Muziek / Album

Rotjeugd

recensie: Fatherfucker

Stel je voor: je bent een te oud meisje, bent weinig aantrekkelijk, hebt een rotjeugd gehad, wordt door niemand begrepen, en hebt altijd moeite gehad vrienden te maken. Uit wrevel heb je je moederland verlaten en nu woon je in een kunstenaarskraakpand in Berlijn. De maatschappij ziet je als een uitvreter, en strikt genomen ben je dat ook. Wat doe je dan? Precies: je plaatst jezelf boven de ‘bekrompen’ maatschappij die het altijd maar over regels, waarden en normen heeft. Je werkt ‘confronterend’, noemt jezelf kunstenaar en verdomd, als je dat ver genoeg doorvoert, word je nog gewaardeerd door die verfoeide maatschappij ook.

~

Dit is niet het ware verhaal van Peaches, de nieuwe twijfelachtige aanwinst van hip-muziekland, maar veel zal het niet schelen. Peaches maakt films en muziek, schopt overal tegen aan en werd een week geleden uitgebreid geportretteerd in VPRO’s cultuurmagazine R.A.M. Wat is dat toch met intellectueel Nederland? Waarom omarmen ze ‘poëtische’ bands als Spinvis en shockrock-acts als Peaches, terwijl er zo veel écht goede muziek wordt gemaakt?

Shake your tits

Zo’n VPRO-verslaggever volgt het meiske achter Peaches een dag lang in wat ze zoal doet, en vraagt met een veel te serieus gezicht: “Zat je in deze kamer, toen je het nummer Shake yer dix schreef? En inspireerde deze foto je toen ook?” Voor alle duidelijkheid: het gaat hier over een nummer waarvan de muziek door een kind gespeeld kan worden en de tekst bestaat uit het herhalen van de zinnen Shake your dicks, shake your dicks / Shake your tits, shake your tits / All the fatherfuckers ready for the motherfuckers? / All the motherfuckers ready for the fatherfuckers? En dat zijn dan nog de betere tekstregels van het nummer.

Keyboardsolo

~

Het verslaggevertje kruipt het liefst helemaal in Peaches: kritische geluiden komen er niet over de VPRO-lippen. Zelfs niet als na afloop van het optreden in Nighttown de band gedesillusioneerd naar de kleedkamer teruggaat en daar op het publiek begint af te geven. Vervloekt worden wij Nederlanders. Omdat we niet van muziek houden? Nee, juist ómdat we van muziek houden. “Toen jij met je benen uit elkaar ging zitten reageerden ze niet eens, terwijl ze wel applaudisseerden na de keyboardsolo,” fulmineert de frontvrouw tegen haar bassiste. De VPRO kruipt op dat moment nog wat dichter tegen Peaches aan, terwijl wij Nederlanders er juist trots op moeten dat we voor de muziek naar een optreden gaan. Flauwe shockrock-achtige streken halen ze maar samen met Marilyn Manson en Rockbitch in Amerika uit; hier zullen ze zich muzikaal moeten bewijzen.

Suck it

Maar goed, voor al de verloren zielen die nu denken: “Wauw, dát wil ik wel eens zien!” nog even een kleine samenvatting van wat Peaches nou precies is. Peaches is een band met weinig aantrekkelijke vrouwen, die niet zozeer goede muziek willen maken, maar de wereld willen shockeren. De debuutplaat telt twaalf nummers, welke bijna allemaal over seks gaan. Peaches: “Ja, ik realiseerde me dat helemaal niet, tot de plaat af was en mensen dat tegen me zeiden.” En dan hebben we het, naast de tekst van Shake yer dix, over regels als Eat a big dick every day, eat a big cunt every day en Do you wanna suck it? Allright, let’s suck it. Deze teksten schreeuwt ze, gehuld in alleen bh en slip, de zaal in. Mocht dit alles je aanspreken, dan kun je haar 14 december met Marilyn Manson in Amsterdam zien. En als je geluk hebt kun je zelfs in haar tieten knijpen tijdens het crowdsurfen.

Link:

www.fatherfucker.net/