans en theater een wederopstanding en wijkt de Essent Awards-tent, een goedbedoeld Nederlands talentpodium dat nooit echt van de grond wilde komen, voor de herintroductie van de Charlie. De plek is hetzelfde (naast de Alpha), maar de programmering is vrijer en zo staan er nu buitenlandse nieuwkomers als No Age, Los Campesinos! en Black Mountain naast Hollands talent als The Girls. Daarmee is deze ‘nieuwe’ tent meteen een aanrader voor wie naar Lowlands komt om nieuwe bands te ontdekken.

De X-Ray is de elektronische tegenhanger hiervan: de kleine, broeierige gelegenheidsloods is sinds 2006 het podium voor experimentele dance, en ontving vorig jaar onder andere Clark en Aux Raus. Dit jaar zijn er overdag rijzende sterren als Quiet Village, Fuck Buttons en Crystal Castles te bewonderen, terwijl de loods ’s nachts een bolwerk wordt van alternatieve dancestromingen als breakcore en dubstep.

Balans
Deze kleine tentjes halen gelukkig wat druk af van de Bravo-tent, die de afgelopen jaren zowat de alternatieve Alpha is geworden en ook dit jaar weinig nieuws brengt. De meeste dagacts in deze tent hebben zich al eens eerder bewezen op Lowlands, zoals podiumbeest Róisín Murphy of juist het nerdy Hot Chip. De programmering is echter zeker niet het gevolg van een blinde hang naar het verleden, maar vormt gewoon een goede doorsnee van de artiesten die vandaag de dag relevant zijn. Dat de organisatie ook niet bang is om vast te houden aan dat wat werkt, wordt geïllustreerd door de Lowlandsrecidivisten Dropkick Murphys. Hoewel deze ‘ultieme feestband’ door popsnobs en cultuurmedia niet al te serieus wordt genomen, blijft de band een favoriet van een grote subcultuur op Lowlands en treden ze dit jaar voor de vierde keer op. De programmering laat dus een comfortabele, brede balans zien die vele bezoekers zal aanspreken.

Een paar tips per dag:


Vrijdag

Santogold
Santogold

Vandaag is een dag van contrasten. Het festival begint pas echt (ga maar niet naar Henry Rollins, tenzij je een voorliefde hebt voor Amerikaanse complottheorieën en ‘vroeger-was-muziek-beter’-verhaaltjes) met een feestje van The Presidents of the USA, direct gevolgd door The National voor een zwaar gemoed met een randje depressie. Later op de dag vliegt Santogold je in de haren met haar pittige mash-up van ska, dancehall en dub die doet denken aan M.I.A., terwijl The Flaming Lips je direct daarna het liefst een retourtje zevende hemel schenken met de soms euforische showmankwaliteiten van veteraan Wayne Coyne. In de Charlie zal Holy Fuck met allerhande analoge apparatuur de uitgesponnen thema’s van hun elektronisch aandoende ‘blip-hopalbum’ LP verder uitrekken en verdraaien. En denk erom, niet naar bed voordat Sven Väth zijn laatste plaat van de draaitafel heeft gelicht!

Zaterdag

British Sea Power
British Sea Power

Doe je grote of kleine kater een plezier en loop aan het begin van de middag even langs de X-Ray. Daar speelt namelijk Quiet Village, een duo van oude rotten in een nieuw jasje dat á la minute een sfeervolle, sprookjesachtige collage van allerhande ingrediënten in elkaar fröbelt. Heb je zin gekregen in Britse branie, loop dan van de Blood Red Shoes via Los Campesinos! naar British Sea Power om je ervan te vergewissen dat Engeland de VS dit jaar ruimschoots verslaat als het gaat om spannende pop. Dé uitzondering op deze regel vandaag is No Age in de Charlie, dat om je aandacht strijdt met Iron & Wine en Digitalism en zelfs, als je nostalgisch bent aangelegd, de Sex Pistols. In de Bravo worden ’s avonds alle mogelijke muziekstromingen geannexeerd door electro-omnivoren als Diplo en Modeselektor.

Zondag

Fuck Buttons
Fuck Buttons

Algehele brakheid ten spijt zul je zondagmiddag toch opnieuw naar de X-Ray moeten. Deze keer voor Fuck Buttons, dat een combinatie van noise en psychedelica tot een vreemdsoortige trancemuziek weet om te smeden die blijft boeien. Dit is de laatste naschok van de Britse overmacht van gisteren, want de VS slaan deze zondag terug. Onder andere met Black Mountain, dat met In the Future dit jaar hoge ogen gooide. Maar ook Hercules Love Affair, Yeasayer en The Roots gaan zonder twijfel indruk maken. Uit buurland Canada komt Crystal Castles, dat met zijn lo-fi maar zeer intense dance de Europese zomerfestivals bestormt. En als je ’s nachts even weg wilt van het minimal-geweld van Ellen Allien, loop even langs Benga voor dé dubstep-hit van dit moment.

Kijk voor een handig overzicht van bevestigde acts op deze site.